Gdybyś przejrzał całą moją stronę internetową, wszystkie wpisy, zobaczyłbyś z czasem ekspansję-kontrakcję, wdech-wydech-oddech pomiędzy najgłębszym przyzwoleniem na całkowite odpuszczenie sobie z wybaczeniem i współczuciem bez warunków, a wezwaniem do odcięcia się od tego gówna i popchnięcia mocniej – bo w końcu to jest twoje życie, i nie miało być przeżywane z tanich siedzeń.
Ten post jest przypomnieniem: Życie nie jest łatwe. (Więc zróbcie sobie przerwę.)
Czasami może stać się trudno pamiętać, że bycie człowiekiem to ciężka sprawa. A jeśli twoim powodem, aby nie dać sobie trochę luzu jest to, że gdzieś, inni ludzie cierpią bardziej, a kim ty jesteś, aby narzekać na swoje cierpienie, kiedy inni przechodzą przez gorsze?
Cóż, jeśli to jest to, co myślisz, to chciałbym móc cię teraz owinąć w najcieplejszy, najbliższy uścisk i powiedzieć ci, że wszystko będzie dobrze; że łzy, które powstrzymujesz są ważne; że pozwolenie na uznanie bólu życia jest tam.
* * *
Ciężko jest kochać ludzi i jednocześnie czuć, że są najbardziej irytującymi istotami ludzkimi na planecie, a potem czuć się jak zła osoba, która powinna być bardziej cierpliwa.
Ciężko jest nie wiedzieć, jak radzić sobie z pieniędzmi albo nie wiedzieć, dlaczego nigdy nie ma dość albo dlaczego nie możesz przestać chcieć – chcieć – chcieć więcej rzeczy.
Ciężko jest być chorym, próbować poruszać się po ubezpieczeniu zdrowotnym i lekarzach, lub nie mieć ubezpieczenia zdrowotnego i nie mieć lekarzy, lub mieć każdy pojedynczy zasób na świecie i wciąż nikt nie może powiedzieć ci co jest nie tak lub naprawić tego.
Ciężko jest patrzeć na śmierć, patrzeć na wszystkich ludzi na świecie, którzy aktywnie wyrządzają krzywdę innym, którzy chodzą żywi-żywi-żywi, podczas gdy osoba, którą kochałeś najbardziej, która nie skrzywdziłaby muchy, odeszła.
Ciężko jest czuć, jak przyjaźnie gasną i rozwiewają się, troszczyć się o kogoś i odkryć, że fundament, który zbudowałeś jest na piasku.
Ciężko jest być krytykowanym, odrzuconym, ignorowanym, pozostawionym w tyle, plotkowanym, pominiętym.
Ciężko jest czuć, że bez względu na to, jak wyglądasz lub kim jesteś, nie będziesz wystarczająco dobry.
Ciężko jest pogodzić się z własnymi porażkami. Trudno jest świętować swoje sukcesy, w pełni i radośnie, w kulturze, która tylko czeka, aż przekroczysz niewidzialną granicę „Ona ma za dobrze, więc teraz jej sukcesy są arogancją.”
Ciężko jest patrzeć na niesprawiedliwości społeczne i nie wiedzieć, jak je naprawić. Ciężko jest zmierzyć się z własnym poczuciem winy, że jest się współwinnym, beneficjentem takich systemów, albo odrętwiałym, by uniknąć konfrontacji z nimi.
* * *
Wszystkie te rzeczy są po prostu trudne. Taka jest prosta prawda. Życie nie jest łatwe.
Są inne rzeczy, które mógłbym powiedzieć, oczywiście – powstanie, by to zmienić, ćwiczenie odwagi, by przez to przejść, dziesięć wskazówek na łatwiejsze życie.
Ale na ten dzień, ten post, zaoferuję tylko to, że jest ciężko, co jest w porządku. Będzie dobrze. Nikt z nas nie jest sam; wszyscy po prostu odprowadzamy się nawzajem do domu.