W kontekście zdrowia publicznego, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opisuje badania wdrożeniowe jako formę badań, które „zajmują się wąskimi gardłami wdrażania, identyfikują optymalne podejścia dla danego środowiska i promują wykorzystanie wyników badań: ostatecznie prowadzą do poprawy opieki zdrowotnej i jej świadczenia”. WHO wyróżnia cztery istotne cechy badań wdrożeniowych: są one systematyczne, multidyscyplinarne, kontekstowe i złożone. W szerszym ujęciu, badania wdrożeniowe zostały zdefiniowane jako „naukowe badania nad pytaniami dotyczącymi wdrożenia – akt wprowadzenia zamiaru w życie, który w badaniach nad zdrowiem może być polityką, programem lub indywidualną praktyką (łącznie nazywany interwencją).”
W badaniach wdrożeniowych w dziedzinie zdrowia stosuje się szereg jakościowych i ilościowych metod badawczych. Niektóre metody zostały opracowane specjalnie dla celów badań wdrożeniowych. Są to próby pragmatyczne, partycypacyjne badania nad działaniem, hybrydowe próby skuteczności-implementacji i badania nad poprawą jakości. Przegląd projektów badań w badaniach wdrożeniowych z 2018 r. wykazał, że projekty randomizowane, takie jak klastrowe RCT, były stosowane 77% czasu, a 61% badań obejmowało zarówno metody ilościowe, jak i jakościowe.
Grupa robocza badaczy w dziedzinie zdrowia publicznego zaproponowała standard raportowania badań wdrożeniowych (StaRI) w zdrowiu publicznym.
.