Turkse tradities en cultuur rond de wereld van liefde en huwelijk kunnen vreemd zijn voor buitenstaanders – en niet een beetje ouderwets. Wij onderzoeken dating, verloving, liefde en huwelijk in Turkije en al zijn glorieuze verscheidenheid.
In grotere steden is dating meer ontspannen. Maar in de meer landelijke gemeenschappen van Turkije leven de oude tradities nog steeds voort: gearrangeerde huwelijken, vreemde rituelen zoals de vrijgezellenstatus van vrouwen die wordt “geadverteerd” met een lege fles op het dak van een huis (een man slaat de fles eraf om te worden beoordeeld op huwelijksgeschiktheid – door de vader van de vrouw, natuurlijk).
In het algemeen, zelfs in grotere, minder conservatieve steden, is daten een serieuze onderneming, en er wordt niet veel casual gedate. Vreemd genoeg komt een “Ik hou van je” al vrij vroeg – en het wordt gevolgd door romantische gebaren om de kracht van je liefde te bewijzen. Dat kunnen bloemen, cadeaus of grote romantische gebaren zijn. Voor degenen onder ons die uit de westerse wereld komen, is dit soort gedrag niet alleen overdreven – het is ook een beetje griezelig. Maar in Turkije worden deze gebaren als lief beschouwd, en gewoon als een teken van toewijding. Natuurlijk is het de man die al het rondrennen doet. De samenleving is echter aan het veranderen en naarmate Turkije in de 21e eeuw groeit, veranderen ook de tradities, waarbij vrouwen van een passieve naar een actieve rol verschuiven – ook op het gebied van hofmakerij.
Ondanks recente veranderingen blijft de Turkse datingscultuur conservatief, vooral buiten de grotere steden. Er wordt niet samengewoond voor het huwelijk, en seks voor het huwelijk wordt gewoon niet besproken. Echter, een aspect van moderne dating heeft een vlucht genomen in Turkije: online dating. Het is zeldzaam om een vrijgezel in de stad te vinden die niet op Tinder aan het swipen is, of zijn vrije tijd doorbrengt met het doorspitten van datingsites.
Verloving in Turkije
Het zal niemand verbazen dat Turken bruiloften graag vieren met eten, muziek en veel dansen. Maar laten we even terugspoelen. In het verleden waren er verschillende soorten huwelijken, vooral op het platteland waar de culturele invloeden zo gevarieerd zijn. Over het algemeen schrijft de Turkse traditie voor dat de familie van de bruidegom op zoek gaat naar een geschikte vrouw, te beginnen met hun familie en vriendenkring. Zodra een vrouw is uitgekozen, beslissen de potentiële bruid en haar familie of zij de bruid accepteren. Vandaag de dag is deze traditie alleen nog op het platteland van Turkije te vinden en de meeste stellen ontmoeten elkaar op dezelfde manier als wij: via vrienden of online. Het komt echter zelden voor dat een stel zich verlooft zonder de zegen van beide families. De bruidegom moet de hand van de bruid vragen, terwijl de bruid een perfect kopje koffie moet zetten. Zodra het akkoord is bereikt, geeft de familie van de bruid een verlovingsfeest, waar de tortelduifjes verlovingsringen uitwisselen.
Trouwen in Turkije
In Turkije moet u trouwen in een wettelijke burgerlijke ceremonie. Veel koppels kiezen ervoor om een paar dagen voor de wettelijke ceremonie een religieuze ceremonie te houden, waarbij ze familie en vrienden uitnodigen voor een dienst en vervolgens een receptie – vergelijkbaar met bruiloften in westerse stijl.
De aanloop naar een Turkse bruiloft is echter net zo belangrijk als de ceremonie.
Drie avonden voor de bruiloft komen de vrouwen bij elkaar voor de henna-avond. De bruid draagt een paarse of rode jurk, en een rode sluier. De moeder van de bruidegom presenteert een schaal met henna-bolletjes. Daarna legt ze een gouden muntstuk in de handpalm van de bruid, en bedekt die met een stukje henna. De hand wordt in gaas en een rode handschoen gewikkeld tot de henna is uitgehard. Terwijl ze wachten, zingen de vrouwen liederen – sommige droevig, omdat de bruid het huis gaat verlaten, en andere vrolijk, om de liefde van het paar te vieren.
Twee avonden voor de bruiloft wordt er vaak een bruiloftsfeest gehouden in het Turkse huis van de bruid, vooral als het paar uit twee verschillende dorpen of regio’s van Turkije komt. Op de derde avond vindt de officiële bruiloft plaats. Het wordt gehouden in het huis van de bruidegom en het paar danst de hele nacht en doet zich tegoed aan heerlijk eten.
Op de ochtend van de officiële ceremonie hijsen de bruidegom en zijn bruidsjonkers de Turkse vlag voor de binnenkort te trouwen Turkse villa, begeleid door tromgeroffel en pijpers.
In de namiddag haalt de familie van de bruidegom de bruid op in een konvooi auto’s die zijn versierd met bloemen en slingers. Soms volgen kinderen de auto’s of zitten er zelfs voor, wachtend tot de passagiers enveloppen met geld uitdelen.
Op de bruiloft wordt van je verwacht dat je geld op de jurk van de bruid speldt als het jouw beurt is om felicitaties uit te delen.
En als laatste, maar daarom niet minder belangrijk, verwacht je dat de bruid en bruidegom op elkaars tenen gaan staan als ze de huwelijksakte ondertekenen – dit vertegenwoordigt de wens om het “laatste woord” te hebben in het huwelijk.
Zwangerschap en geboorte in Turkije
Als je een getrouwde, kinderloze vrouw bent, zal je voortdurend worden gevraagd wanneer je een gezin gaat stichten. Turken zijn dol op kinderen, en het idee dat iemand geen kinderen wil, is onvoorstelbaar. Als je problemen hebt om zwanger te worden, krijg je veel advies en gekke suggesties om dit te verhelpen.
Bij de aankondiging van een zwangerschap schenkt een schoonmoeder een gouden armband aan de aanstaande moeder. Op het platteland verklaren zwangere vrouwen hun status met symbolen op haar kleding.
Tijdens de zwangerschap kom je in aanraking met veel oudewijvenpraatjes en tradities om het geslacht en de toekomstige lotgevallen van je kind te bepalen.
Na de geboorte is het traditie om veertig dagen binnen te blijven als de baby is geboren. Dit stamt ongetwijfeld uit de tijd dat de kindersterfte groter was door ziekte en slechte hygiëne. En als de baby geboren is, moet je niet verbaasd zijn als de eerste geschenken die je krijgt geen schattige babygroenten zijn – maar de nazar, of het boze oog, om je baby te beschermen tegen kwaad.
Op sommige plaatsen is het traditioneel om een boom te planten in de naam van de pasgeboren baby. Kastanje-, moerbei- en appelbomen voor meisjes; populier of den voor jongens.
Lees meer over Turkse gewoonten:
Eten: een beginnersgids voor Turkse eetgewoonten en -tradities
7 Turkse gewoonten waar je gek van wordt, en hoe je ze in de hand kunt houden
12 MEER onuitgesproken Turkse regels die je misschien niet kent
13 onuitgesproken Turkse regels die je misschien niet kent