Veenmos Alternatieven

Het feit dat tuiniers een lange liefdesrelatie met veenmos hebben gehad, is volkomen begrijpelijk. Het is al sinds mensenheugenis een van de favorieten van potgrondmixen en bodemtoevoegingen – het is bijzonder spul.

Ter slot van rekening kan turf 10-20 keer zijn gewicht in water absorberen en het maakt de grond lichter, wat een goede drainage mogelijk maakt. Die dingen terzijde, het is waarschijnlijk het meest geliefd om de gunstige bacteriën en natuurlijke fungicide dat ziekten bestrijdt, met inbegrip van de gevreesde demping-off die overal zaailingen terroriseerde.

Hier is het probleem: het gebruik van turf wordt ontmoedigd omdat het niet wordt beschouwd als een milieuvriendelijke praktijk. Feit is dat, hoewel veenmos technisch gezien hernieuwbaar is, het ongeveer 1000 jaar duurt om een tuin in een veengebied te laten groeien. Als je het zo bekijkt, is turf bijna een niet-hernieuwbare hulpbron – althans in ons leven (en dat van onze kleinkinderen, enzovoort).

Veel tuiniers kiezen ervoor minder turf te gebruiken en andere alternatieven te gebruiken. Een voorbehoud: geen van deze dingen heeft de ziekte-bestrijdende capaciteiten die veenmos heeft. Maar door meer van de volgende natuurlijke hulpbronnen in je potgrondmix te gebruiken, kun je minder turf gebruiken.

Het is de moeite waard om te vermelden dat geen van deze bodemtoevoegingen (turfmos inbegrepen) veel voedingswaarde aan planten biedt. Het moet altijd worden gemengd met een andere grond (of grond-type medium) of compost voor voeding.

Rijstschillen

Rijstkorrels worden gedroogd en gepeld voordat ze worden voorbereid voor menselijke consumptie door te worden geparboild (omgezet) en vervolgens gepolijst.

Normaal gesproken zouden de schillen worden beschouwd als afval en weggegooid. Maar een slim iemand besloot ze te gebruiken als potgrondtoevoeging.

Rijstdoppen zijn vrij dun en bijna gewichtloos. Ze bieden lichtere grond, goede drainage, en goede waterabsorptie. Ze zijn veel goedkoper dan turf en een voor de hand liggende hernieuwbare bron. Wat is er niet geweldig aan?

Coir

Coir (spreek uit als koy-er) wordt ook wel coco-peat of kokos-peat genoemd. Het is letterlijk de harige, buitenste laag van de schil op kokosnootschalen. Het is mijn favoriet.

Er zijn twee soorten kokos: dat wat geoogst wordt van jonge kokosnoten en dat wat geoogst wordt van rijpe kokosnoten. De kokos die gebruikt wordt voor bindgaren, touw, zakken en matten is afkomstig van jonge (lichtgekleurde) kokosnoten en wordt “witte vezel” genoemd. De kokos die als potgrond wordt gebruikt, is afkomstig van rijpe kokosnoten en breekt zeer langzaam af.

Vaak koop je kokos in “blokken”, die als een gek uitzetten als je ze een tijdje in water laat weken. Net als rijstdoppen, maakt kokos de grond lichter en houdt water vast als een baas. Het is ook duurder dan turf.

Sommigen zullen aanvoeren dat kokos niet in de buurt komt van “het perfecte groene alternatief” als je bedenkt dat verwerking en verscheping vervuiling in de hand werken. En ik zal hier toegeven. Maar aangezien kokosnoten toch worden gekweekt en geoogst voor hun vlees, is kokos nog steeds milieuvriendelijker dan zijn turf tegenhanger.