Jakie jest docelowe ciśnienie krwi u starszego pacjenta w wieku 75 lat lub starszego?

Wysokie ciśnienie krwi (BP), kiedyś uważane za normalny i postępujący składnik procesu starzenia się, jest obecnie uznawane za manifestację strukturalnych i fizjologicznych zaburzeń funkcji tętnic. U starszych pacjentów występują dwa fenotypy: podwyższone skurczowe ciśnienie krwi (SBP) i rozkurczowe ciśnienie krwi (DBP) przy prawidłowym ciśnieniu tętna (PP) oraz podwyższone SBP i podwyższone PP. Podwyższone SBP i podwyższone PP bezsprzecznie zwiększają ryzyko zarówno śmiertelnych, jak i nieśmiertelnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, w tym udaru mózgu, zawału mięśnia sercowego i niewydolności serca. Izolowane nadciśnienie skurczowe, definiowane jako SBP ≥140 mm Hg przy DBP mniejszym niż 90 mm Hg, występuje u większości osób w wieku 60 lat i starszych. W wielu badaniach klinicznych wyraźnie wykazano, że leczenie nadciśnienia tętniczego istotnie zmniejsza częstość występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych u starszych pacjentów. Nadal jednak istnieją kontrowersje co do wyboru leków przeciwnadciśnieniowych i ich kombinacji. Właściwe i konieczne jest agresywne leczenie nadciśnienia tętniczego u osób w podeszłym wieku do wartości docelowych określonych dla młodszych pacjentów. Właściwe jest również rozpoczynanie leczenia od mniejszych dawek leków przeciwnadciśnieniowych i wolniejsze obniżanie ciśnienia, monitorowanie pod kątem hipotensji ortostatycznej, zaburzeń poznawczych i zaburzeń elektrolitowych.