TłoEdit
Dynastia Qing wyruszyła na wojnę przeciwko Dzungarom w wojnie Dzungar-Qing. Dzungarzy żyli na obszarze rozciągającym się od zachodniego krańca Wielkiego Muru Chińskiego do dzisiejszego wschodniego Kazachstanu i od dzisiejszego północnego Kirgistanu do południowej Syberii (większość z nich znajduje się w dzisiejszym Xinjiangu). Byli oni ostatnim koczowniczym imperium, które zagrażało Chinom, co czynili od początku XVII wieku do połowy XVIII wieku.
Po serii nierozstrzygniętych konfliktów zbrojnych, które rozpoczęły się w latach 80-tych XVI wieku, Dzungarzy zostali podporządkowani przez kierowaną przez Manchu dynastię Qing (1644-1911) pod koniec lat 50-tych XVII wieku.Clarke twierdził, że kampania Qingów w latach 1757-58 „doprowadziła do całkowitego zniszczenia nie tylko państwa zungharskiego, ale i Zungharów jako ludu”. Po tym jak cesarz Qianlong poprowadził siły Qing do zwycięstwa nad Dzungarami w 1755 roku, pierwotnie planował podzielić chanat Dzungarów na cztery plemiona kierowane przez czterech chanów, plemię Khoit miało mieć dzungarskiego przywódcę Amursanę jako swojego chana. Amursana odrzucił ustalenia Qing i zbuntował się, ponieważ chciał być przywódcą zjednoczonego narodu Dzungar. Rozwścieczony cesarz Qianlong następnie wydał rozkazy do likwidacji całego narodu Dzungar i nazwę. Mongolskie sztandary i Mandżurowie mieli otrzymać dzungarskie kobiety i dzieci jako niewolników. Pozostałe Dzungars miały być killed.
The Outer Mongol Khalkha Prince Chingünjav spiskował z Amursana do rewolty przeciwko Qing w 1755 roku. Chingünjav następnie rozpoczął własną rebelię w Mongolii Zewnętrznej przeciwko Qing w 1756 roku, ale to został zmiażdżony przez Qing w 1757 roku. Chingünjav i cała jego rodzina zostali straceni przez Qing po tym, jak rebelia została stłumiona. Osiem Sztandarów Manchu otrzymało rozkaz od cesarza Qing Qianlong, aby podbić Dzungarów.
The Qianlong Emperor’s Direct OrdersEdit
The Qianlong Emperor issued the following orders, as translated by Peter C. Perdue:
„Show no mercy at all to these rebels. Tylko starzy i słabi powinni zostać uratowani. Nasze poprzednie kampanie wojskowe były zbyt łagodne. Jeśli postąpimy tak jak poprzednio, nasze wojska wycofają się i pojawią się kolejne kłopoty.Jeśli buntownik zostanie schwytany, a jego zwolennicy chcą się poddać, musi on osobiście przybyć do garnizonu, pokłonić się przed dowódcą i zażądać poddania się. Jeśli przyśle kogoś tylko po to, by zażądał poddania się, to bez wątpienia jest to podstęp. Powiedz Tsengünjavowi, by zmasakrował tych przebiegłych Zungharów. Nie wierz w to, co mówią.”
Qianlong wydawał swoje rozkazy wielokrotnie, ponieważ niektórzy z jego oficerów wojskowych niechętnie je wykonywali. Niektórzy zostali ukarani za oszczędzenie Dzungarów i umożliwienie im ucieczki, jak Agui i Hadada, podczas gdy inni, którzy uczestniczyli w rzezi, zostali nagrodzeni, jak Tangkelu i Zhaohui (Jaohui).
Młodzi Dzungarzy zostali szczególnie wyróżnieni przez cesarza. Lojalistyczne Khalkhas otrzymał Dzungar Khoit kobiet jako niewolników z Chebudengzhabu, i rozkazy, aby pozbawić głodujących Dzungars żywności zostały wydane. Manchu Bannermen i lojalistycznych Mongołów otrzymał Dzungars kobiety, dzieci i starców jako niewolników, a ich Dzungar tożsamość została wymazana. Rozkazy zostały wydane, aby „całkowicie wytępić” plemiona Dzungar, a ludobójstwo opuścił Dzungaria głównie wyludnionych.
Cesarz nie widział konfliktu między jego rozkaz eksterminacji i podtrzymywania pokojowych zasad konfucjanizmu. Wspierał swoje stanowisko, przedstawiając Dzungarów jako barbarzyńców i podludzi. Cesarz Qianlong ogłosił, że „wymieść barbarzyńców jest sposób, aby przynieść stabilność do wnętrza”, że Dzungars „odwrócił się od cywilizacji”, a „Niebo wspierał cesarza,” w ich zniszczenia.
LudobójstwoEdit
Cesarz Qianlong przeniósł pozostałych Dzungar ludzi do innych miejsc w Chinach. Rozkazał generałom zabić wszystkich Dzungarów w Barkol lub Suzhou (współczesne Jiuquan, Gansu), a ich żony i dzieci podzielić między żołnierzy Qing. W swojej relacji z wojny, Qing uczony Wei Yuan, napisał, że około 30% gospodarstw Dzungar zostały zabite przez wojsko, 40% zmarł na ospę, a 20% uciekł do Rosji lub Kazachstan Khanate, pozostawiając żadnych jurt w obszarze dla kilku tysięcy li, z wyjątkiem tych z poddanych. Clarke napisał, że szacunkowo 80%, czyli między 480.000 a 600.000 ludzi, zmarło z powodu kombinacji działań wojennych i chorób między 1755 a 1758 rokiem, co „równało się całkowitemu zniszczeniu nie tylko państwa Dzungarów, ale Dzungarów jako ludzi”. Według innych źródeł, od 70% do 80% Dzungarów zginęło w ludobójstwie.
Qing Bannermen i mongolska kawaleria tworzyły początkową armię ekspedycyjną. W miarę postępu kampanii sprowadzono również dziesiątki tysięcy piechurów z Zielonego Sztandaru. Według rosyjskich relacji mężczyźni, kobiety i dzieci Dzungarów zostali wymordowani przez żołnierzy Mandżurów. Dopiero pokolenia później populacja Dzungarii zaczęła się odradzać.
Historyk Peter Perdue wykazał, że zniszczenie Dzungarów było wynikiem wyraźnej polityki eksterminacji zapoczątkowanej przez cesarza Qianlong, Perdue przypisał to „celowemu stosowaniu masakry” i określił to jako „etniczne ludobójstwo”. Choć współczesny historyk Mark Levene w dużej mierze ignoruje to wydarzenie, napisał, że eksterminacja Dzungarów była „prawdopodobnie ludobójstwem par excellence z XVIII wieku”. Autorytatywna multidyscyplinarna praca referencyjna Encyclopedia of Genocide and Crimes Against Humanity klasyfikuje działania cesarza Qianlong przeciwko Dzungarom jako ludobójstwo zgodnie z definicją podaną przez Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, ponieważ nakazał on masakrę zdecydowanej większości populacji Dzungarów oraz zniewolenie lub wygnanie pozostałych, co doprowadziło do całkowitego zniszczenia Dzungarów jako grupy kulturowej i etnicznej.
Sojusz Khoja Emin z QingEdit
Dzungarzy podbili i podporządkowali sobie Ujgurów podczas podboju Altishahr przez Dzungarów, po tym jak zostali zaproszeni przez Afaqi Khoja do inwazji. Dzungarzy nakładali na Ujgurów wysokie podatki, a Ujgurowie zapewniali kobiety i przekąski poborcom podatkowym. Kobiety ujgurskie zostały rzekomo zgwałcone przez poborców podatkowych, gdy kwota podatku nie była zadowalająca.
Przeciwko Dzungar ujgurscy rebelianci z oaz Turfan i Hami poddali się rządom Qing jako wasale i poprosili o pomoc Qing w obaleniu rządów Dzungar. Ujgurscy przywódcy, tacy jak Emin Khoja 額敏和卓 otrzymali tytuły szlacheckie i pomogli zaopatrywać wojska Qing podczas kampanii anty-Dzungar. Qing zatrudnił Khoja Emin w swojej kampanii przeciwko Dzungarom i użył go jako pośrednika z muzułmanami z dorzecza Tarim, aby poinformować ich, że Qing tylko dąży do zabicia Oiratów (Dzungarów), i że zostawią muzułmanów w spokoju. Aby przekonać ich do zabicia Dzungarów sami i boku z Qing, ponieważ Qing zauważyć muzułmanów urazę ich byłych władców Dzungar z rąk Tsewang Araptan.
.