Przez wieki rolnicy mieszkający w pobliżu Żółtej Rzeki budowali groble, aby powstrzymać rzeki, które z czasem płynęły wyżej, ponieważ, nie mogąc wylewać, musiały osadzać swój muł na dnie rzeki. W 1887 roku ta wzbierająca rzeka, spuchnięta po wielu dniach ulewnych deszczy, pokonała wały około 28 września, powodując potężną powódź. Ponieważ nie istnieje międzynarodowa jednostka miary siły powodzi, zwykle klasyfikuje się ją na podstawie rozmiaru wyrządzonych szkód, głębokości wody i liczby ofiar.
Uważa się, że wody Żółtej Rzeki przerwały wały przeciwpowodziowe w Huayuankou, w pobliżu miasta Zhengzhou w prowincji Henan. Dzięki nisko położonym równinom w pobliżu tego obszaru, powódź bardzo szybko rozprzestrzeniła się na całe północne Chiny, obejmując około 50 000 mil kwadratowych (130 000 km2), zalewając osady rolnicze i centra handlowe. Po powodzi dwa miliony ludzi zostało bez dachu nad głową. Wynikająca z tego pandemia i brak podstawowych artykułów pierwszej potrzeby pochłonęły tyle samo ofiar, ile zginęło bezpośrednio w wyniku powodzi. Była to jedna z najgorszych powodzi w historii, choć późniejsza powódź na rzece Jangcy-Huai w 1931 roku mogła zabić nawet cztery miliony ludzi.