Kanon dżinijski, święte teksty dżinizmu, religii Indii, których autentyczność jest kwestionowana przez sekty. Kanon Svetambara składa się zasadniczo z 45 dzieł podzielonych w następujący sposób: (1) 11 Aṅgas, głównych tekstów – 12 zaginęło przez co najmniej 14 wieków; (2) 12 Upāṅgas, czyli tekstów pomocniczych; (3) 10 Prakīrṇakas, czyli tekstów pomocniczych; (4) 6 Cheda-sutr o zasadach życia ascetycznego; (5) 2 Cūlikā-sutry o poznaniu i epistemologii; i (6) 4 Mūla-sutry o różnych tematach. Svetambara, jednakże, pierwotnie zaakceptował kanon 71 dzieł, o których mówi się, że pochodzą z V-wiecznej rady religijnej Valabhī.
Dzieła Svetambara obejmują różnorodne tematy, w tym listę Tirthankaras, lub Jinas (dżinijskich zbawicieli), wyczyny i nauki tych postaci oraz doktryny. Niektóre z Aṅgas zawierają rzekome dialogi pomiędzy Mahāvīrą, najnowszym Tirthankarą, a jego zwolennikami. Mówi się, że inne zachowują niektóre z najwcześniejszych części kanonu, który wydaje się być zachowany pierwotnie w formie ustnej. Kanon jest napisany w dialekcie Prākrit, chociaż od okresu Gupta (4-6 wiek ad) pisarze Jaina używają sanskrytu dla szerszej publiczności.
Sekta Digambara kwestionuje autentyczność całego kanonu Svetambara. Digambara wierzą, że oryginał został utracony, ale że substancja doktryny dżinijskiej została zachowana w różnych religijnych i filozoficznych tekstach napisanych przez różnych przywódców i uczonych społeczności dżinijskiej na przestrzeni wieków.
.