Mini-incision total hip arthroplasty has sought to eliminate some complications of traditional extensile exposure and also facilitates more rapid post-operative rehabilitation. Podejście tylne wiąże się z podwyższonym ryzykiem tylnego zwichnięcia. W związku z tym opisano zmodyfikowaną metodę bocznego mini-incięcia Hardinge’a, która nie tylko pozwala na przezwyciężenie tego problemu poprzez zachowanie tylnej torebki stawowej, ale również umożliwia odpowiedni dostęp do implantu. Autor zmodyfikował podejście Hardinge’a poprzez nacięcie w kształcie litery V, którego wierzchołek jest wyśrodkowany nad szczytem trochantera większego, z jedną kończyną rozciągającą się proksymalnie wzdłuż włókien mięśnia pośladkowego średniego (gluteus medius) i dystalną kończyną rozciągającą się przez proksymalną część mięśnia obszernego bocznego (vastus lateralis). To innowacyjne podejście chirurgiczne zostało opisane w tym artykule.
Wniosek
Większe nacięcia i podejścia chirurgiczne były związane z większą utratą krwi, większą potrzebą transfuzji okołooperacyjnej, użyciem większej ilości analgetyków pooperacyjnych, dłuższym pobytem w szpitalu i wolniejszym powrotem do zdrowia. W tym zmodyfikowanym podejściu, gluteus medius pozostaje nienaruszony. Pooperacyjna siła przywodzicieli po stronie operowanej była taka sama jak po stronie nieoperowanej, a funkcjonalnie, bezpośrednie podejście boczne było bezpieczną alternatywą dla innych podejść w zmniejszaniu chodu trendelenburskiego i częstości występowania skostnień heterotroficznych.