Museums Challenged to Showcase 'Creepiest Objects’ Deliver Stuff of Nightmares

Z jego upiornym grymasem i przeszywającym duszę spojrzeniem, taksydermiczna „syrena” z Feejee od dawna prześladuje pracowników zarządzających kolekcjami w National Museums of Scotland. Ale ten koszmarny bibelot stał się teraz potężną bronią w najnowszej bitwie #KuratorBattle odbywającej się na Twitterze: wezwaniu do zgłaszania najbardziej przerażających obiektów w kolekcjach muzeów na całym świecie.

Rozpoczęty w zeszły piątek przez Muzeum Yorkshire – które co tydzień organizuje serię podobnych kulturowych potyczek – konkurs rozpoczął się od stosunkowo łagodnego zgłoszenia samej instytucji z siedzibą w Yorku: kok z włosów, wciąż trzymany razem przez parę szpilek, znaleziony w grobie rzymskiej kobiety z trzeciego lub czwartego wieku.

„CAN YOU BEAT IT?” pracownik Yorkshire zatweetował w all caps.

Instytucje chętnie podjęły wyzwanie, zalewając wątek na Twitterze złowrogimi zgłoszeniami: Zużyta, dziobata, XVII- lub XVIII-wieczna maska morowa z Deutches Historisches Museum w Berlinie; nadęta „rozdymka zombie” z Bexhill Museum w East Sussex; żelazna maska – zaprojektowana w celu publicznego upokorzenia i przedstawiająca niesamowity, krzywy grymas – z Royal Armouries Museum w Leeds.

Wszystkie zgłoszone artefakty były, co najmniej, jeżące włosy – a większość z nich zdawała się wywoływać więcej pytań niż odpowiedzi. Kustosz z Muzeum Pitt Rivers w Oxfordzie przysłał serce owcy nabite gwoździami, przeznaczone do noszenia jako naszyjnik, który może „złamać złe zaklęcia”. Nietoperze z Team Creepy Jewelry, pobliskie Ashmolean Museum również zgłosiło swój własny wisiorek, wyrzeźbiony tak, by z jednej strony ukazywał opadającą twarz martwego człowieka, a z drugiej gnijącą czaszkę wijącą się z robakami.

„Na wiele sposobów chcielibyśmy nie widzieć tego całego wątku”, Ashmolean zatweetowało.

Kuratorzy stojący za Kolekcją Uroków Clarke’a podnieśli stawkę, wprowadzając kolejną makabryczną formę ozdoby: kawałki ludzkich kości i zębów. W dwóch zgłoszeniach, zespół pokazał kość palca Homo sapiens cenioną przez hazardzistę, który miał nadzieję, że przyniesie ona szczęście, jak również uzębienie zmarłego człowieka, zawieszone na szyi dziecka „aby zapobiec konwulsjom wywołanym ząbkowaniem.”

Inne zgłoszenia były bardziej dziwaczne niż cokolwiek innego. Jedna z prac z York Castle Museum przedstawiała dioramę ręcznie wykonanych modeli – zrobionych z krabich pazurów i nóg – grających w karty i wydobywających złoto.

„Typowi Wiktorianie”, zatweetowała instytucja. „hey loved weird/creepy stuff.”

Zgłoszenie zamieszczone przez Clarę Molinę Sanchez, szefową działu konserwacji stosowanej w Historic Environment Scotland, pokazywało bębenek uszny wieloryba, pieczołowicie pomalowany tak, by przypominał zniekształconą ludzką twarz.

Prawdopodobnie najbardziej niepokojące ze wszystkich były zgłoszenia przedstawiające dziecięce zabawki, lalki i inne humanoidalne figurki w zaskakująco pełzających po skórze sceneriach. Po tej stronie Atlantyku, kurator z kanadyjskiego Muzeum Wyspy Księcia Edwarda przysłał „przeklętą” zabawkę dla dzieci o nazwie „Wheelie”, która została odkryta w murach 155-letniej rezydencji.

„t MOVES ON ITS OWN,” zatweetowała instytucja. „Pracownicy kładą ją w jednym miejscu, a później znajdują w innym…”

Innymi pretendentami w tej niezaskakująco bogatej kategorii były fragmenty kilku rozbitych lalek, w komplecie z bezcielesnymi szklistymi oczami, z Muzeum Egham w Anglii; przeszywająco czerwonooki „pijący niedźwiedź” z Muzeum Zabawek w Penhurst Place, który łyknie z filiżanki za datek w wysokości dwóch pensów; oraz poduszka na szpilki wykonana w kształcie peapoda i wyklejona małymi główkami dzieci. Jak na złość, ostatni z tych wpisów był faworytem fanów, choć wszystkie są na swój sposób mrożące krew w żyłach.

Wśród najlepszych (najgorszych?) zgłoszeń znalazła się oryginalna syrenka z National Museums of Scotland. W serii tweetów instytucja ta pisze, że te skamieniałe straszydła są powszechne w światowych muzeach jako relikty widowisk. Zamiast reprezentować jakiekolwiek naturalnie urodzone stworzenie, obiekty te były celowo wyprodukowanymi dziwactwami, często stworzonymi przez przyszycie tylnej połowy ryby do tułowia młodej małpy (lub rzeźby spreparowanej tak, aby ją przypominała).

Większość innych bitew kuratorów z Yorkshire Museum była znacznie mniej makabryczna. Jak donosi Taylor Dafoe dla artnet News, poprzednie iteracje obejmowały wezwania do najnudniejszych, najładniejszych i najbardziej śmiercionośnych przedmiotów instytucji, jak również rozkoszny wielkanocny konkurs na „najlepsze jajka” kolekcji.”

Zaczęte w następstwie zamknięcia Muzeum Yorkshire, cotygodniowe konkursy były małym dobrodziejstwem dla instytucji, która zaangażowała partnerów kulturalnych daleko i szeroko w swoje lekkie spory w mediach społecznościowych.

„Bitwa kuratorów stopniowo się rozkręcała, ponieważ coraz więcej muzeów i ogółu społeczeństwa zagląda na naszego Twittera w każdy piątek, aby zobaczyć, jaki temat zamierzamy wybrać”, mówi Millicent Carroll z York Museums Trust w rozmowie z Helen Pidd z Guardiana. Ale Carroll przyznaje, że „najbardziej przerażający obiekt przeniósł to na inny poziom.”

„To wspaniałe dla nas i innych muzeów, aby móc nadal dzielić się naszymi kolekcjami z publicznością, gdy nasze drzwi są zamknięte”, mówi. „Mamy tylko nadzieję, że nie daliśmy nikomu żadnych koszmarów!”

Dla wielu z nas ten mrożący krew w żyłach statek-widmo prawdopodobnie wypłynął dawno temu.