How to Manage Pests

Pests in Gardens and Landscapes

Lace Bugs Revised3/14 In this Guideline:

Lace bug adults, nymph and black feces.

Christmas berry tingid nymph.

Pokryte wydzieliną jaja pluskwiaka koronkowca złożone częściowo w liściu.

Blached, stippled folia caused by lace bug feeding.

Green lacewing larva eating a lace bug nymph.

Over a dozen species of lace bugs (family Tingidae) occur in California. Każdy z nich żeruje na jednym lub kilku blisko spokrewnionych gatunkach roślin. Żywicielami są olcha, jesion, awokado, chrust kojota, brzoza, ceanothus, fotinia, topola, jawor, toyon i wierzba.

IDENTYFIKACJA

Dorosłe pluskwiaki koronkowe mają około 1/8 cala (3 mm) długości z misternie urzeźbioną powierzchnią grzbietową (górną). Rozszerzone powierzchnie ich tułowia i skrzydeł przednich mają liczne, półprzezroczyste komórki, które nadają ciału koronkowy wygląd, stąd nazwa „koronkowe pluskwy”. Bezskrzydłe nimfy są mniejsze, owalne i zwykle ciemno ubarwione, z kolcami. Dorosłe i nimfy występują razem w grupach na spodniej stronie liści.

Rodzime gatunki nazwane po ich roślinach żywicielskich obejmują California Christmas berry tingid (Corythucha incurvata), ceanothus tingid (Corythucha obliqua), i zachodni jawor lace bug (Corythucha confraterna). Wprowadzony pluskwiak koronkowiec awokado (Pseudacysta perseae) jest szkodnikiem awokado (Persea americana) i drzewa kamforowego (Cinnamomum camphora).

CYKL ŻYCIOWY

Pluskwiaki rozwijają się w trzech stadiach rozwojowych: jaja, nimfy i osobnika dorosłego i mają kilka pokoleń rocznie. Samice składają maleńkie, podłużne jaja w tkance liścia i pokrywają je ciemnymi odchodami. Nimfy (osobniki niedojrzałe) rozwijają się przez około pięć, coraz większych stadiów rozwojowych w ciągu kilku tygodni, zanim przekształcą się w osobniki dorosłe. Koronczarki mogą zimować jako jaja w liściach na zimozielonych roślinach żywicielskich, a jako osobniki dorosłe w miejscach chronionych, np. pod korą, w opadłych liściach i innych resztkach pod roślinami żywicielskimi. Wszystkie stadia rozwojowe mogą występować przez cały rok na zimozielonych roślinach żywicielskich w rejonach o łagodnych zimach.

Uszkodzenia

Dorosłe i nimfy pluskwiaka koronkowca żerują na spodniej stronie liści, wysysając płyny z tkanek fotosyntetycznych roślin. Powoduje to bladą plamistość i bielenie, które mogą stać się bardzo widoczne na górnej powierzchni liścia w połowie lub pod koniec lata. Dorosłe i nimfy również brudzą liście plamkami ciemnej, pokrytej lakierem wydzieliny, która czasami kapie na chodnik i inne powierzchnie pod zaatakowanymi roślinami. Niektóre inne pluskwiaki i wciornastki również wytwarzają plamki na liściach i ciemne odchody. Roztocza również plamią liście. Infestacje roztoczy zwykle można rozpoznać po braku ciemnych odchodów, a czasem po obecności odlanych przez roztocza skórek i delikatnych jedwabistych pajęczyn. Zbadaj dolną powierzchnię liścia, używając lupy, jeśli to konieczne, aby zidentyfikować rodzaj szkodnika, który powoduje uszkodzenia.

Żerowanie pluskwiaków nie jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia lub przetrwania roślin. Przedłużające się wysokie populacje pluskwiaków koronkowych mogą powodować przedwczesne opadanie niektórych liści i umiarkowane zmniejszenie tempa wzrostu roślin. Na awokado przedwczesne opadanie liści może prowadzić do poparzeń słonecznych niektórych owoców i w konsekwencji do zmniejszenia plonu owoców.

ZARZĄDZANIE

Toleruj uszkodzenia spowodowane przez pluskwiaka koronkowca tam, gdzie to możliwe. Uszkodzenia te mają głównie charakter estetyczny (kosmetyczny) i nie szkodzą poważnie roślinom. Zapewnić właściwą pielęgnację, aby rośliny były witalne. Zachowaj drapieżniki i pasożyty oraz zastosuj środki kontroli kulturowej, jak omówiono poniżej, aby pomóc stłumić populacje przynajmniej niektórych gatunków pluskwiaków koronkowych.

Żaden zabieg nie przywróci plamistości liści, która pozostaje do czasu przycięcia lub zastąpienia przez nowy wzrost. Jeśli wystąpiły niedopuszczalne uszkodzenia, w kolejnych latach sprawdzaj rośliny raz w tygodniu, zaczynając od późnej zimy. Podejmij działania, gdy nimfy pluskwiaka staną się liczne i zanim szkody staną się rozległe. Silny strumień wody skierowany na spodnią stronę liści na początku sezonu, gdy nimfy są dominującym stadium rozwojowym, powtarzany w odstępach czasu, może pomóc w stłumieniu populacji pluskwiaków na małych krzewach. Dostępne są różne środki owadobójcze do stosowania na roślinach krajobrazowych, ale produkty te mogą negatywnie wpływać na pożyteczne bezkręgowce i środowisko.

Kontrola kulturowa

Rośliny, które są dobrze przystosowane do warunków panujących w danym miejscu. Rozważ zastąpienie roślin, które słabo sobie radzą lub wielokrotnie doświadczają niedopuszczalnych szkód powodowanych przez szkodniki. Niektóre gatunki roślin rosnące w gorących, słonecznych miejscach są bardziej narażone na uszkodzenia przez pluskwiaki. Na przykład, azalie i toyony rosnące w półcieniu są mniej uszkadzane przez pluskwiaki niż te rosnące w miejscach bardziej narażonych na bezpośrednie działanie promieni słonecznych i wyższych temperatur. Zapewnij odpowiednie nawadnianie i w inny sposób zapewnij roślinom odpowiednią opiekę.

Na toyonie i ewentualnie innych krzewach, przetrwanie pluskwiaków koronkowych w czasie zimy i późniejsze uszkodzenia wiosną mogą być zredukowane poprzez utrzymywanie gleby pod roślinami żywicielskimi gołej w okresie od grudnia do lutego, poprzez płytkie kultywowanie powierzchni gleby kilka razy w tym okresie, lub stosowanie obu praktyk. Na przykład, późną jesienią należy zgrabić i przekompostować liście pod roślinami żywicielskimi pluskwiaka koronkowca. Jeśli ściółka organiczna zostanie ponownie zastosowana wiosną, unikaj stosowania liści z tego samego rodzaju roślin jako ściółki w pobliżu tej rośliny, ponieważ mogą one być siedliskiem dorosłych pluskwiaków koronkowych.

Kontrola biologiczna

Naturalni wrogowie pluskwiaków koronkowych obejmują pasożytnicze osy, drapieżne pluskwiaki zabójcy, larwy lacewing, chrząszcze, pająki skaczące, pluskwiaki piratujące i roztocza. Te pożyteczne gatunki mogą nie pojawić się w wystarczającej liczbie aż do momentu, gdy koronki staną się obfite, ale ich ochrona jest istotną częścią długoterminowego, zintegrowanego programu zwalczania szkodników. Aby zwiększyć liczebność wrogów naturalnych i zredukować szkody wyrządzane przez pluskwiaki, uprawiaj różne gatunki roślin kwitnących i zapewnij częściowy cień krzewom, które nie są przystosowane do uprawy w pełnym słońcu. Jeśli stosujesz pestycydy, wybieraj nietrwałe, kontaktowe insektycydy, aby zminimalizować negatywny wpływ na pożyteczne drapieżniki i pasożyty.

Kontrola chemiczna

Insektycydy nie przywrócą nieuszkodzonego wyglądu, ale mogą zredukować lub zapobiec dalszym szkodom. Stosuj środki owadobójcze tylko wtedy, gdy szkodniki są obecne lub spodziewasz się, że staną się zbyt liczne. Insektycydy mogą mieć niezamierzone skutki, takie jak skażenie wody, zatrucie naturalnych wrogów i zapylaczy oraz wywołanie wtórnych epidemii szkodników. Całkowicie przeczytaj i przestrzegaj instrukcji na etykiecie produktu, aby bezpiecznie i skutecznie stosować dany insektycyd.

Nieresztkowe, kontaktowe środki owadobójcze

Gdy są prawidłowo stosowane, prawie każdy kontaktowy środek owadobójczy będzie zwalczał pluskwiaki. Insektycydy kontaktowe, które nie pozostawiają trwałych, toksycznych pozostałości to azadirachtina (Safer BioNeem), mydło owadobójcze (Safer), olej o wąskim zakresie działania (Monterey Horticultural Oil, Volck), olej neem (Green Light, Garden Safe) i produkty pyretrynowe, które często są łączone z synergistycznym butotlenkiem piperonylu (Ace Flower & Vegetable Insect Spray, Garden Tech Worry Free Brand Concentrate).

Te insektycydy mają niską toksyczność dla ludzi i zwierząt domowych i stosunkowo niewielki negatywny wpływ na populacje zapylaczy i naturalnych wrogów oraz korzyści, które zapewniają. Aby uzyskać odpowiednią kontrolę, należy dokładnie zwilżyć dolną stronę zaatakowanych liści, rozpoczynając oprysk wiosną, gdy pojawia się dużo nimf pluskwiaków. Aby zapewnić odpowiednią kontrolę, może być konieczne powtórzenie aplikacji.

Insektycydy systemiczne

Insektycydy systemiczne są wchłaniane przez jedną część rośliny (np. pnie lub korzenie) i przenoszone (translokowane) do liści lub innych części rośliny. W porównaniu z insektycydami systemicznymi, które są rozpylane na liście, produkty oznaczone jako przeznaczone do wysiewu do gleby lub iniekcji albo do iniekcji lub opryskiwania pnia minimalizują skażenie środowiska i mogą być bardziej skuteczne. Stosowanie insektycydów systemicznych na pniu może zapewnić stosunkowo szybkie zwalczanie. Pomiędzy zastosowaniem doglebowym a działaniem insektycydu upływa dłuższy czas. Niektóre zastosowania wymagają wynajęcia profesjonalnego aplikatora pestycydów. Niektóre produkty do użytku domowego mogą być łatwo wsypane do gleby wokół pnia drzewa metodą mix-and-pour.

Systemowe insektycydy dostępne do stosowania przeciwko pluskwiakom koronkowym obejmują neonikotynoidy dinotefuran (Safari) i imidaklopryd (Bayer Advanced Tree & Shrub Insect Control, Merit) oraz fosforoorganiczny acefat (Lilly Miller Ready-to-Use Systemic, Orthene). Przy prawidłowym stosowaniu jedna aplikacja może zapewnić kontrolę przez cały sezon.

Niektóre insektycydy systemiczne mogą wywoływać ogniska przędziorków i są toksyczne dla owadów pożytecznych, które są bezpośrednio opryskiwane lub mają kontakt z traktowanymi liśćmi. Środki systemiczne mogą przenosić się do kwiatów i wywierać niekorzystny wpływ na naturalnych wrogów i zapylacze, które żywią się nektarem i pyłkiem. Nie należy stosować insektycydów systemicznych na rośliny podczas kwitnienia lub na krótko przed kwitnieniem; należy poczekać do zakończenia kwitnienia sezonowego, chyba że etykieta produktu stanowi inaczej. W przypadku stosowania doglebowego, gdy jest to możliwe, należy poczekać, aż pobliskie rośliny również zakończą kwitnienie, ponieważ ich korzenie mogą pobierać część insektycydu stosowanego doglebowo.

W przypadku stosowania insektycydów systemicznych należy stosować doglebowo lub opryskiwanie pnia, gdy tylko jest to możliwe. W przypadku iniekcji na pniu i implantacji, trudno jest wielokrotnie umieszczać insektycyd na odpowiedniej głębokości. Metody te ranią również rośliny drzewiaste i mogą powodować rozprzestrzenianie się patogenów roślinnych na zanieczyszczonych narzędziach. Podczas iniekcji lub implantacji wielu roślin, należy usunąć soki roślinne z narzędzi lub sprzętu, który penetruje korę i zdezynfekować narzędzia zarejestrowanym środkiem dezynfekującym (np. wybielaczem) przed rozpoczęciem pracy na każdej nowej roślinie. Zazwyczaj wymagany jest co najmniej 1-2 minutowy kontakt ze środkiem dezynfekcyjnym pomiędzy kolejnymi skażonymi zastosowaniami. Rozważ pracę rotacyjną z użyciem kilku narzędzi, używając świeżo zdezynfekowanego narzędzia, podczas gdy ostatnio używane narzędzia są nasączane środkiem dezynfekującym. Unikać metod powodujących powstawanie dużych ran, takich jak implanty umieszczane w otworach wywierconych w pniach. Nie wszczepiaj lub wstrzykuj implantów do korzeni lub pni częściej niż raz w roku.

Rozpylanie dolistne

Dolistne rozpylanie insektycydów o szerokim spektrum działania, których pozostałości mogą utrzymywać się przez tygodnie, nie jest zalecane do zwalczania pluskwiaków. Pestycydy, których należy unikać to karbaminiany (karbaryl lub Sevin), nieukładowe fosforyny (malation) i pyretroidy (bifentryna, fluwalinat, permetryna). Są one bardzo toksyczne dla naturalnych wrogów i zapylaczy i mogą powodować epidemie przędziorków lub innych szkodników. Ponieważ insektycydy te stosowane w krajobrazie i ogrodach mogą spływać lub być zmywane do kanalizacji burzowej i zanieczyszczać ścieki komunalne, znajdują się one w wodach powierzchniowych i mają negatywny wpływ na organizmy wodne niebędące celem ich stosowania. 2004. Pests of Landscape Trees and Shrubs: An Integrated Pest Management Guide. 2nd. ed. Oakland: Univ. Calif. Agric. Nat. Res. Publ. 3359.

Pemberton, C. 1911. The California Christmas-berry Tingis. J. Econ. Entomol. 4(3):339-346.

INFORMACJE DO PUBLIKACJI

Pest Notes: Lace Bugs

UC ANR Publication 7428

Autorzy: S. H. Dreistadt, UC Statewide IPM Program, Davis. Revised from a previous edition by E. J. Perry, UCCE (retired), Stanislaus Co.

Produced by University of California Statewide IPM Program

PDF: Aby wyświetlić dokument PDF, może być konieczne użycie czytnika PDF.

Góra strony