ON KEEPING A NOTEBOOK RHETORICAL ANALYSIST The point of keeping a notebook has never been, nor is it now to have an accurate factual record of what I have been doing or thinking. Autorka, Joan Didion, w eseju „O prowadzeniu notatnika” wyjaśnia, jak prowadzić notatnik i dlaczego. Celem Didion jest poinformowanie nas o tym, jak ona sama prowadzi notatnik i dlaczego notatniki są przydatne w zapamiętywaniu wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości. Przyjmuje sentymentalny ton, aby podkreślić, jak wiele wspomnień zachowuje się przy życiu dzięki prowadzeniu notatnika. Didion używa etosu, patosu i innych środków retorycznych w swoim eseju, aby wyjaśnić swój punkt widzenia. Didion używa odwołań do etosu. W pierwszym akapicie wyjaśnia wszystkie swoje osiągnięcia. Jest autorką powieści, opowiadań, sztuk ekranowych i esejów. W 1956 roku zaczęła pracować jako pisarka dla nowojorskiego magazynu Vogue. Run River to jej pierwsza powieść opublikowana w 1963 roku. Jej zbiory esejów zawierają „On Keeping a Notebook”, Slouching Towards Bethlehem, wydany w 1968 roku, The White Album, Salvador, Miami, After Henry, Political Fictions, Fixed Ideas: America Since 9.11, oraz Where I Was From, wszystkie zostały napisane i opublikowane w ciągu następnych dwudziestu czterech lat (akapit 1). W eseju „On Keeping a Notebook” Didion wykorzystuje odwołania do patosu, aby ujawnić emocje. W drugim akapicie Didion stwierdza: „Piszę wyłącznie po to, by dowiedzieć się, co mam w głowie, o czym myślę, na co patrzę, co widzę i co to znaczy, czego chcę i czego się boję
.