Winnica Nabota
21 Jakiś czas później miał miejsce incydent związany z winnicą należącą do Nabota(A) Jezreelity. Winnica ta znajdowała się w Jezreel,(B) w pobliżu pałacu Achaba, króla Samarii. 2 Achab rzekł do Nabota: „Pozwól mi wziąć twoją winnicę na ogród warzywny, gdyż znajduje się ona blisko mojego pałacu. W zamian dam ci lepszą winnicę lub, jeśli wolisz, zapłacę ci tyle, ile jest warta.”
3 Lecz Nabot odpowiedział: „Pan zabrania, abym dał ci dziedzictwo(C) moich przodków.”
4 Achab wrócił więc do domu, nadąsany i zły(D), gdyż Nabot Jezreelita powiedział: „Nie dam ci dziedzictwa moich przodków.” Leżał na swoim łożu nadąsany i odmawiał(E) jedzenia.
5 Przyszła jego żona Jezebel i zapytała go: „Dlaczego jesteś taki ponury? Dlaczego nie jesz?”
6 On jej odpowiedział: „Ponieważ powiedziałem do Nabota Jezreelity: 'Sprzedaj mi swoją winnicę, albo jeśli wolisz, dam ci na jej miejsce inną winnicę’. Lecz on powiedział: 'Nie dam ci mojej winnicy’.”
7 Jezabela, jego żona, powiedziała: „Czy tak postępujesz jako król nad Izraelem? Wstań i jedz! Rozchmurz się. Zdobędę dla ciebie winnicę(F) Nabota Jezreelity.”
8 Napisała więc listy(G) w imieniu Achaba, złożyła na nich jego pieczęć(H) i wysłała je do starszych i szlachty, którzy wraz z nim mieszkali w mieście Nabota. 9 W listach tych napisała:
„Ogłoś dzień postu i posadź Nabota na poczesnym miejscu wśród ludu. 10 Posadź jednak naprzeciw niego dwóch łotrów(I) i każ im wnieść oskarżenie, że przeklął(J) zarówno Boga, jak i króla. Potem wyprowadzić go i ukamienować na śmierć.”
11 Tak więc starsi i możni, którzy mieszkali w mieście Nabota, uczynili to, co Jezabela nakazała w listach, które do nich napisała. 12 Ogłosili post(K) i posadzili Nabota na poczesnym miejscu wśród ludu. 13 Wtedy przyszło dwóch łotrów, usiedli naprzeciwko niego i przedstawili ludowi zarzuty przeciwko Nabotowi, mówiąc: „Nabot przeklął zarówno Boga, jak i króla”. Wyprowadzili go więc za miasto i ukamienowali na śmierć.(L) 14 Potem posłali wieść do Jezabeli: „Nabot został ukamienowany na śmierć.”
15 Gdy tylko Jezabela usłyszała, że Nabot został ukamienowany, powiedziała do Achaba: „Wstań i weź w posiadanie winnicę(M) Nabota Jezreelity, której nie chciał ci sprzedać. On już nie żyje, lecz jest martwy”. 16 Gdy Achab usłyszał, że Nabot nie żyje, wstał i zszedł, aby objąć w posiadanie winnicę Nabota.
17 Wtedy do Eliasza Tiszbity przyszło słowo Pana: 18 „Zejdź na spotkanie Achaba, króla izraelskiego, który rządzi w Samarii. Jest on teraz w winnicy Nabota, gdzie poszedł, aby wziąć ją w posiadanie. 19 Powiedz mu: 'Tak mówi Pan: Czy nie zamordowałeś człowieka i nie zagarnąłeś jego majątku?'(N) Potem powiedz mu: 'Tak mówi Pan: W miejscu, gdzie psy zlizywały krew Nabota,(O) psy(P) będą zlizywać twoją krew – tak, twoją!'”
20 Achab powiedział do Eliasza: „A więc znalazłeś mnie, mój wrogu!”(Q)
„Znalazłem cię – odpowiedział – ponieważ zaprzedałeś(R) się, by czynić zło w oczach Pana. 21 On mówi: 'Sprowadzę na ciebie nieszczęście. Wymażę twoich potomków i odetnę od Achaba każdego ostatniego mężczyznę(S) w Izraelu – niewolnika czy wolnego.(T) 22 Uczynię twój dom(U) podobnym do domu Jeroboama syna Nebata i do domu Baaszy syna Achiasza, ponieważ wzbudziłeś mój gniew i doprowadziłeś Izraela do grzechu.(V)
23 „Także o Jezabeli mówi Pan: 'Psy(W) pożrą Jezabel przy murze Jezreel.’
24 „Psy(X) zjedzą tych należących do Achaba, którzy zginą w mieście, a ptaki(Y) będą się żywić tymi, którzy zginą na wsi.”
25 (Nigdy(Z) nie było nikogo takiego jak Achab, który zaprzedał się, by czynić zło w oczach Pana, nakłaniany przez Jezabel, swoją żonę. 26 Zachowywał się w sposób najpodlejszy, chodząc za bożkami, jak Amoryci(AA), których Pan wypędził przed Izraelem.)
27 Gdy Achab usłyszał te słowa, rozdarł swe szaty, włożył wór(AB) i pościł. Leżał w worku i obchodził go potulnie.(AC)
28 Wtedy do Eliasza Tiszbity doszło słowo Pana: 29 „Czy zauważyłeś, jak Achab uniżył się przede mną? Ponieważ się uniżył(AD), nie sprowadzę tego nieszczęścia za jego dni,(AE) lecz sprowadzę je na jego dom za dni jego syna.”(AF)
.