Techopedia wyjaśnia Gray Goo
Gray goo to termin używany do opisania pozbawionego życia świata całkowicie zajętego przez samoreplikujące się nanomateriały, które pochłonęły energię wszystkich form życia z powodu niekontrolowanej replikacji.
Termin ten został po raz pierwszy użyty w książce „Engines of Creation” autorstwa K. Erica Drexlera i został spopularyzowany przez kilka powieści science fiction, takich jak „Prey” Michaela Crichtona.
Pomimo, że w większości postrzegane jako produkt science fiction, gray goo przyciągnęło uwagę niektórych badaczy, takich jak Robert Freitas, który nawet wymyślił pewne zalecenia dotyczące polityki publicznej, aby zapobiec takiej globalnej katastrofie.
Zjawisko gray goo wyrasta z logiki stojącej za samoreplikującym się nanomateriałem. Jeśli nanomateriał miałby się replikować na poziomie molekularnym, potrzebowałby pewnej energii. Źródłem tej energii mogą być te same źródła, które są wykorzystywane przez formy życia na planecie lub energia może pochodzić od samych form życia, co w każdym przypadku prowadzi do zniszczenia form życia, gdy nanocząsteczki zaczynają się replikować w sposób niepowstrzymany. Nawet jeśli transformacja szarego goo może zachodzić w wolnym tempie, ludzie i inne formy życia nadal nie będą w stanie działać wystarczająco szybko, aby przeciwdziałać jego niszczycielskiej mocy, a zatem w końcu ulegną mu.
Jedną z powszechnych sugestii wysuwanych w celu powstrzymania zjawiska szarego goo jest wprowadzenie ograniczeń w samoreplikacji nanomateriału.
.