Het eeuwige handenwringen over de tanende populariteit en relevantie van Major League Baseball te midden van het steeds snellere tempo van het Amerikaanse leven, een traditie die meer dan een eeuw teruggaat, is niet helemaal zonder verdienste. De gemiddelde bezoekersaantallen in Major League-balparken bereikten in 2019 het laagste punt in 16 jaar. Little League deelname is gedaald. Uit een Gallup-peiling blijkt dat honkbal, dat de praktische, zo niet symbolische mantel van nationaal tijdverdrijf decennia geleden heeft afgestaan aan de NFL, achterop raakt bij basketbal in populariteit onder fans in de Verenigde Staten. De mediane leeftijd van de fans voor de World Series van vorig jaar steeg weer ten opzichte van het jaar ervoor tot 56,9.
Anecdotisch, zou ik durven te raden de gemiddelde persoon op straat kon niet 10 huidige spelers te noemen.
En toch MLB’s bruto-inkomsten, die league-brede multimedia-contracten ter waarde van gegarandeerde miljarden en vaak lucratieve omroepdeals op lokaal niveau omvatten die gebruikmaken van het robuuste regionale publiek van de sport, hebben de afgelopen tien jaar en een half een gestage groei doorgemaakt, klimmend naar een record van $ 10,7 miljard vorig jaar. Vorige week nog stemde de MLB in met een kabel-tv-rechtenovereenkomst met Turner ter waarde van $ 3,2 miljard.
Het is tegen deze merkwaardige achtergrond – een kortetermijn bull-markt onder een langetermijn bearish trend – dat de MLB zich bevindt in een wild zelfvernietigende impasse tussen de eigenaars en de spelers die dreigt het voorgoed naar de marges te slepen.
Baseball had een gouden kans om de eerste grote Amerikaanse sport te worden die terugkeerde van de coronavirus pandemie, en een gevoel van normaliteit en genezing bood te midden van het nationale trauma van de afgelopen drie maanden. En dat is afgezien van het voor de hand liggende eigenbelang van het hebben van het podium voor zichzelf voor een geboeid publiek, opnieuw verbinding te maken met verlopen fans en voor de jongere ogen te krijgen die het wanhopig probeert aan te trekken terwijl ESPN zijn toevlucht heeft genomen tot het uitzenden van knikkerracen en kersenpitspugen.
In plaats daarvan, in een tijd waarin maar liefst 30 miljoen Amerikanen zonder werk zitten en bijna 120.000 zijn gestorven, heeft een steeds vijandiger heen-en-weer tussen miljonairs en miljardairs over hoe de kleinere verwachte inkomsten als gevolg van de pandemie adequaat te verdelen niet alleen de kans van de MLB om de concurrentie te verslaan naar de markt geblazen, maar redelijke twijfel geworpen over de vraag of er überhaupt een seizoen zal zijn. Op maandag gaf commissaris Rob Manfred dit toe door te zeggen dat hij niet 100% zeker was dat er dit jaar wedstrijden zouden worden gespeeld, slechts vijf dagen nadat hij garandeerde dat er “ondubbelzinnig” een 2020-campagne zou zijn.
De spelers beweren dat ze worden gekort met hun pro-rated salarissen, dat ze worden gemaakt om de verwachte verliezen van de eigenaren te subsidiëren (met een verhoogd gezondheidsrisico) na jaren van het niet proeven van de winst, en hebben geen geheim gemaakt van hun bereidheid om hun bal te nemen en naar huis te gaan. De eigenaars beweren dat de loonsverlaging noodzakelijk is gezien de lager dan verwachte inkomsten nu de kaartverkoop buiten beschouwing is gelaten. Maar terwijl beide partijen zich hebben ingegraven en maandenlang aanbiedingen en tegenvoorstellen hebben uitgewisseld, hebben de NBA, NHL en MLS plannen gemaakt om in juli opnieuw te beginnen met een fractie van het gedoe, terwijl boksen, mixed martial arts, de PGA Tour en Nascar zich allemaal hebben aangepast en manieren hebben gevonden om de activiteiten zonder fans te hervatten.
Honkbal is hier al eerder geweest, van binnenuit kapot gemaakt door ego en hebzucht. De beruchte werkonderbreking tijdens de homestretch van het seizoen 1994 leidde tot de annulering van de World Series voor de eerste keer in 90 jaar, een ongedwongen fout die de sport een decennium kostte om van te herstellen. Toch is er alle reden om te geloven dat het zou worden geconfronteerd met een steiler bergop in het klimaat van vandaag als dat doemscenario zich zou herhalen. Baseball games zijn langer en langzamer dan ooit tevoren in een tijd waarin jonge mensen opgroeien op de commerciële-less ervaringen geserveerd door MLS en de Premier League, die wedstrijden op free-to-air NBC uitzendt. De ernst van deze existentiële problemen is bijna genoeg om ons te laten vergeten dat de sport vers is van een handtekening-stelen schandaal dat twee van de laatste drie kampioenen heeft verwikkeld en het publieke vertrouwen in het spel heeft geschokt.
Een jaar zonder MLB zou een punt naar huis kunnen brengen dat niemand van de betrokkenen in het publieke domein zou moeten willen: dat we zonder het kunnen leven. Terwijl de plaats van honkbal in ons verleden onuitwisbaar is, is veel minder zeker waar het thuishoort in onze toekomst. Beide partijen hebben duidelijk gemaakt dat ze de plaats van honkbal in het Amerikaanse bewustzijn als vanzelfsprekend beschouwen. Na het verspelen van zijn tijd om te schitteren en een ongekende kans om nieuwe fans te werven, kan het honkbal zich alleen maar meer richten op het vasthouden van degenen die het heeft.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
