Najważniejsze ulepszenia zastosowane w 1911A1 to ulepszone celowniki i wydłużone ostrza młotka. W porównaniu z dzisiejszymi nowoczesnymi celownikami taktycznymi, grubszy celownik przedni i nieco bardziej zdefiniowany celownik tylny w 1911A1 nie wydaje się być znaczącym ulepszeniem. Jednak to ulepszenie było bardzo cenione przez żołnierzy podczas II Wojny Światowej, podobnie jak wydłużone ostrogi młotkowe (beavertails), które były wybawieniem dla strzelców z większymi dłońmi, którzy często doświadczali obgryzania młotków w oryginalnych 1911.
Inne warte uwagi zmiany obejmowały nową, łukowatą obudowę sprężyny głównej i skośne wycięcia luzu. Chociaż łukowata obudowa sprężyny głównej miała poprawić celność strzelania, jej skuteczność jest dyskusyjna. Podobnie skośne wycięcia prześwitu w pobliżu spustu mają na celu ułatwienie chwytu 1911A1 strzelcom o mniejszych dłoniach. Jest to w pewnym stopniu skuteczne w tym względzie, chociaż zakładam, że większość ludzi, którzy lubią wycięcia w luzie, preferuje je głównie ze względów estetycznych.
Jak wspomniano wcześniej, na dzisiejszym rynku, 1911 i 1911A1 są zwykle określane jako „1911”. Mało tego, cechy definiujące każdy z pistoletów są używane zamiennie do produkcji wielu wariantów nowoczesnych hybrydowych 1911. Na przykład, często widuje się dziś 1911 z płaską obudową sprężyny głównej i wydłużonym ogonem bobra, lub wersje z drewnianymi chwytami pokrytymi wzorem diamentowym z łatwymi do zauważenia grubymi przednimi i tylnymi przyrządami celowniczymi.
Dla mnie, wolę nowoczesne 1911 z płaską obudową sprężyny głównej, długim gładkim spustem, drewnianymi chwytami pokrytymi wzorem diamentowym, wydłużonym ogonem bobra i trytowymi przyrządami celowniczymi. Jest to piękne połączenie cech, które powstały w ciągu stu lat eksperymentów. Nieskończone możliwości dostosowania 1911 do własnych potrzeb są częścią tego, co sprawia, że broń ta jest tak popularna, nawet dzisiaj.