Infrastruktura w ekonomii zazwyczaj odnosi się do fizycznych i materialnych aktywów, które kraj lub społeczeństwo posiada dla rozwoju swojej działalności produkcyjnej.
Infrastruktura ma kilka definicji. Najbardziej powszechnym i powszechnie stosowanym jest ten, który odnosi się do zbioru prac, struktur i innych dóbr kapitałowych, które posiada dana gospodarka. Z teorii marksistowskiej jest to pojęcie szersze i obejmuje wszystkie siły wytwórcze i stosunki produkcji.
Elementy infrastruktury
Pojęcie to obejmowałoby wszystkie fizyczne i materialne aktywa, które wspierają lub ułatwiają rozwój produkcyjny kraju. Obejmuje ona takie elementy jak: drogi, koleje, systemy irygacyjne, systemy kanalizacyjne, budownictwo mieszkaniowe, tamy, szkoły, sieci dystrybucji energii elektrycznej, itp.
Im bardziej rozwinięta jest infrastruktura danego kraju, tym większa powinna być jego zdolność produkcyjna. Dzieje się tak dlatego, że obniżyłaby ona koszty produkcji poprzez ułatwienie transportu, komunikacji, zaopatrzenia w energię i innych działań niezbędnych do produkcji.
Należy również zauważyć, że im mniejsza infrastruktura w danym kraju, tym bardziej opłacalne jest inwestowanie w nią. Dzieje się tak dlatego, że wpływ takich inwestycji na wydajność pracy jest większy, gdy jest ona rzadka.
Definicja według marksizmu
Według Marksa infrastruktura jest materialną podstawą gospodarki i obejmuje wszystkie siły i stosunki produkcji. Wspiera ona strukturę społeczną, a ponad nią znajduje się nadbudowa, do której należą kultura, literatura, religia, filozofia, sztuka i nauka oraz instytucje polityczne i prawne.
Według teorii marksistowskiej infrastruktura wspiera rozwój i zmiany społeczne oraz wpływa na nadbudowę. Tak więc, na przykład, zmiany kulturowe nie są spontaniczne, ale wynikają ze zmian w stosunkach produkcji.
.