Ik wil alles van je weten> Belle en Chris

Chris was klaar met het wassen van zijn gezicht, een geheimzinnige gewoonte van vroeg opstaan wrikte hem een paar minuten eerder op. Hij keerde terug naar het bed waar hij zijn prinses slapend aantrof, alsof ze zo was neergezet dat ze een schoonheid uitstraalde waar hij nooit genoeg van kreeg. Hij drukte een lichte kus op haar wang en hoopte maar dat ze zijn zachte gefluister tegen haar oor kon horen. “Goedemorgen, prinses,” begon hij, zich nogal dom voelend als hij bedenkt dat hij misschien tegen zichzelf sprak. Hij legde een hand tegen haar schouder en ging toch door. “Ik dacht dat… ik weet niet… ik weet niet zoveel over je verleden en zo, ik bedoel… wat je aan het stotteren heeft gebracht en zo… ik weet dat het persoonlijk is, maar…” Met een zucht liet de jongen zijn hoofd weer op zijn kussen rusten, wetende dat impulsen als deze hem vaak tot spijt brachten. Maar hij wilde meer weten dan hij kon doorgronden. “Misschien ben ik gewoon nieuwsgierig…” Terwijl hij met zichzelf discussieerde over zijn bedoelingen en rechtvaardigingen, besefte Chris weer dat hij haar misschien niet wakker had gemaakt, en hij gaf haar een snelle kus voordat hij zich weer in zijn dekens nestelde.