Choroba Carrión, dawniej nazywana bartonellozą, infekcja riketsjowa ograniczona do Ameryki Południowej, wywoływana przez bakterię Bartonella bacilliformis z rzędu Rickettsiales. Choroba Carrión charakteryzuje się dwoma wyraźnymi stadiami klinicznymi: gorączka Oroya, ostra niedokrwistość gorączkowa o szybkim początku, bóle kości i stawów, wysoka śmiertelność w przypadku nieleczenia, oraz verruga peruana, bardziej łagodna erupcja skórna charakteryzująca się czerwonawymi grudkami i guzkami, która zwykle następuje po gorączce Oroya (w ciągu tygodni lub miesięcy), ale może również wystąpić u osób, które nie wykazywały wcześniejszych objawów. Uważa się, że zmiany skórne są wyrazem rozwijającej się odporności u osób dotkniętych chorobą; ponowne zakażenie występuje niezwykle rzadko.
Centers for Disease Control and Prevention/Donated by the World Health Organization (WHO), Genewa, Szwajcaria.
Choroba Carrión jest przenoszona na ludzi przez muchy piaskowe z rodzaju Lutzomyia, które rozmnażają się w Andach w części Peru, Ekwadoru i Kolumbii. Gorączka Oyora rozwija się między 3 a 12 tygodniem od przeniesienia choroby. Choroba dobrze reaguje na niektóre antybiotyki. Środki kontroli są skierowane głównie do przewoźnika owadów, przy użyciu środków owadobójczych i repelentów.
Choroba została nazwana dla peruwiańskiego studenta medycyny Daniel Alcides Carrión, który w 1885 roku połączył dwie fazy choroby po zaszczepieniu się z materiałem z verruga zmiany innego pacjenta. Później rozwinęła się u niego gorączka Oroya i zmarł.
.