Fomitopsis pinicola (Sw.) P. Karst. – Red-belted Bracket

Phylum: Basidiomycota – Class: Agaricomycetes – Order: Polyporales – Family: Fomitopsidaceae

Rozmieszczenie – Historia taksonomiczna – Etymologia – Identyfikacja – Uwagi kulinarne – Źródła referencyjne

Pomarańczowy lub czerwony pasek jest prawie zawsze obecny pomiędzy starszymi warstwami rocznymi a warstwą bieżącą, co czyni ten polipor natychmiast rozpoznawalnym.

Rozmieszczenie

Rzadki w Wielkiej Brytanii i Irlandii, ale pospolity w większości krajów Europy kontynentalnej, w Skandynawii Fomitopsis pinicola jest bardzo pospolity, a w Słowenii jest dość często spotykany na pniach starych brzóz i buków, a także na drzewach iglastych.

W starych owocnikach (prawy gronkowiec na zdjęciu po lewej), czerwony pas nie zawsze jest wyraźnie widoczny, a wtedy łatwo pomylić Fomitopsis pinicola z grzybem kopytowym Fomes fomentarius.

Historia taksonomiczna

Braciszek czerwonopaskowy został po raz pierwszy opisany naukowo w 1810 roku przez (uwaga: zakładamy, ale jak dotąd nie mamy żadnego źródła odniesienia dla potwierdzenia) szwedzkiego botanika Olofa Swartza (1760 – 1818), który nadał mu dwumianową nazwę naukową Boletus pinicola. W 1881 roku fiński mykolog Petter Adolf Karsten (1834 – 1917) przeniósł ten gatunek do nowego rodzaju Fomitopsis, który wówczas utworzył, ustanawiając w ten sposób przyjętą obecnie naukową nazwę szczeżui czerwonej Fomitopsis pinicola.

Synonimy Fomitopsis pinicola obejmują Boletus pinicola Sw.., i Polyporus pinicola (Sw.) Fr.

Fomitopsis pinicola jest gatunkiem rodzaju Fomitopsis.

Etymologia

Fomitopsis, nazwa rodzajowa, oznacza „podobny z wyglądu do Fomes” (ten ostatni jest rodzajem zawierającym Fomes fomentarius, grzyb kopytowy, z którym czasami mylony jest Czerwonobrzuchy. Epitet szczególny pinicola oznacza zamieszkujący (żyjący na) gatunki Pinus, innymi słowy sosny.

Pory i brzegi młodych owocników czasami wydzielają wodniste kropelki – przykład można zobaczyć na zdjęciu po lewej, gdzie młoda klamerka rośnie na przeciętej powierzchni ściętej sosny.

Przewodnik identyfikacyjny

	Górna (niepłodna) powierzchnia Roczna warstwa rurek buduje się tworząc duży nawias, zwykle w postaci zdrewniałej struktury w kształcie kopyta o średnicy od 8 do 25 cm i zwykle o głębokości od 5 do 10 cm w centrum obszaru przyczepu. Górna niepłodna powierzchnia, wyglądająca jak lakierowana w młodych nawiasach, ale stopniowo matowiejąca z wiekiem, jest głównie szara z pierścieniami i grzbietami stref rocznych, ale prawie zawsze jest pomarańczowy lub czerwony rosnący pasek w pobliżu krawędzi i cieńszy biały pasek tuż przy najbardziej zewnętrznej krawędzi.
	Zarodniki i rurki Wewnątrz owocnika miąższ jest twardy i bladobrązowy, podczas gdy powierzchnia zarodnikowania ma drobne, okrągłe pory, rozmieszczone po 3 do 4 na mm; na początku pory są kremowe (i sinieją na żółtawo-biały kolor), ale z wiekiem stają się brązowe.
	Pory Elipsoidalne do cylindrycznych, gładkie, 6-8 x 3.5-4μm; inamyloidalne. Odcisk zarodników Bardzo blado cytrynowożółty.
Kwaśny/smak	Nieistotny.
Siedlisko &Rola ekologiczna	Ten bladoliliowy polipor występuje na żywych lub martwych drzewach iglastych i sporadycznie na brzozach.
Sezon	Braki można spotkać przez cały rok, ale te wieloletnie grzyby zrzucają swoje zarodniki późnym latem i jesienią. Mogą one żyć przez kilka lat, a jeśli przetniesz wspornik, łatwo policzysz liczbę warstw rurki, a tym samym wiek owocnika.
Podobne gatunki	Ten wieloletni wspornik może być mylony z grzybem kopytowym, Fomes fomentarius, który również ma kształt kopyta i szarą górną powierzchnię, ale brak mu czerwonego lub pomarańczowego paska.

Uwagi kulinarne

Grzyby te są zbyt twarde, by być jadalne.

Źródła informacji

Mattheck, C., and Weber, K. Manual of Wood Decays in Trees. Arboricultural Association 2003.

Pat O’Reilly, Fascinated by Fungi, 2016.

Dictionary of the Fungi; Paul M. Kirk, Paul F. Cannon, David W. Minter and J. A. Stalpers; CABI, 2008

Historia taksonomiczna i informacje o synonimach na tych stronach pochodzą z wielu źródeł, ale w szczególności z British Mycological Society’s GB Checklist of Fungi oraz (dla basidiomycetes) z Kew’s Checklist of the British & Irish Basidiomycota.

Top of page…