Dolina Cocora jest, hands down, obowiązkowym przystankiem dla wszystkich turystów podróżujących do Kolumbii. Cocora jest znana z tego, że daje życie najwyższym na świecie palmom, tak zwanym „palmas de cera” (palmy woskowe), uważanym za narodowe drzewo Kolumbii. Osiągają one wysokość do 60 metrów i rosną tylko na zaskakujących wysokościach pomiędzy 1.500 a 3.000 metrów nad poziomem morza. W Dolinie Cocora odkryjesz całą chromatyczną skalę zieleni wśród gór i oszałamiających widoków, które nie pozostawią Cię obojętnym.
Jest to obszar naturalny położony w Kordylierze Centralnej kolumbijskich Andów, w departamencie Quindío, bardzo znanym regionie kawowym. Jest częścią Narodowego Parku Naturalnego Los Nevados, gdzie można znaleźć szczyty o wysokości od 4.600 do 5.300 metrów, takie jak Nevado del Cisne (4.636m), Nevado del Quindío (4.760m), Nevado de Santa Isabel (4.965m), Nevado del Tolima (5.276m) i Nevado del Ruiz (5.321m).
Jak dojechać do Cocora Valley?
Miastem bazowym” do odwiedzenia Cocora Valley jest kolorowe miasto Salento. Najbliższe miasta Salento to Armenia na południu (25 km) i Pereira na północy (37 km), miasta, do których można dotrzeć drogą lotniczą. Po, albo z Armenii lub Pereira, najtańsza opcja, aby dostać się do Salento jest autobusem lub „buseta” jak Kolumbijczycy nazywają to.
Lecieliśmy z Medellín do Armenii, do El Edén International Airport. Tam wzięliśmy taksówkę do centrum miasta, do terminalu autobusowego i tam wsiedliśmy w „busetę”, która zabrała nas do Salento. Podróż zajęła nam około godziny i kosztowała nas około 7.500 COP (2$).
Już w Salento, aby dotrzeć do Cocora Valley, trzeba udać się na główny plac, Plaza de Bolívar, i wziąć najbardziej popularny środek transportu w okolicy: Jeep Willys, jak już wspomniałam wcześniej w poście Najlepsza farma kawy do odwiedzenia w Salento. Bilety można kupić w małym kiosku obok miejsca, gdzie zaparkowane są samochody. Podróż trwa około 20-30 minut do wejścia do Narodowego Parku Naturalnego Los Nevados, a przejazd kosztuje 4.000-5.000 COP.
Pierwsze samochody odjeżdżają około 5:30 rano i robią to co 30 minut prawie przez cały dzień. Droga powrotna do Salento jest również przez Willys, ostatnie samochody opuszczają Cocora Valley około 18:30 wieczorem.
Pogoda i najlepszy sezon na wizytę w Cocora Valley
Dolina Cocora Valley jest dostępna do odwiedzenia przez cały rok. Wiosna wydaje się być zadomowiona niemal na stałe, a średnia roczna temperatura wynosi 15ºC, najwyższa 25ºC, a najniższa 12ºC.
Mimo to, ze względu na wysokość nad poziomem morza, a także fakt, że wiatry wiejące znad Pacyfiku utknęły w górach andyjskich, co tworzy ekosystem o bardzo wilgotnym klimacie, sprawia, że deszcz pada niemal codziennie i zwykle można spotkać palmy woskowe otoczone mgłą. Widoki nadal zapierają dech w piersiach, nawet z tajemniczą cienką mgłą.
Moją sugestią jest to, że bez względu na porę roku, należy udać się jak najszybciej rano, ponieważ deszcz jest bardziej powszechny po południu. W ten sposób wykorzystasz również większość godzin słonecznych.
Że co muszę spakować do Cocora Valley?
Trekking do Cocora Valley nie jest wymagający, szlak nie ma trudności technicznych, chociaż zawsze plusem jest bycie w dobrej formie. Pełna trasa okrężna obejmuje 15 km, ale można ją dostosować do swoich potrzeb. To znaczy można dojść do punktu widokowego Palms Forest i wrócić, a to będzie tylko 4 km. W każdym razie, tutaj masz listę niezbędnych rzeczy, które musisz zabrać ze sobą do Cocora Valley:
- Buty trekkingowe: Cocora Valley to obszar o bardzo wilgotnym klimacie, gdzie mgła i deszcz są na porządku dziennym. Zalecam noszenie butów trekkingowych, ponieważ będą tam obszary z błotem i będziesz musiał przekraczać strumień od czasu do czasu. Jeśli nie spakowałeś butów trekkingowych, możesz wypożyczyć gumowe buty przeciwdeszczowe przy wejściu do parku, gdzie zostawisz Jeepa Willysa.
- Płaszcz przeciwdeszczowy: jak już wspomniałam, pogoda w Dolinie Cocora jest bardzo wilgotna i pada prawie codziennie. Jest bardzo prawdopodobne, że zmokniesz w pewnym momencie podczas trasy, więc nie zapomnij zabrać płaszcza przeciwdeszczowego.
- Woda: zabierz wystarczającą ilość wody na 6h wędrówki, ponieważ po drodze nie znajdziesz żadnego miejsca, w którym mógłbyś ją kupić. Przy wejściu do parku jest kilka sklepów, w których można kupić napoje i przekąski, ale to wszystko.
- Jedzenie: Bardzo polecam zabranie jedzenia. Po pierwsze dlatego, że nie ma miejsca, aby kupić cokolwiek podczas wędrówki, a po drugie dlatego, że jest to idealne miejsce na piknik z niesamowitymi widokami. Przynieś lunch, napoje, przekąski i zatrzymaj się gdziekolwiek chcesz, aby uzupełnić zapasy energii. Jest kilka miejsc noclegowych w Salento, które przygotowują Lunch Pack, który zawiera kanapkę, kawałek owocu, napój i przekąskę. Jeśli zamówisz go w nocy, będzie gotowy do rana. Można również kupić trochę jedzenia w supermarkecie na głównym placu Salento lub przy wejściu do Cocora Valley, gdzie jest kilka sklepów.
- Gotówka: wejście do Cocora Valley nie jest darmowe. Podobno Las Palmowy znajduje się na terenie dwóch różnych prywatnych posiadłości, więc trzeba zapłacić przy wejściu do pierwszej posiadłości (5.000 COP), a następnie zapłacić ponownie przy wyjściu z drugiej posiadłości (4.000 COP). Jeśli chcesz odwiedzić Rezerwat Kolibrów podczas wędrówki, kosztuje to 5.000 COP. Tak więc, całkowita cena za odwiedzenie Doliny Cocora wyniosłaby 9.000 COP, a jeśli dodamy do tego Rezerwat Kolibrów, będzie to 14.000 COP.
Itinerary of the Cocora Valley trek
Pełna trasa okrężna składa się ze szlaku o długości około 14 km, z nachyleniem 550 metrów, osiągając maksymalną wysokość prawie 3.000 metrów. Wycieczkę można pokonać w około 4 do 6 godzin, w zależności od tempa. Punkty zainteresowania po drodze to: las palmowy, listy Valle de Cocora (od 2019), punkty widokowe, farma górska, Acaime lub rezerwat kolibrów (opcjonalnie), La Estrella del Agua (opcjonalnie) i obszar mostów. Dla tych, którzy korzystają z Wikiloc, tutaj można sprawdzić itinerarium.
Wzięliśmy Jeepa o 8:30h rano na głównym placu Salento. Całą noc padało, ale teraz już nie padało i niebo nie było całkowicie zasnute chmurami, co było dobrym znakiem. Do wejścia do parku dotarliśmy około 9:00, po 20-30 minutowej przejażdżce Willysem, w którym oprócz turystów, jeżdżą również miejscowi, jak dzieci, aby dostać się do szkoły lub inni ludzie, aby dostać się na pobliskie farmy. Zaskakujące było zobaczyć pierwsze palmy woskowe już z parkingu, na którym zostawił nas Jeep.
Postanowiliśmy zrobić wycieczkę zgodnie z ruchem wskazówek zegara, w przeciwieństwie do większości ludzi. W ten sposób większość trasy jest z górki, a dodatkowo jeden z najpiękniejszych odcinków zachowujesz na koniec. Po kilku metrach od parkingu znajdziecie mały kiosk po prawej stronie, gdzie będziecie musieli zapłacić 5.000 COP, aby wejść na pierwszą prywatną posesję. Zaczniesz iść wzdłuż pięknej łąki, która jest już pełna palm, potem idziesz dalej szeroką leśną ścieżką z lekkim, ale ciągłym wzniesieniem. Po lewej stronie zobaczysz biały znak Valle de Cocora, po czym przejdziesz przez Las Palmowy i dotrzesz do punktu widokowego.
Nie mogliśmy mieć więcej szczęścia z pogodą. Nie tylko nie padało, ale nawet mieliśmy minutę błękitnego nieba, aby zrobić kilka zdjęć smukłych palm woskowych!
Po punkcie widokowym, z którego można docenić zieloną skalę chromatyczną na jej szczycie, kontynuowaliśmy spacer szeroką leśną ścieżką, która prowadziła do Farmy Górskiej, na wysokości 2,860 metrów. Nie wiedzieliśmy dokładnie, czy Farma jest restauracją czy prywatnym domem, ale poczuliśmy chęć, aby usiąść na tarasie i napić się drinka, ponieważ panował tam niebiański spokój i spektakularne widoki. Nasze złudzenia prysły, nie zobaczyliśmy żywej duszy, a lokal był zamknięty.
W tym miejscu, w którym straciliśmy już z oczu smukłe palmy, zaczyna się zejście na dno doliny wąską drogą zyg zag. Z każdym krokiem ziemia staje się bardziej wilgotna, ponieważ zbliżamy się do rzeki Quindío. Po dotarciu do dna doliny, znajdujemy się na półmetku wędrówki. Można iść dalej zgodnie z ruchem wskazówek zegara do mostów i wrócić, lub skręcić w lewo i odwiedzić Acaime, rezerwat kolibrów.
Aby dostać się do Acaime, trzeba pokonać krótki, ale stromy podjazd. Na początku zbocza znajduje się znak informujący, że wchodzisz na teren prywatny i że musisz zapłacić 5.000 COP za dostęp do niego, ale nie musisz płacić, dopóki nie dotrzesz na szczyt. Na szczycie facet założy ci bransoletkę i będziesz musiał dać mu pieniądze. Miejcie niskie oczekiwania, „Rezerwat Kolibrów” składa się z kilku drewnianych domków dla ptaków i dozowników nektaru, z którego ptaki mogą pić. Jest też drewniana wiata z kilkoma stołami i siedzeniami oraz kuchnia z wysoce wątpliwymi standardami zdrowotnymi.
Cena wstępu obejmuje napój (gorący lub zimny) i skorzystaliśmy z tego i spróbowaliśmy gorącej czekolady z serem (nie wpadniemy na to ponownie). Najlepsze w tym miejscu było to, że kolibry są tak przyzwyczajone do ludzi, że można robić zdjęcia z bardzo bliskiej odległości nie płosząc ich.
Mimo, że miejsce nie było niesamowite, postanowiliśmy zjeść tu lunch. Usiedliśmy na drewnianych stołach razem z resztą ludzi, wzięliśmy nasze kanapki, kawałek owocu i napój i odpoczęliśmy trochę. Potem zrobiliśmy kilka zdjęć kolibrów, których nigdy wcześniej nie widziałem z tak bliska, i pojechaliśmy dalej.
Trzeba teraz cofnąć drogę, którą się szło do rezerwatu, a potem kontynuować okrężną drogą. Jeśli nie widzisz jej wyraźnie, zapytaj ludzi, większość z nich pochodzi z rejonu mostów, czyli tego, do którego musisz się udać.
Obszar mostów był dla mnie najpiękniejszy, oprócz oczywiście lasu palmowego. Znajdujesz się całkowicie głęboko w lesie, wszystko jest jeszcze zielone, a jako bonus masz szmer rzeki Quindío jako ścieżkę dźwiękową. Rzeka musi być przekraczana 6 lub 7 razy, stąd obszar mostów. Mosty są wykonane z drewna i nie są w tak dobrym stanie, jak byśmy sobie tego życzyli, jednak dodało to trochę emocji do wędrówki.
Po przekroczeniu wszystkich mostów i oddaleniu się od rzeki, weszliśmy na łąkę pełną palm woskowych, które wznosiły się ku niebu wśród mglistej pogody. Tak, w końcu nie udało nam się uciec od mgły i odrobiny deszczu, ale krajobraz nadal był po prostu niesamowity.
Na końcu ścieżki, którą widać na powyższym zdjęciu, znaleźliśmy drugi kiosk, w którym musieliśmy ponownie zapłacić 4.000 COP, ponieważ opuściliśmy drugą prywatną posiadłość. Po tym szliśmy trochę więcej, aby dotrzeć do parkingu, gdzie wzięliśmy Jeep Willys przez 18:00h, który przyniósł nam z powrotem do Salento.
W skrócie, odwiedzając Cocora Valley jest koniecznością, odwiedzając Hummingbirds Reserve można przejść. Polecam tylko iść, jeśli nigdy wcześniej nie widziałeś kolibrów, ponieważ, jak już mówiłem, nie wydają się bać i można je zobaczyć bardzo blisko, co jest niesamowite. Jeśli przeciwnie, widziałeś już to wszystko, objazd do Acaime jest całkowicie do uniknięcia!
Pod koniec 2019 roku Valle de Cocora dołączyła do cholernej mody stawiania różnych instalacji artystycznych dla turystów, aby zrobić im zdjęcia na Instagram. Tak więc, dla zainteresowanych, można znaleźć słynne Mano de Acaime (Ręka Acaime) wewnątrz kawiarni La Finca, a także litery Yo Amo Cocora, czyli Valle del Cocora, wielkie kolorowe skrzydła, ramki i inne rzeczy.
.