Jak mówi powiedzenie, „Imitacja jest najszczerszą formą pochlebstwa,” i przez wszystkie rachunki gwiazd, które były przedmiotem wrażenia Haggard były pochlebne, nawet Buck Owens, którego pierwsza żona, piosenkarka Bonnie Owens, rozwiodła się z nim i poszedł na stać się drugą żoną Haggard (i długo back-up piosenkarka). W styczniu 1972 roku, podczas odcinka serialu CBS The Glen Campbell Goodtime Hour, Haggard nie tylko pojawił się jako gość muzyczny, ale także ożywił (poprzez swoje bezbłędnie wykonane impresje) Mount Rushmore gigantów country, śpiewając fragmenty klasycznych przebojów Marty’ego Robbinsa („Devil Woman”), Hanka Snowa („I’m Movin’ On”) oraz wcielając się w Bucka Owensa i Johnny’ego Casha, przy czym obaj panowie czaili się w pobliżu.
Jak Haggard nie tylko naśladował głos Owensa (z „Love’s Gonna Live Here”), ale również przybił gwiazdę Hee Haw podskakujące ramiona i półprzymknięte oczy z jego występu. Owens następnie zakradł się za niego i położył ręce na oczach Merle’a, harmonizując z Haggardem, podczas gdy Campbell uśmiechał się i grał na gitarze w tle. Następnie, na prośbę Owensa, była impresja Johnny’ego Casha, i, oczywiście, prawdziwy człowiek w czerni przerwał Hag’s renderowanie hitu „Jackson,” z obu z nich śpiewających Johnny’ego część duetu pierwotnie nagrany przez Casha i jego żony, June Carter Cash. Chociaż niewidoczny w tym klipie, June był gościem na odcinku, który również zawierał występy z piosenkarza Freddie Hart i komediantka Minnie Pearl.
Popularny na Rolling Stone
Remarkably, z obu Haggard i Cash śpiewanie tej samej linii piosenki, to jest trochę trudne do zorientowania się, który głos jest który. Mimo to, łatwo zauważyć wielki szacunek, że wszyscy ci artyści mają dla siebie nawzajem. Często imitowane, na pewno nigdy nie będzie równa.