Ik word afgezet voor de plek waar The Kirk Minihane Show wordt opgenomen. Dit complex in Watertown, Massachusetts is ook de thuisbasis van een kerk. Kirk Minihane, wiens Twitter bio luidt “Podcast Jesus.”, gelooft niet in God.
Kirk’s producer, Steve Robinson, met een Cleveland Indians pet, laat me binnen. De tweede verdieping is waar, volgens de Twitter van de show, de “Shukin’ and Jivin'” plaatsvinden.
In de linkerkant van de studio staat Steve’s apparatuur. Hij neemt de podcast op en af en toe komt hij met een zin die Kirk irriteert.
Zittend in een comfortabele zwarte stoel, met een New England Patriots muts en een rode zip-up jas, is Blind Mike. De voormalige Barstool Sports-stagiair is wettelijk blind, maar hij had genoeg vooruitziendheid om Kirk’s hulpje te worden. In het openbaar draagt hij een zonnebril, maar in de studio zijn zijn ogen voor de hele kamer te zien.
Kirk’s bureau beslaat de rechterkant van de kamer. Zijn magere lichaam wordt bedekt door een blauw sweatshirt met capuchon. Zijn bijna kaalgeschoren hoofd heeft grijze vlekken. Zijn koptelefoon zijn witte oordopjes met een draadje eraan. De 45-jarige man uit Winchester, MA bezit wel een bril, maar die is alleen nodig om te lezen.
Ik ga zitten in een stoel die die van Blinde Mike weerspiegelt. Mijn stoel staat tussen Kirk en Blinde Mike in. Ik zit ongeveer een meter van Kirk af. Ik krijg een microfoon en een zwarte koptelefoon.
Ik krijg te horen dat ik Kirk zal interviewen als onderdeel van de podcast van vandaag. Ik dacht dat ik de show alleen zou observeren. Als ik geluk had, zou ik daarna misschien een paar minuten praten. Terwijl ik probeer mijn zenuwen te kalmeren, kan ik het niet helpen maar denk na over hoe on brand dit is voor Kirk Minihane.
Kirk heeft eerder aderen opengesneden en bloedde uit in de ether. (Toen hij in zes weken tijd zijn beide ouders verloor aan kanker, sprak Kirk erover in de ether. Nadat hij in het McLean-ziekenhuis was opgenomen met zelfmoordgedachten, uitte Kirk zijn gevoelens in zijn show. Elke bron van inhoud moest op één plek worden besproken: in de uitzending. Een student die hem interviewt voor een opdracht? Kirk wilde dat via zijn podcast.
“Kirk geeft een interview,” The Kirk Minihane Show (audio)
Ik krijg meteen de volledige Kirk Minihane-ervaring. Terwijl ik begin uit te leggen hoe lang ik al naar Kirk luister, onderbreekt hij me: “Ik ga je niet interviewen.”
Kirk vraagt me om het interview te beginnen, terwijl hij wat opbouwende kritiek toevoegt. “Dus brand maar los. Ga je gang. Het lijkt erop dat je veel aantekeningen hebt. Je hebt een f**king volledig blanco papier, behalve voor één zin.”
Tot nu toe heeft Kirk genoten van zijn tijd bij Barstool Sports. Sinds 15 juni, heeft hij vijf podcasts per week uitgezonden, met enkele uitzonderingen. Afleveringen variëren van anderhalf uur tot vier uur. Hoewel hij enkele problemen heeft met Barstool, zijn zijn twee grootste dozen gecontroleerd.
“Alles wat ik wilde toen ik naar Barstool ging, was een mooi salaris krijgen en volledig met rust worden gelaten,” legt Kirk uit.
Kirk gelooft dat zijn publiek de voordelen begrijpt die komen met Barstool in tegenstelling tot WEEI, zijn voormalige werkgever.
“Ik denk dat de belangrijkste aflevering die we hebben gedaan, verreweg, is toen we de Murchison-dingen speelden.” Kirk doelt op Bob Murchison. Hij is een activist die in de herfst van 2017 contact begon op te nemen met de adverteerders van WEEI. Murchison was van mening dat Kirk, en zijn radiopartner Gerry Callahan, transfobische opmerkingen maakten. Hij zou audio uit de context trekken en deze naar lokale en nationale adverteerders sturen. Murchison stopte niet met het contacteren van Kirk’s adverteerders, zelfs nadat hij WEEI verliet voor Barstool.
Kirk is duidelijk geweest dat de acties van Murchison zijn geestelijke gezondheid negatief hebben beïnvloed. In augustus 2018 was Kirk suïcidaal. Hij overwoog zijn leven te beëindigen met de trein. “Ik had gewoon het gevoel dat ik een hartaanval kreeg. Alle. De. Time. Like, somebody was stepping on my chest,” articuleerde Kirk op zijn WEEI podcast, Enough About Me, afgelopen april.
Kirk benadrukte ook het belang van het bespreken van zijn strijd met psychische aandoeningen. “Ik denk dat erover praten belangrijk is,” legde Kirk uit. “En ik heb niet . Ik liet het opbouwen (zegt hij acht keer), en dan sta ik ineens op het f**king treinstation.”
Daarnaast beschreef Kirk dat hij als tiener ’s nachts soms deprimerende muziek in zijn kamer draaide, zoals Bruce Springsteen’s Nebraska. De muziek bracht hem soms tot tranen toe. “Door het huilen voelde ik me in zekere zin beter,’ zei Kirk. “Het was therapeutisch, vreemd genoeg.”
Augustus, 2018, was de tweede keer dat Kirk incheckte in een psychiatrisch ziekenhuis. De eerste keer was in de zomer nadat hij was afgestudeerd aan de middelbare school. “Kirk herinnerde zich dat hij een paar dagen niet uit bed was gekomen en toen ruzie met mijn ouders had gekregen. “Ik ging naar mijn kamer, haalde alles overhoop en zei dat ik dood wilde. Ik wilde het niet echt, denk ik. Eigenlijk weet ik dat ik dat niet wilde. Maar ik wist dat ik me niet wilde voelen zoals ik me voelde.”
Tijdens de podcast van 2 oktober speelden ze showclips af die Murchison naar adverteerders stuurde. Kirk, Blind Mike en Steve waren verrast door de gekozen audio. Ze bespotten Murchisons soundbites en legden uit hoe zijn interpretaties onjuist waren.
“Ik denk dat (we) hem in verlegenheid hebben gebracht en hem hebben blootgesteld voor wat hij is,” legt Kirk uit. “Bij ‘EEI’ zou dat nooit, nooit, nooit, nooit zijn gebeurd. Dus daarvoor kan ik David Portnoy en Erika Kirk Nardini niet genoeg bedanken voor de steun.”
Toen hij bij WEEI werkte, mocht Kirk niet over de realiteit van de Murchison-situatie praten. Kirk mocht zijn naam niet eens in de uitzending uitspreken. Zijn huidige werkgevers hebben de show nooit verteld dat een onderwerp verboden was. Zijn grootste spijt in zijn carrière waren de persoonlijke ontmoetingen met Murchison en “de pogingen om het spel mee te spelen met die bedrijfszeikerds bij Entercom gedurende de paar maanden dat ik het probeerde”. Kirk benadrukte dat hij voor geen miljard dollar terug zou gaan naar WEEI.
Kirk kan zichzelf zijn bij Barstool, en zijn ongelooflijk gepassioneerde fanbase kan er geen genoeg van krijgen. Kirk’s fans zijn trots “Minifans” genoemd. Ze hebben talloze show-gerelateerde parodie-accounts op Twitter. Er is een podcast gewijd aan het bespreken van Kirk en zijn show. Er is een YouTube-programma, gehost door Blind Mike, waar fans op kunnen komen en alles kunnen onderzoeken wat er in het Minifan-universum gebeurt. En niet te vergeten, hun bijdragen worden vaak inhoud van de show. Door fans gemaakte parodieën worden af en toe op de podcast gedraaid.
“Ik denk dat er een intimiteit is met deze podcast, voor de luisteraar, die nergens anders bestaat,” meent Kirk. “Ik heb mensen die zeggen dat ze er twee of drie keer naar luisteren. Als dat je door een werkdag heen helpt, f**king awesome, of door een run heen, of door een f**king drive heen, dat is het hele punt.” Kirk geeft zijn razende publiek regelmatig opdrachten. In oktober eiste Kirk dat ze minstens één radiostation in elke staat zouden bellen. Hij wilde dat de Minifans showreferenties in hun oproepen verwerkten; hoe obscuurder, hoe beter. Alle 50 staten werden in de maling genomen voor de deadline van Halloween, in deze wereld beter bekend als Kirk’s verjaardag.
“Ik denk dat we de grappigste luisteraars aller tijden hebben. Ik bedoel, het zijn f**king genieën, sommigen van hen.”
– Kirk Minihane
Kirk geniet van mijn volgende vraag over hoe hij zo’n toegewijde aanhang heeft gecreëerd.
“Oh boy ik haat het om vragen als deze te beantwoorden,” geeft Kirk sarcastisch toe. Hij voegt een dramatische buiging toe aan zijn stem, alsof hij Gene Hackman is die zinnen speelt. “Laat me nadenken. Laat me mijn voeten omhoog doen en de redenen opnoemen waarom, Chad.”
Steve’s theorie is, “het zijn waarschijnlijk de wonderen die je in de loop der jaren hebt verricht.”
Kirk erkent dat dat zeker een deel van zijn aantrekkingskracht is. Dan vraagt hij me waarom ik naar hem luister. Ik leg uit dat ik geniet van zijn brutaal eerlijke gedachten over andere medialeden. Authenticiteit is een essentieel onderdeel van zijn on-air persona.
“Als ik gefrustreerd ben met Mike of Steve, of ze zijn gefrustreerd met mij, of we hebben ruzie met iemand anders, we brengen het allemaal in de show,” zegt Kirk. “Dit is wat ik denk dat mijn taak is. En als ik denk dat Rob Bradford niet loyaal aan mij is geweest terwijl ik wel loyaal aan hem ben geweest, dan zal ik hem daar op aanspreken. Zo is het leven.”
Kirk’s dorst naar eerlijkheid en drama zorgen vaak voor ongemakkelijke gesprekken. Tot op heden was het spannendste moment van The Kirk Minihane Show toen Steve Kirk vroeg om zijn familie niet op de podcast te noemen.
“Dat was een keerpunt voor de show,” meent Kirk. “‘Nou, laat ik deze man dit doen, of breng ik het in de uitzending?’ En ik bracht het in de lucht. Steve nam het over en was de beste producer waar ik ooit mee heb gewerkt. En Mike is een van de top 25 of 30 co-hosts waar ik mee heb gewerkt.” De passerende por naar Blinde Mike was een lay-up voor Kirk.
Kirk geeft meer inzicht in zijn omroepfilosofie. “Het is ook belangrijk, denk ik, alle gekheid op een stokje, om uit te zoeken wat iemand met wie je werkt het meest gevoelig en overstuur maakt en zorg ervoor dat je dat zoveel mogelijk aanpakt.” Blind Mike, die ontelbare keren het slachtoffer van deze aanpak is geweest, grinnikt.
Omdat Steve en Blind Mike het over veel onderwerpen met Kirk eens zijn, zoekt de show gasten om afwijkende meningen te geven. Of dat nu de advocaat van O.J. Simpson of een journalist is, Kirk verwelkomt het debat. Helaas hebben ze moeite om deze mensen daadwerkelijk op de podcast te krijgen. “Ik wist dat het moeilijk zou zijn, maar niet onmogelijk,” geeft Kirk toe. “Tot nu toe is het vrijwel onmogelijk geweest.”
Dus toen Thomas Stackpole van Boston Magazine Kirk in december van 2018 benaderde voor een verhaal, zat het in zijn DNA om ja te zeggen.
“Mijn ding is altijd geweest, ik wil altijd verantwoording afleggen,” legt Kirk uit. “Dus als iemand iets over me gaat schrijven, lijkt het idee dat ik zoiets zou hebben van: ‘Ik ga niet met je praten,’ niet bulls**t?”
Kirk pronkt met zijn geheugen door zich te herinneren dat Stackpole een broodje gehaktbal bestelde elke keer dat ze praatten bij Firehouse Subs. Dan volgt het interview een route die Kirk kent: buiten de gebaande paden.
Kirk ziet Steve’s gezichtsuitdrukking veranderen. Steve zegt dat een gehaktbal bestellen in die omgeving ongewoon is. Onderzoeksjournalist Kirk Minihane gaat aan de slag.
“Het is zo’n beetje de meest voorkomende f**kin’ sub die er in Amerika is,” verkondigt Kirk. Hij zoekt op internet naar de populairste sandwich bij Subway, met als hypothese dat de gehaktbal “numero uno” is. Kirk vindt het antwoord. Het is in feite de gehaktbal marinara. Hij drijft de spot met zijn producer door te zeggen dat de op één na populairste de “Italiaanse ham” is, zoals Steve het uitdrukte. Terug naar het Boston Magazine profiel.
“Dus (Stackpole) schreef dit verhaal. En ik was erg aardig tegen hem en gaf hem genoeg tijd,” herinnert Kirk zich. “Waarschijnlijk vier of vijf interviews. Deed een fotoshoot. En ze hebben me volledig in de val gelokt. En een deel van me wordt boos als ik dat zie, maar een deel van me zegt: ‘Dit is wat ik wil, want het is inhoud. Ik kan de man op en sla hem rond, ‘dus je kunt niet verliezen.”
Ik vraag Kirk of hij meer geïrriteerd het lezen van verhalen over hem wanneer de auteur doet of niet met hem praten.
“Ik zou zeggen dat ik ben meer gefrustreerd wanneer ze niet, zoals Shirley of iemand niet uit te reiken. Dat is lafheid,” legt Kirk uit. “Deze mensen praten tenminste met je. Ik zou zeker zeggen wanneer ze niet praten, want dat is waar we altijd om vragen.”
Als de show eindigt, hebben Kirk en Steve een korte uitwisseling. Ze zijn het erover eens dat een deel van de show humoristisch was, maar eruit moet worden geknipt. Kirk verlaat het gebouw. Zijn Mercedes staat buiten te wachten.
Ik vraag Steve of ik terug mag komen om de podcast te observeren. Hij zegt dat dat echt niet zou werken. Steve legt uit dat als ik in de studio zou zijn, ik deel zou uitmaken van de show.
Om de volledige aflevering van 19 november 2019 te horen, klik hier. Na een korte beschrijving aan het begin van de podcast, begint het interview op 1:27:30. Volg @shutupchadjones op Twitter.