Pojęcie obscuro wywodzi się z łacińskiego terminu obscūrus i według słownika Królewskiej Akademii Hiszpańskiej (RAE) może być również pisane bez B (oscuro).
Jest to przymiotnik, który odnosi się do braku światła lub braku jasności: „Jest bardzo ciemno, nic nie widzę”, „Moja młodsza siostra nie chce schodzić do piwnicy, bo jest bardzo ciemno”. Obscuro jest więc terminem, który przeciwstawia się idei claro.
Gdy słowo to jest związane z osobą, odnosi się do faktu, że jego pochodzenie jest nieznane lub że coś ukrywa: „Gómez jest niejasny człowiek, nigdy nie wiadomo, co on jest do”. W podobnym sensie, coś niejasnego jest niepewne lub niebezpieczne: „Myślę, że mamy przed sobą ciemną i trudną przyszłość.”
Jeśli opisuje kolor, z drugiej strony, nawiązuje do odcienia, który jest bliski czerni lub który może być odróżniony, ze względu na jego niską jasność, od innego koloru w tym samym stylu, ale jaśniejszego: „Chcę kupić ciemnoniebieskie spodnie”.
Brak światła generuje reakcję emocjonalną (strach, udręka, smutek), która została podjęta, w symboliczny sposób, przez literaturę i sztukę w ogóle. Ciemność kojarzy się więc z mrokiem, grozą i brakiem życia. W „Królu Learze”, William Shakespeare opisał Szatana jako „księcia ciemności”.
Precyzyjnie w dziedzinie literatury, musimy podkreślić, że istnieją również postacie, które używają tego przymiotnika do identyfikacji siebie. Konkretnie chodzi o tak zwane mroczne elfy, które pojawiają się w powieści Silmarilion, pośmiertnej powieści J.R.R. Tolkiena. Postacie te są inspirowane mitologii nordyckiej, gdzie mówi się o nich jako o istotach z czarnymi włosami, którzy żyją pod ziemią i którzy są przeciwieństwem elfów światła.
Dökkálfar jest również nazwa nadana tym stworzeniom, które są uważane za serię duchów przodków, których misją jest ochrona ludzi. Czasami jednak, gdy nie są dobrze traktowane, mogą stać się postaciami całkowicie zagrażającymi.
Pozostając przy sztuce w ogóle, możemy stwierdzić, że w kinie istnieje kilka tytułów, które przyjmują omawiany termin jako istotną część swoich tytułów. Byłoby to, na przykład, w przypadku filmu Dark Crystal, który został wydany w 1982 roku przez reżysera Jim Henson.
Historia opowiedziana w tej produkcji jest to, że jak w świecie fantasy, gdzie niektóre unikalne istoty zwane Urskeks żyć, nieodwracalne szkody występuje, że z ich skarb (Dark Crystal), co powoduje, że są one podzielone na dwie rasy: Mistyków i Skeksis.
Należy również zauważyć, że film The Dark Knight: The Legend Reborn niedawno wszedł na ekrany na całym świecie, a jego absolutnym bohaterem jest superbohater znany jako Batman, „człowiek-nietoperz”.
Religia również odwołała się do tej symboliki. W Księdze Wyjścia, Biblia wspomina ciemność jako przedostatnią plagę. Koran, ze swej strony, stwierdza, że ci, którzy przekraczają granice prawa będą skazani na cierpienie ciemności „tak zimnej jak lód”.
Biblia wspomina ciemność jako przedostatnią plagę w Księdze Wyjścia.