Podejmijmy kolejną próbę rozwiązania kodu.
Ostatnim razem rozgryźliśmy, co oznaczają inicjały i znak zapytania na karcie tuż pod przepowiednią, „S.P.T. to A.P.W.B.D. Czarny Pan i (?) Harry Potter.”
Tym razem rozwiążmy zagadkę, która znajduje się w serii o Harrym Potterze!
I nie, nie mówimy o Tomie Riddle, chociaż on oczywiście jest zagadką, którą Dumbledore i Harry spędzają całą serię próbując ją rozwiązać.
Nie, nadszedł czas, aby rozwiązać zagadkę sfinksa, która służy jako trzeci test w Turnieju Trójmagicznym w Zewie Ognia.
Po pierwsze, przypomnijmy sobie historyczne zastosowanie sfinksa.
„Sfinks jest stworzeniem z mitologii egipskiej. Ogromna kamienna rzeźba Wielkiego Sfinksa na egipskiej pustyni w Gizie, zbudowana około 2500 r. p.n.e., jest dowodem na starożytne pochodzenie i znaczenie tego stworzenia. . . . W tysiąc lat po zbudowaniu Wielkiego Sfinksa, legendy o tym stworzeniu przeniosły się do Grecji. Tam opisywano go jako posiadającego kobiece ciało i skrzydła. Sfinks, którego spotyka Harry, jest wersją grecką.”
David Colbert, The Magical Worlds of Harry Potter at 221 (rev. ed. 2004).
Sfinks, co zrozumiałe, znalazł się w najwcześniejszej literaturze, w tym w sztuce Edyp Sofoklesa, gdzie następująca zagadka została zadana Edypowi przez Sfinksa z Teb, gdy próbował przejść obok Sfinksa:
Jakie zwierzę chodzi na czterech nogach rano,
Dwóch w południe,
I trzech wieczorem? (Colbert 222)
Edyp prawidłowo odpowiada na pytanie: „Człowiek w dzieciństwie pełza na rękach i kolanach, w dorosłym życiu chodzi wyprostowany, a na starość używa laski” (Colbert 223).
Zagadka Sfinksa w Pysku Ognia 629-30
Oto zagadka, którą J. K. Rowling daje nam w Pysku Ognia, wraz z odpowiedzią!
Sfinks usiadł na tylnych nogach, w samym środku ścieżki, i wyrecytował:
„Najpierw pomyśl o osobie, która żyje w przebraniu,
która ma tajemnice i mówi tylko kłamstwa.
Następnie powiedz mi, co jest zawsze ostatnią rzeczą do naprawienia,
Środek środka i koniec końca?
I wreszcie podaj mi dźwięk, który często słyszę
Podczas poszukiwania trudnego do znalezienia słowa.
Teraz połącz je razem i odpowiedz mi na pytanie:
Jaką istotę nie chciałbyś pocałować?”
. …
„Osoba w przebraniu”, mruknął Harry, wpatrując się w nią, „która kłamie… eee… to byłby – oszust. Nie, to nie jest moje przypuszczenie! Szpiegiem? Wrócę do tego. . . czy mogłabyś podać mi jeszcze raz następną wskazówkę, proszę?”
Powtórzyła kolejne wersy wiersza.
„’Ostatnia rzecz do naprawienia’,” powtórzył Harry. „Er . . . nie mam pojęcia . . . Czy mógłbym dostać ostatni kawałek jeszcze raz?”
Podała mu cztery ostatnie wersy.
„’Dźwięk często słyszany podczas szukania trudnego do znalezienia słowa’,” powiedział Harry. „Er … to byłoby … er … poczekaj – 'er’! Er to dźwięk!”
Sfinks uśmiechnął się do niego.
„Szpieg . . . er . . . szpieg . . . er . . .” powiedział Harry, spacerując w górę i w dół. „Stworzenie, którego nie chciałbym pocałować … pająk!”
Sfinks uśmiechnął się szerzej. Wstała, rozprostowała przednie nogi, a potem odsunęła się, żeby mógł przejść.
„Dzięki!” powiedział Harry i, zdumiony własną błyskotliwością, rzucił się do przodu.