Dyskusja na temat tego, jak zdefiniować „hipnotyzowalność”, sięga sedna tego, czym jest hipnoza. Sposób, w jaki definiujemy hipnotyzowalność, wpływa na sposób klinicznego stosowania hipnozy, a także na rodzaje eksperymentów, które przeprowadzamy w celu zbadania, czym jest hipnoza i jak można ją stosować. Konsensus Kirscha i współpracowników, będący wynikiem dyskusji na konferencji BSCAH w 2006 roku, zarysował implikacje dwóch różnych definicji hipnotyzowalności. Stanowiska te przedstawiono poniżej.
| Definicja szeroka | Definicja wąska |
|---|---|
|
|
|
Zachowuje tradycyjne użycie „hipnotyzowalności” na oznaczenie tego, co jest mierzone przez skale |
Zgodne z „ogólnie przyjętym podejściem do badań nad hipnozą”: „żadne zachowanie po indukcji hipnotycznej nie może być przypisane hipnozie, chyba że badacz najpierw wie, że dana reakcja prawdopodobnie nie wystąpi poza hipnozą w normalnym stanie czuwania” (Sheehan & Perry, 1975, s55) |
|
Nie możemy już mówić, że hipnoza zwiększa sugestywność, ponieważ reagowanie na sugestię jest definicją hipnozy |
Musimy zrekonceptualizować to, co rozumiemy przez hipnotyzowalność – np. konieczność pomiaru podatności na sugestię z indukcją hipnotyczną i bez niej |
|
Uniknięcie problemu „negatywnej hipnotyzowalności” (osób, które silniej reagują na sugestie na jawie niż na sugestie hipnotyczne |
Sprawia, że „hipnoza” jest pojęciem o dość ograniczonej użyteczności, ponieważ większość interesujących zjawisk można wywołać za pomocą samej sugestii |
Definicja hipnozy według APA z 2014 roku posługiwała się szeroką definicją hipnotyzowalności.
„Zdolność jednostki do doświadczania sugerowanych zmian w fizjologii, doznaniach, emocjach, myślach lub zachowaniu podczas hipnozy.” (APA, 2014)
Decyzja APA była decyzją polityczną – opartą częściowo na opiniach z ankiety przeprowadzonej wśród członków, którzy są mieszanką klinicystów i badaczy. Moja opinia jest taka, że wąska definicja jest logicznym wyborem z punktu widzenia badań, ponieważ wymaga jaśniejszego określenia tego, co się robi. Szeroka definicja zakłada, kiedy dana osoba jest zahipnotyzowana – zasadniczo, jeśli reaguje na sugestie, mówi się, że jest zahipnotyzowana.
Kontrowersje wokół definicji hipnotyzowalności
Dyskusja na temat tego, jak zdefiniować hipnotyzowalność, może być dość spolaryzowana:
„Jeśli mielibyśmy przyjąć przesłanki metody Kirscha i Braffmana, oznaczałoby to, że pytanie o „efekt hipnotyczny” sprowadza się do pytania „Czy użycie słowa „hipnoza” w protokole ma wpływ na to, jak ludzie reagują na kolejne sugestie, w porównaniu z tym, jak reagują, gdy słowo „hipnoza” nie jest wspomniane”. Jest to pytanie kontekstowe o umiarkowanym zainteresowaniu … Problem z tego typu zwężonymi definicjami polega na tym, że osuszają one naukę z jej istotności.” (Barnier & Nash, 2008, s. 9-10)
Milling i współpracownicy (2010) zauważają, że konceptualizowanie hipnotyzowalności jako zmiany w sugestywności po indukcji hipnotycznej zostało określone jako „nowatorskie” przez niektórych badaczy (np. Hutchinson-Philips i in., 2007). Jednak Kirsch, Mazzoni, & Montgommery (2007) zauważają, że może to być oryginalny sposób definiowania sugestywności, cytując Clarka Hulla:
„Istota hipnozy leży w fakcie zmiany sugestywności” (Hull, 1933, s.391)
.