Florin kontynentalny, oparty na monecie francuskiej, a ostatecznie na monetach wyemitowanych we Florencji we Włoszech w 1252 r., był standardową monetą (3,5 g czystego złota) szeroko stosowaną na arenie międzynarodowej.
Monety miały zbyt małą wagę w stosunku do swojej wartości, przez co były nie do przyjęcia dla kupców, i zostały wycofane po zaledwie kilku miesiącach w obiegu, w sierpniu 1344 r., aby zostać przetopione w celu wyprodukowania bardziej popularnego złotego szlachcica (9 g złota o wartości 6s 8d).
Awers monety przedstawia króla intronizowanego pod baldachimem, z dwoma głowami lampartów po bokach (lampart to heraldyczny „lew” w angielskim herbie); legenda brzmi EDWR D GRA REX ANGL ⁊ FRANC DNS HIB („Edward, z łaski Boga Król Anglii i Francji, Pan Irlandii”). Rewers monety przedstawia krzyż królewski w quatrefoil, lamparta w każdym spandrelu; legenda brzmi IHC TRANSIENS PER MEDIUM ILLORUM IBAT („Ale Jezus przechodząc przez ich środek poszedł swoją drogą”, z Łukasza 4:30).
Znane są tylko trzy przykłady tej monety: dwa odkryte w rzece Tyne w 1857 roku, i jeden odkryty w styczniu 2006 roku. Ta ostatnia moneta została sprzedana na aukcji w lipcu 2006 roku za rekordową cenę dla brytyjskiej monety, 460 000 funtów. Dwie pierwsze odkryte monety znajdują się w British Museum. Obecnie jest ona wyceniana na 6,8 mln dolarów.
.