Czasownik zwrotny to taki, który odnosi się do działania podmiotu na siebie, np. czasownik kąpać się, czesać włosy, myć się, kłaść się lub wstawać. Wiele z czasowników zwrotnych jest związanych z rutynowymi czynnościami życia codziennego. Co wszystkie te czasowniki mają wspólnego to to, że kończą się zaimkiem se, który wskazuje, że werbalna akcja jest na samej osobie, i z tego powodu są one nazywane czasownikami zwrotnymi.
Przykłady zdań z czasownikami zwrotnymi
Zaimek se na końcu czasownika wskazuje, że jest to czasownik zwrotny. Jednakże, w zdaniu zaimek se może występować samodzielnie, jak na przykład w zdaniach „Maria wstaje” lub „Luis bierze prysznic”. Oprócz zaimka se, czasownikom zwrotnym mogą towarzyszyć inne zaimki, jak na przykład w zdaniach „Codziennie się golę” lub „Zawsze budzimy się bardzo wcześnie”.
Czasowniki zwrotne mają ten warunek z powodu działania zaimków zwrotnych. I tak, na przykład, następujące zdania mogą zilustrować tę ideę: „ja się myję”, „ty czeszesz włosy”, „on się kąpie”, „bierzemy prysznic”, „ty się golisz” i „oni nakładają makijaż”. Zaimki zwrotne zazwyczaj znajdują się przed czasownikiem, ale nie zawsze tak jest. W rzeczywistości, zaimek zwrotny może być dołączony do bezokolicznika lub gerund poprzedzonego czasownikiem estar („Idę umyć włosy” lub „Poprawiam wąsy”).
Pozycja zaimków jest elastyczna (np. w zdaniu „umyj się teraz” zaimek idzie na końcu czasownika, ale w „nie czesz włosów” zaimek poprzedza czasownik).
Szczególne przypadki czasowników zwrotnych
Niektóre czasowniki nie są ściśle zwrotne, ale wskazują na zmianę stanu. Niektóre przykłady tych „refleksyjnych” czasowników są następujące: złościć się, martwić się, być przygnębionym, odważyć się, śmiać się, być smutnym, lub dowiedzieć się. W tym sensie, jeżeli mówię „Isabel stała się smutna” lub „mój przyjaciel stał się żołnierzem” komunikuję zmianę stanu w stosunku do podmiotu, dla którego czasownik staje się zwrotny.
Czasowniki zwrotne
Czasowniki zwrotne są podobne do czasowników zwrotnych w tym, że oba używają tych samych zaimków. Jednak czasownik jest refleksyjny, gdy działanie dotyczy samego podmiotu, a czasownik jest wzajemny, gdy istnieje działanie, które jest jednocześnie wykonywane przez dwa podmioty. Na przykład, w następujących zdaniach możemy zauważyć, że pojawiają się zaimki wyrażające działanie wzajemne: „kochali się intensywnie”, „dwaj przyjaciele zdenerwowali się” lub „Eva i Luis patrzyli sobie w oczy”.
Zdjęcia: iStock – nensuria / Brainsil
.