Dzieje Apostolskie 21-28

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad swoim życiem i przypomnieli sobie czas, kiedy trudno było im złożyć przed kimś świadectwo. Poproś jednego lub dwóch uczniów, aby krótko opowiedzieli, co sprawiło im trudność i co ułatwiłoby im złożenie świadectwa w tamtym czasie. Wyjaśnij uczniom, że w dzisiejszej lekcji będą mieli okazję przeanalizować kilka przypadków, w których Paweł dawał świadectwo o Jezusie Chrystusie w bardzo trudnych warunkach.

Podsumuj uczniom wydarzenia z Dziejów Apostolskich 21, być może czytając na głos przegląd Dziejów Apostolskich 21, który znajduje się na początku lekcji. Następnie powiedz im, że wydarzenia opisane w Dziejach Apostolskich 22-28 są wynikiem aresztowania Pawła przez rzymskich żołnierzy, opisanego w Dziejach Apostolskich 21. Dzieje 22-28 opisują wiele okazji, które Paweł miał, aby świadczyć o Jezusie Chrystusie.

Przed rozpoczęciem zajęć zapisz na tablicy następujące fragmenty z Pisma Świętego i krótkie streszczenia:

Podziel uczniów na grupy po trzech do pięciu uczniów w każdej. Każdej grupie uczniów przydziel zadanie przestudiowania jednej z czterech pierwszych grup pism świętych wymienionych na tablicy. Jeśli klasa jest liczna, można wyznaczyć więcej niż jedną grupę do studiowania tego samego fragmentu Pisma Świętego. Piąty fragment Pisma Świętego zostanie omówiony później przez całą klasę.

Zanim uczniowie przeczytają przydzielony im fragment Pisma Świętego, poproś wszystkich uczniów w każdej grupie o przygotowanie się do wykonania następujących czynności:

• Podanie krótkiego streszczenia tego, co przeczytali.

• Wyjaśnij krótko, czego Paweł nauczał tę grupę lub osobę i jak ta grupa lub osoba odpowiedziała.

Zapisz te dwie instrukcje na tablicy, aby uczniowie mogli się do nich odwoływać podczas nauki, co pozwoli im skupić się na nauce. Możesz również zachęcić uczniów, aby zajrzeli do podręcznika w poszukiwaniu dodatkowych informacji, które pomogą im zrozumieć przypisany im fragment Pisma Świętego.

Po upływie odpowiedniego czasu, poproś ucznia z każdej grupy, aby odpowiedział na pytania na tablicy. Po raportach uczniów, pomóż uczniom w dalszej analizie tych relacji zadając kilka dodatkowych pytań, takich jak:

• Pomyśl o okolicznościach, w których Paweł składał zeznania. W jaki sposób każda z tych okoliczności może być uznana za trudną dla niego? (Każda okoliczność może być postrzegana jako onieśmielająca. Paweł był więźniem.)

• Pomyśl o ludziach, którzy słuchali Pawła. W jaki sposób te grupy ludzi były trudne do nauczania? (Żaden z tych ludzi nie był wierzący. Niektórzy z nich byli wrogo nastawieni do Pawła.)

• Czego możemy się nauczyć z przykładu Pawła na temat dawania świadectwa innym?

Aby pomóc uczniom w utrzymaniu fabuły tych rozdziałów, przeczytaj lub poproś ucznia o przeczytanie przeglądów rozdziałów Dziejów Apostolskich 27 i 28, które znajdują się na początku lekcji.

Poproś ucznia o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 28:16-17. Następnie zapytaj:

• Choć Paweł był więźniem w areszcie domowym w Rzymie, co robił, aby mieć możliwość głoszenia i świadczenia o Jezusie Chrystusie? (Chociaż nie mógł do nich pójść, Paweł poprosił, aby „wodzowie żydowscy”, czyli przywódcy społeczności żydowskiej w Rzymie, przyszli do niego.)

Pozwól kilku uczniom na zmianę czytać na głos Dzieje Apostolskie 28:23-31 (jeden uczeń czyta wersety 23-25, inny wersety 26-28, a jeszcze inny wersety 29-31), podczas gdy pozostali członkowie klasy podążają za nimi i zaznaczają wszystko o Pawle lub jego świadectwie, co ich wyróżnia. Daj uczniom chwilę, aby spojrzeli wstecz na te wersety, a następnie wyjaśnij, co zrobiło na nich wrażenie w postępowaniu Pawła, gdy był więźniem. Rozważ zadanie następujących pytań, aby pogłębić zrozumienie przez uczniów i zachęcić do zastosowania tych wersetów:

• Jak działania Pawła jako więźnia w Rzymie są podobne do jego działań przed żydowskimi i rzymskimi urzędnikami, które studiowaliśmy wcześniej?

• Jakich lekcji możemy nauczyć się od Pawła na temat dawania świadectwa innym? (Kiedy uczniowie będą dzielić się swoimi odpowiedziami, upewnij się, że rozumieją tę zasadę: Ci, którzy mają świadectwo prawdy, zawsze mogą być gotowi i chętni, by świadczyć o Jezusie Chrystusie i słowach proroków. Rozważ wykorzystanie Listu do Rzymian 1:16 i 1 Listu Piotra 3:15, aby jeszcze bardziej podkreślić tę zasadę.)

Jeśli jest czas, rozważ, aby któryś z uczniów przeczytał na głos następujące doświadczenie z życia Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszej Prezydencji:

„Zostałem wysłany, aby przemówić do przywódców kościołów w Stanach Zjednoczonych i ministrów tych kościołów, którzy spotkali się w Minneapolis, aby zająć się problemem konkurencji wśród kościołów. (…) Moim tematem miało być: Dlaczego istnieje potrzeba przywrócenia prawdziwego Kościoła przez Józefa Smitha”. W ostatniej chwili zastąpił mnie Starszy Neal A. Maxwell.

„Kiedy przybyłem do miasta w noc poprzedzającą spotkania i zapoznałem się z programem, zadzwoniłem do Prezydenta Hinckleya. Powiedziałem mu, że spotkania miały trwać trzy dni, że wiele mów miało być wygłoszonych w tym samym czasie, że tłum mógł wybrać, w której z nich chce uczestniczyć. Powiedziałem mu, że myślę, iż jeśli powiem prawdę, to obawiam się, że nikt nie przyjdzie na moją drugą sesję i że być może bardzo szybko wrócę do domu. Zapytałem go, co jego zdaniem powinienem zrobić. Powiedział, 'Użyj swojego najlepszego osądu.’

„Modliłem się przez całą noc. Gdzieś blisko świtu byłem pewien, że mam powiedzieć o Odnowie nie: 'Oto, co według nas przydarzyło się Józefowi Smithowi i dlaczego uważamy, że się przydarzyło’, ale: 'Oto, co przydarzyło się Józefowi Smithowi i dlaczego Pan to zrobił’. W nocy nie dano mi żadnej pewności co do wyniku, tylko jasny kierunek – idź naprzód.

„Ku mojemu zdumieniu, po moim przemówieniu ministrowie ustawili się w kolejce, aby ze mną porozmawiać. Każdy z nich, jeden po drugim, przychodząc do mnie, opowiadał zasadniczo tę samą historię. Każdy z nich spotkał gdzieś w swoim życiu członka Kościoła, którego podziwiał. Wielu z nich mówiło, że żyli w społeczności, w której prezydent palika przyszedł z pomocą nie tylko swoim członkom, ale całej społeczności w czasie katastrofy. Pytali, czy mógłbym odebrać ich pozdrowienia i podziękowania dla ludzi, których nie tylko nie znałem, ale nie miałem nadziei, że kiedykolwiek spotkam.

„Pod koniec trzech dni spotkań coraz większe tłumy przychodziły, aby usłyszeć przesłanie o Przywróceniu ewangelii i prawdziwego Kościoła Jezusa Chrystusa” („God Helps the Faithful Priesthood Holder”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, 56).

• Jakie obawy miał(a)byś, gdybyś został(a) wezwany(a) do przemawiania do grupy takiej jak ta, do której przemawiał Prezydent Eyring?

• Jakie są niektóre trudne okoliczności, w których możemy potrzebować podzielić się naszym świadectwem z innymi?

• Co zrobił Prezydent Eyring, aby przygotować się do przemawiania do tych ministrów innych religii?

• Jakie doświadczenia miałeś/-aś w dawaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii innym? W jaki sposób dzielenie się świadectwem w tym czasie okazało się błogosławieństwem dla ciebie i dla innych?

Zakończ dzieląc się swoim świadectwem. Zapewnij uczniów, że gdy będą szukać okazji do podzielenia się swoim świadectwem z innymi, Duch Święty może ich wzmocnić i pomóc im wypowiedzieć odpowiednie słowa. Zapewnij ich, że starając się wypełniać wolę Pana, tak jak Paweł, mogą być zawsze gotowi do nauczania i świadczenia o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii.