.
.
Z gęstymi centrami miejskimi i mieszkaniami, które zostały zbudowane setki lat temu, Europejczycy od dawna wiedzą, jak sprawić, by ich maleńkie przestrzenie czuły się triumfalnie. Ale to mieszkanie w dzielnicy Montparnasse w Paryżu jest ponadprzeciętnym przykładem hiper-wydajnego, mikromiejskiego życia.
Architekci Marc Baillargeon i Julie Nabucet wyrzeźbili 130-stopową przestrzeń z budynku w stylu Hausmanna, aby stworzyć elastyczne, ale całkowicie wygodne pied-à-terre. „Nasze podejście do architektury jest takie, że dom jest nie tyle maszyną do mieszkania, co narzędziem do dobrego życia”, mówi Baillargeon.
Mieszkanie było kiedyś główną sypialnią większego mieszkania, co powinno dać Ci całkiem dobre wyobrażenie o jego wielkości jak znaczek pocztowy. Pomysł polegał na oddzieleniu pokoju, aby stworzyć małe studio, które mogłoby przynosić dochód z wynajmu.
Thibaut Ménard, student i syn właściciela mieszkania, mieszka tam teraz. Mówi, że każdego dnia zauważa nowe detale architektoniczne w tej przestrzeni. „To studio zostało stworzone w bardzo inteligentny i adaptacyjny sposób, z dużą ilością miejsca do przechowywania i szafek, co sprawia, że nadaje się do każdej sytuacji.”
Najmądrzejszą sztuczką projektową było stworzenie dwupoziomowego planu. Baillargeon i Nabucet podzielili studio na dwa poziomy, budując platformę dla kuchni i łazienki, która tworzy iluzję oddzielnych przestrzeni bez użycia jakichkolwiek ścian czy przegród. Jedyną prawdziwą przegrodą pomiędzy salonem a jadalnią jest długa półka o wysokości baru, która służy jako funkcjonalny stół do jedzenia. Inteligentne podejście do tradycyjnie przygnębiającego kącika śniadaniowego.
Plan dwupoziomowy tworzy iluzję oddzielnych przestrzeni bez użycia jakichkolwiek ścian czy przegród.Chociaż dwupoziomowy projekt czyni cuda dla przestrzeni, Baillargeon ostrzega, że zbyt niska wysokość sufitu może sprawić, że przestrzeń wyda się ponura. Te sufity były w sam raz: nieco ponad 9 stóp wysokości.
Podniesienie części podłogi w mieszkaniu miało również efekt estetyczny, mówi Baillargeon. „Jedno z dwóch istniejących okien było zbyt wysoko, aby przez nie wyglądać – prace zewnętrzne w Paryżu są niezwykle pracochłonne pod względem administracyjnym i nie zawsze możliwe” – mówi. „Zapomnieliśmy o pomysłach powiększenia lub przesunięcia okien. Ale zamiast tego zdecydowaliśmy się podnieść podłogę i teraz mamy widok na Montparnasse!”
Podest dodał do przestrzeni bardzo potrzebne miejsce do przechowywania, ale inna innowacja sprawia, że przechowywane towary są zawsze pod ręką. Zestaw schodów prowadzących z „parteru” do kuchni jest wyposażony w szafki na zawiasach, dzięki czemu nie marnuje się miejsce. Same schody są na kółkach, więc w razie potrzeby można je schować pod podestem. I bez obaw, mówi Baillargeon: „Są na tyle ciężkie, że nie ruszają się, gdy po nich chodzisz.”
Łóżko jest zawsze wyzwaniem w przestrzeni studyjnej. Nie chcesz, żeby w środku przestrzeni życiowej panował bałagan w postaci kołder i poduszek, a żadna dorosła osoba nie powinna spać na futonie. Baillargeon i Nabucet błyskotliwie obalili koncepcję łóżka Murphy, wprowadzając łóżko na kółkach, które elegancko wsuwa się pod kuchenną platformę. Łóżko może również pełnić podwójną funkcję, wsuwając się do połowy pod spód, aby stworzyć iluzję kanapy, dzięki dodaniu dekoracyjnych poduszek.
Wielopłaszczyznowa przestrzeń może być przystosowana do oglądania filmów, pracy, zapraszania przyjaciół lub gotowania.Stolik kawowy, przechowywany wzdłuż ściany, gdy łóżko jest w użyciu, elegancko wysuwa się przed kanapę. Przekładane łóżko/kanapa to ulubiona funkcja Ménarda, ponieważ pozwala uzyskać maksymalną powierzchnię do spotkań towarzyskich. „To wielopłaszczyznowa przestrzeń, którą można zaadaptować do oglądania filmów, pracy, zapraszania przyjaciół lub gotowania.”
Ujednolicona paleta kolorów w mieszkaniu również pomaga zachować spójność i przestronność. Blond drewno i ciemne szarości są ładnie zestawione z jaskrawoczerwonymi akcentami (ukłon w stronę drzwi mieszkania, których nie widać).
W całej przestrzeni Baillargeon i Nabucet użyli fińskiej sklejki brzozowej, która jest trwała, ale może również pokryć się patyną. Jest to jego rada dla właścicieli małych przestrzeni przy wyborze materiałów i wykończeń. „Nie bój się używać swoich mebli” – mówi. „Rysy i zadrapania opowiadają historię.”
I chociaż większość Europejczyków nie ma wyboru, jeśli chodzi o mieszkanie w małej przestrzeni, jest coś, co można powiedzieć o zmianie myślenia, która pochodzi z downsizing. Według Ménarda, to już zmieniło jego zachowanie w pozytywny sposób.
„Nauczyłem się być bardziej schludny”, mówi.
Zdjęcia autorstwa Sylvie Durand
.