Hyperchromiczność to wzrost absorbancji (gęstości optycznej) materiału. Najbardziej znanym przykładem jest hiperchromiczność DNA, która występuje, gdy dupleks DNA ulega denaturacji. Absorpcja UV wzrasta, gdy dwie pojedyncze nici DNA są rozdzielane, albo przez ciepło, albo przez dodanie denaturatu, albo przez obniżenie poziomu pH. Odwrotna sytuacja, spadek absorbancji, nazywana jest hipochromowością.
Dodatkowa zalecana wiedza
Denaturacja cieplna DNA, zwana również topnieniem, powoduje odwijanie się struktury podwójnej helisy w celu utworzenia pojedynczej nici DNA. Kiedy DNA w roztworze jest ogrzewany powyżej jego temperatury topnienia (zwykle ponad 80 oC), dwuniciowy DNA odwija się tworząc jednoniciowy DNA. Zasady nie są ułożone w stosy i dzięki temu mogą absorbować więcej światła. W stanie natywnym zasady DNA absorbują światło w zakresie długości fali 260-nm. Kiedy zasady zostają odspojone, długość fali maksymalnej absorpcji nie zmienia się, ale ilość pochłanianego światła wzrasta o 30-40%.
Hyperchromowość może być wykorzystana do śledzenia stanu DNA wraz ze zmianami temperatury. Temperatura przejścia/topnienia (Tm) to temperatura, w której absorbancja światła UV wynosi 50% pomiędzy maksimum a minimum, czyli w której 50% DNA ulega denaturacji.
.