Czy chcesz uniknąć przepracowanej edycji, aby uzyskać złote portrety z promieniami słońca i flarami obiektywu? Fotografowanie pod słońce jest wyzwaniem, jednak trzy czynniki i odrobina praktyki mogą z łatwością odmienić Twoją fotografię pod światło.
Photo by Tamas Somoskeoy
Jedną z wiodących zasad w fotografii elementarnej jest unikanie fotografowania pod słońce. Zwykle kończy się to albo całkowicie prześwietlonymi zdjęciami, albo ciemnym i nieokreślonym cieniem.
Jednakże, jeśli możesz kontrolować naturalne podświetlenie, da ci to doskonałe i dramatyczne rezultaty. Oto kilka przykładów urzekających letnich portretów z mocnym oświetleniem.
1/200, f/3.5, 70 mm
1/320, f/5,6, ekspozycja + 1,3, 52 mm
1/80, f/5.6, ekspozycja + 1.3, 68 mm
1/250, f/2.8, 70 mm
Oświetlenie nadaje zdjęciu artystyczną jakość, co wyróżnia je spośród portretów z płaskim oświetleniem. Jedynym użytym oświetleniem jest naturalne światło słoneczne – nie użyto zaawansowanego sprzętu, oświetlenia studyjnego ani lamp błyskowych.
Twoja modelka nie będzie musiała mrużyć oczu, a skóra wychodzi pięknie, bez żadnych niepochlebnych cieni na twarzy. Oto trzy czynniki, które zadecydują o ostatecznym wyniku:
POZYCJA SŁOŃCA
Najważniejsze jest, aby wybrać miejsce w kadrze, w którym chcesz umieścić słońce – tylko wtedy możliwe jest uzyskanie właściwej ekspozycji.
Podstawowo, istnieją trzy opcje: Słońce za modelem, poza kadrem lub w samym ujęciu. Ostatnia opcja jest najtrudniejsza, ponieważ znacznie trudniej jest skomponować ujęcie.
Dobrą alternatywą jest umieszczenie słońca tuż poza kadrem lub częściowo za modelem:
1/640, f/2.8, ekspozycja + 1, 70 mm
1/100, f/4.5, 48 mm
Dobrym pomysłem jest zablokowanie większej części słońca i uniknięcie zbyt dużej ilości światła. Aby uzyskać pożądany złoty kontur, nie trzeba koniecznie czekać na złotą godzinę, czyli pierwszą lub ostatnią godzinę światła słonecznego w ciągu dnia.
Popołudniowe słońce, które znajduje się jeszcze dość wysoko na niebie, również może się sprawdzić:
1/250, f/4, 54 mm
Korzystnie jest mieć obiektyw w cieniu. Osłona obiektywu jest przydatna podczas fotografowania z tylnym oświetleniem.
Inną opcją jest użycie lewej ręki do stworzenia małego miejsca w cieniu dla aparatu. Jest to, szczerze mówiąc, dość trudne, więc preferowany jest naturalny cień lub pomocna dłoń. Kiedy już skomponujesz swoje ujęcie i znajdziesz odpowiedni kąt, kolejnym krokiem jest ekspozycja.
Ustawienia aparatu
Po pierwsze, przysłona. Wszystkie prezentowane fotografie są wykonane przy szerokim otworze przysłony, aby uzyskać charakterystyczną flarę obiektywu. Daje to również płytką głębię ostrości. Przysłona waha się od f/2,8 do maksymalnie f/5,6.
Przy fotografowaniu z silnym podświetleniem zdecydowanie warto skorzystać z ustawień manualnych. Zdjęcie musi być znacznie prześwietlone, w przeciwnym razie model okaże się całkowicie ciemny, a tło/ niebo prawidłowo oświetlone.
Wybierz zatem szeroką przysłonę i poeksperymentuj z czasem otwarcia migawki. Spróbuj zrobić kilka zdjęć z ustawieniami auto tylko po to, aby mieć poczucie, gdzie zacząć eksperymentować. Najczęściej waha się on od 1/100 do 1/640 sekundy.
Innym sposobem na znalezienie odpowiedniego czasu otwarcia migawki jest pomiar światła za pomocą pomiaru punktowego. Tutaj aparat będzie mierzył tylko mały obszar zdjęcia – wskaż na swój obiekt i unikaj niedoświetlenia.
Po drugie, ostrość aparatu. Jedną z najtrudniejszych części fotografowania idealnego portretu podświetlanego jest kontrola ostrości. Aparaty fotograficzne zdecydowanie nie przepadają za fotografowaniem pod słońce – często autofokus w ogóle nie działa.
Możesz spojrzeć w wizjer tylko po to, aby zdać sobie sprawę, że jesteś całkowicie oślepiony i przypadkiem nie widzisz swojego obiektu. Jest to jedna z najbardziej problematycznych części fotografowania z tylnym oświetleniem.
Porzuć próby zrobienia tego za pomocą autofokusa; jest to niezwykle czasochłonny proces. Albo poproś modelkę, aby zablokowała słońce i ustawiła autofokus w prawo, aby przejść na tryb manualny, albo po prostu spróbuj dostosować ostrość i zachować stałą odległość od modelki.
Po trzecie, utrzymuj ISO na tak niskim poziomie, jak to tylko możliwe. Będzie dużo światła, z którym można pracować. Wszystkie pokazane zdjęcia są zrobione z ISO 100.
THE EDIT
Nie wszystkie twoje zdjęcia będą idealnie wyostrzone z poprawną ekspozycją. Najważniejsze jest, aby w kadrze znalazł się złoty kontur, promienie słońca lub flary obiektywu. Ekspozycja może być dostosowana, a flary zintensyfikowane dzięki prostej pracy w Photoshopie.
Zawsze fotografuj w RAW, aby mieć najlepsze możliwości edycji.
Tutaj jest przykład nieedytowanego zdjęcia ze słońcem tuż poza kadrem. Promienie słoneczne i flary są wyraźnie widoczne, jednak zdjęciu brakuje kontrastu i koloru.
1/100, f/4.5, ekspozycja – 1, 32 mm
1. Światło i kontrast. Wyreguluj światło za pomocą krzywych. Zwiększ rozjaśnienia i zintensyfikuj cienie, aby uzyskać żywy kontrast:
2. Kolory. Eksperymentuj z „Balansem kolorów” i „Krzywymi”, aby uzyskać pożądany ton kolorów. Na przykład zintensyfikuj żółty i aksamitny.
3. Wypalanie/odcienie. Spraw, by Twoje zdjęcie było jeszcze bardziej urzekające, usuwając odblaski obiektywu i promienie słońca. Dodge niektóre cechy modelu, jak również. Następnie wypal rogi zdjęcia i obszary, którym brakuje kontrastu. Rezultat końcowy:
Techniki są dość proste, ale oczywiście wymagają trochę praktyki. Zacznij eksperymentować i odnieś sukces w tworzeniu tych żywych portretów z potężną atmosferą.
Dziękuję za przeczytanie! Daj nam znać o swoich doświadczeniach z fotografią podświetlaną w komentarzach poniżej, i nie krępuj się polubić & udostępnić ten post swoim znajomym!
O autorze: Greta Tuckute jest osiemnastoletnią fotografką znajdującą się obecnie w Danii. Głównie fotografuje portrety i podróże. Kocha sztukę, jeziora, kawę, książki i sport. Pragnie poznawać świat. Możesz odwiedzić jej stronę internetową i znaleźć ją na Facebooku.