Château d’If było więzieniem zbudowanym na małej wyspie w Zatoce Marsylskiej, u wybrzeży Francji. Miejsce to było pierwotnie wykorzystywane jako forteca wojskowa, ale posiadało wiele cech, które czyniły je idealnym więzieniem.
Ucieczka z Château d’If jest praktycznie niemożliwa. Wody otaczające małą wyspę są bardzo niebezpieczne, z szybkimi prądami, które mogą łatwo wciągnąć nawet silnego pływaka na śmierć. W murach zakładu karnego cierpiało wielu więźniów; przez wiele lat przetrzymywano tu niebezpiecznych przestępców, złodziei, skazańców religijnych i zakładników politycznych. Ci więźniowie żyli w trudnych warunkach i stał się dobrze znany jako jeden z najgorszych więzień w existence.
While Château d’If zyskał dużą ilość sławy na własną rękę, to zaczął otrzymywać na całym świecie uwagę po druku powieści Alexandre Dumas, Hrabia Monte Cristo, w 1844 roku. Jest to opowieść o człowieku, który spędził 14 lat uwięziony na wyspie, zanim w końcu dokonał brawurowej ucieczki. Historia uczynił dla wielkiego fikcyjnego czytać i rozprzestrzeniania niesławy Château.
W rzeczywistości, nikt nie jest znany, aby kiedykolwiek uciekł z Château d’If. Więźniowie, którzy spędzali tam czas, byli zamykani na wiele lat, często na całe życie. Każdy więzień był traktowany w sposób zależny od jego zamożności i pozycji społecznej, dlatego biedni więźniowie mieli o wiele trudniej niż bogaci. Bogaci więźniowie mogli kupić celę wyższej klasy z oknami, a nawet kominkiem. Biedni byli umieszczani w ciemnych, podziemnych lochach i zmuszani do życia w brudnych, przepełnionych warunkach. Wielu z więźniów było przykutych do ścian podczas pobytu, podczas gdy inni byli bici, zmuszani do pracy, a nawet zabijani.
Dzisiaj Château nadal działa, ale tylko jako atrakcja turystyczna. Ludzie z całego świata odwiedzają i zwiedzają słynne więzienie, które służyło jako sceneria dla ukochanego dzieła fikcji i tysięcy pechowych więźniów.