Stany Zjednoczone wyszły z II wojny światowej jako jedna z głównych potęg gospodarczych, politycznych i wojskowych na świecie. Produkcja wojenna wyciągnęła gospodarkę z depresji i doprowadziła ją do wielkich zysków. W celu uniknięcia kolejnej wojny światowej Stany Zjednoczone po raz pierwszy zaczęły wykorzystywać pomoc gospodarczą jako strategiczny element swojej polityki zagranicznej i zaoferowały znaczącą pomoc krajom w Europie i Azji walczącym o odbudowę swoich zniszczonych gospodarek.
W przeciwieństwie do amerykańskiej niechęci do politycznego lub militarnego uwikłania się w Ligę Narodów, Stany Zjednoczone stały się jednym z pierwszych członków międzynarodowej organizacji mającej na celu promowanie międzynarodowego bezpieczeństwa, handlu i prawa, Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stany Zjednoczone zaczęły również aktywnie interesować się losem kolonii, które europejskie mocarstwa miały trudności z utrzymaniem. Oprócz tych wyzwań, Stany Zjednoczone napotykały coraz większy opór ze strony Związku Radzieckiego, który wycofał się z wielu wojennych obietnic. Ponieważ Sowieci wykazywali żywe zainteresowanie zdominowaniem Europy Wschodniej, Stany Zjednoczone przejęły inicjatywę w tworzeniu zachodniego sojuszu, który miał stanowić przeciwwagę dla komunistycznego supermocarstwa i powstrzymać rozprzestrzenianie się komunizmu. W tym samym czasie Stany Zjednoczone zrestrukturyzowały swoje siły wojskowe i wywiadowcze, z których obie miały mieć znaczący wpływ na politykę zimnowojenną USA.