Clinical Advisory: Ocular Syphilis in the United States

Updated March 24, 2016

W okresie od grudnia 2014 do marca 2015 roku zgłoszono 12 przypadków kiły ocznej z dwóch dużych miast, San Francisco i Seattle. Późniejsze odnalezienie przypadków wskazało na ponad 200 przypadków zgłoszonych w ciągu ostatnich 2 lat z 20 stanów. Większość przypadków dotyczyła zakażonych HIV MSM; kilka przypadków wystąpiło wśród osób niezakażonych HIV, w tym heteroseksualnych mężczyzn i kobiet. Kilka z tych przypadków spowodowało poważne następstwa, w tym ślepotę.

Kiła oczna może dotyczyć prawie każdej struktury oka, ale najczęstsze jest zapalenie tylnej błony naczyniowej i zapalenie błony naczyniowej. Dodatkowe objawy mogą obejmować zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej oka, neuropatię wzrokową, zapalenie naczyń siatkówki i śródmiąższowe zapalenie rogówki. Kiła oczna może prowadzić do obniżenia ostrości wzroku, w tym trwałej ślepoty. Kiła oczna może być związana z kiłą neurosyfilis. Zarówno kiła oczna, jak i neurosyfilis mogą wystąpić w każdym stadium kiły, w tym w kile pierwotnej i wtórnej. Chociaż wcześniejsze badania potwierdzają istnienie neuropatogennych szczepów kiły, nie wiadomo, czy niektóre szczepy Treponema pallidum mają większe prawdopodobieństwo wywoływania zakażeń ocznych.

• Lekarze klinicyści powinni być świadomi istnienia kiły ocznej i prowadzić badania przesiewowe w kierunku dolegliwości wzrokowych u każdego pacjenta z grupy ryzyka zachorowania na kiłę (MSM, osoby zakażone HIV, inne osoby z czynnikami ryzyka oraz osoby mające wielu lub anonimowych partnerów).
• Wszyscy pacjenci z kiłą powinni otrzymać test na HIV, jeśli status jest nieznany lub wcześniej HIV-negatywny
• Pacjenci z dodatnią serologią kiły i wczesną kiłą bez objawów ocznych powinni otrzymać dokładne badanie neurologiczne obejmujące wszystkie nerwy czaszkowe.
• Pacjenci z kiłą i dolegliwościami ocznymi powinni otrzymać natychmiastową ocenę okulistyczną.
• Punkcja lędźwiowa z badaniem płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) powinna być wykonana u pacjentów z kiłą i dolegliwościami ocznymi.
• Kiła oczna powinna być leczona zgodnie z zaleceniami dotyczącymi leczenia neurosyfilisu
• Przypadki kiły ocznej powinny być zgłaszane do stanowego lub lokalnego departamentu zdrowia w ciągu 24 godzin od rozpoznania. Przypadki kiły ocznej zdiagnozowane od 1 grudnia 2014 r. należy zgłaszać do lokalnego lub stanowego wydziału zdrowia. Definicja przypadku kiły ocznej jest następująca: osoba z objawami klinicznymi lub oznakami zgodnymi z chorobą oczu (tj. zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie błony naczyniowej oka, zmniejszenie ostrości wzroku, ślepota, neuropatia wzrokowa, śródmiąższowe zapalenie rogówki, zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej oka i zapalenie naczyń siatkówki) z kiłą w dowolnym stadium.

Przedantybiotykowe próbki kliniczne (krew pełna w probówkach EDTA, zmiany pierwotne i wilgotne zmiany wtórne, płyn mózgowo-rdzeniowy lub płyn oczny) powinny być zachowane i przechowywane w temperaturze -80°C natychmiast po pobraniu do typowania molekularnego.

Jeśli jesteś pracownikiem służby zdrowia i potrzebujesz porady z CDC dotyczącej postępowania klinicznego z kiłą oczną, skontaktuj się z dr Kimberly Workowski pod numerem 404-639-1898 lub [email protected]. Jeśli planujesz zbierać próbki kliniczne do typowania molekularnego i potrzebujesz pomocy w procedurze zbierania lub wysyłki próbek, skontaktuj się z Dr. Allan Pillay pod numerem 404-639-2140 lub [email protected].