Myochrysine

Nazwa ogólna: tiomalan sodowy złota
Postać dawkowania: iniekcja

Medically reviewed by Drugs.com. Ostatnio aktualizowany 23 marca 2020.

• Skutki uboczne
• Dawkowanie
• Profesjonalista
• Interakcje
• Ciąża
• Więcej

Zastrzeżenie: Ten lek nie został uznany przez FDA za bezpieczny i skuteczny, a niniejsze oznakowanie nie zostało zatwierdzone przez FDA. Aby uzyskać więcej informacji na temat niezatwierdzonych leków, kliknij tutaj.

Tylko na receptę

OPIS

Myochrysine® Gold Sodium Thiomalate jest sterylnym roztworem wodnym. Zawiera 0,5 procent alkoholu BENZYLOWEGO dodanego jako środek konserwujący. pH produktu wynosi od 5,8 do 6,5.

Tiomalan sodowy złota jest mieszaniną soli mono- i di- sodowych kwasu tiomalowego złota. Wzór strukturalny jest następujący:

kwas kaptobutanodiowy, sól sodowa monozłotowa (1 +)

Ciężar cząsteczkowy dla C4H3AuNa2O4S (sól disodowa) wynosi 390,07, a dla C4H4AuNaO4S (sól monosodowa) wynosi 368.09.

Tiomalan sodowy złota jest dostarczany jako roztwór do wstrzykiwań domięśniowych zawierający 50 mg tiomalanu sodowego złota na mL.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Sposób działania tiomalanu sodowego złota jest nieznany. Dominującym działaniem wydaje się być hamujący wpływ na zapalenie błony maziowej w czynnej chorobie reumatoidalnej.

WSKAZANIA I STOSOWANIE

Tiomalan sodowy złota jest wskazany w leczeniu wybranych przypadków czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów – zarówno typu dorosłych, jak i młodocianych. Największe korzyści występują we wczesnym, aktywnym stadium choroby. W późnych stadiach choroby, kiedy doszło do uszkodzenia chrząstki i kości, złoto może jedynie powstrzymać postęp reumatoidalnego zapalenia stawów i zapobiec dalszym uszkodzeniom strukturalnym stawów. Nie może naprawić uszkodzeń spowodowanych przez wcześniej aktywną chorobę.

Tiomalan sodowy złota powinien być stosowany tylko jako jedna z części kompletnego programu terapii; samodzielnie nie stanowi kompletnego leczenia.

KONTRAINDYKACJE

Nadwrażliwość na jakikolwiek składnik tego produktu.

Skrajna toksyczność wynikająca z wcześniejszej ekspozycji na złoto lub inne metale ciężkie.

Szerokie osłabienie.

Systemowy toczeń rumieniowaty.

Ostrzeżenia

Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć u pacjenta stężenie hemoglobiny, erytrocytów, białych krwinek, liczbę krwinek różnicowych i płytek krwi oraz wykonać analizę moczu, która posłuży jako podstawowe odniesienie. Przed każdym wstrzyknięciem należy zbadać mocz pod kątem obecności białka i zmian osadu. Pełna morfologia krwi, w tym ocena płytek krwi, powinna być wykonywana przed co drugim wstrzyknięciem w trakcie całego leczenia. Pojawienie się plamicy lub wybroczyn w dowolnym momencie zawsze wymaga oznaczenia liczby płytek krwi.

Sygnały zagrożenia możliwą toksycznością złota obejmują: szybkie zmniejszenie stężenia hemoglobiny, leukopenię poniżej 4000 WBC/mm3, eozynofilię powyżej 5%, zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej 100 000/mm3, albuminurię, krwiomocz, świąd, wykwity skórne, zapalenie jamy ustnej lub uporczywą biegunkę. Nie należy podawać dodatkowych wstrzyknięć tiomalanu sodowego złota, chyba że dalsze badania wykażą, że te nieprawidłowości są spowodowane innymi stanami niż toksyczność złota.

PRECAUTIONS :

General

Soli złota nie należy stosować jednocześnie z penicylaminą.

Bezpieczeństwo jednoczesnego stosowania z lekami cytotoksycznymi nie zostało ustalone.

Wskazana jest ostrożność w stosowaniu tiomalanu sodowego złota u pacjentów z następującymi przypadkami:

1. występowanie w wywiadzie zaburzeń krwi, takich jak granulocytopenia lub niedokrwistość spowodowana nadwrażliwością na leki,
2. alergia lub nadwrażliwość na leki,
3. wysypka skórna,
4. poprzednia choroba nerek lub wątroby,
5. oznaczone nadciśnienie tętnicze,
6. zaburzone krążenie mózgowe lub sercowo-naczyniowe.

Cukrzyca lub zastoinowa niewydolność serca powinny być pod kontrolą przed rozpoczęciem terapii złotem.

Karcynogenność

Renal adenomas have been reported in long-term toxicity studies of rats receiving Gold Sodium Thiomalate at high dose levels (2 mg/kg weekly for 45 weeks, followed by 6mg/kg daily for 47 weeks), approximately 2 to 42 times the usual human dose. Gruczolaki te są histologicznie podobne do tych, które powstały u szczurów w wyniku przewlekłego podawania eksperymentalnych związków złota i innych metali ciężkich, takich jak ołów. Nie otrzymano żadnych doniesień o gruczolakach nerek u ludzi w związku ze stosowaniem tiomalanu sodowego złota.

Ciąża

Kategoria ciąży C.

Tiomalan sodowy złota okazał się teratogenny w okresie organogenetycznym u szczurów i królików po podaniu dawek odpowiednio 140 i 175 razy większych od zwykłej dawki stosowanej u ludzi. Hydrocefalia i mikroftalmia były wadami rozwojowymi obserwowanymi u szczurów, gdy tiomalan sodu złota podawano podskórnie w dawce 25 mg/kg/dobę od 6. do 15. dnia ciąży. U królików wady rozwojowe kończyn i rozszczepienie żołądka obserwowano, gdy tiomalan sodu złota podawano podskórnie w dawkach 20-45 mg/kg/dobę od 6. do 18. dnia ciąży.

Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Tiomalan sodowy złota powinien być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki uzasadniają potencjalne ryzyko dla płodu.

Matki karmiące

Wykazano obecność złota w mleku matek karmiących. Ponadto złoto wykryto w surowicy i czerwonych krwinkach karmiącego niemowlęcia. W świetle powyższych ustaleń oraz ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią w związku ze stosowaniem tiomalanu sodowego złota, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy odstawić lek, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki. Należy również pamiętać o powolnym wydalaniu i utrzymywaniu się złota u matki, nawet po przerwaniu terapii.

Reakcje niepożądane

W początkowej fazie terapii (cotygodniowe wstrzyknięcia) lub podczas leczenia podtrzymującego mogą wystąpić różne działania niepożądane. Działania niepożądane obserwuje się najczęściej, gdy skumulowana dawka podawanego tiomalanu sodowego złota wynosi od 400 do 800 mg. Bardzo rzadko powikłania występują od kilku dni do kilku miesięcy po zaprzestaniu leczenia.

Reakcje skórne: Najczęstszą reakcją jest zapalenie skóry. Wszelkie wykwity, zwłaszcza świądowe, pojawiające się podczas leczenia tiomalanem sodowo-złotym należy uważać za reakcję na złoto do czasu udowodnienia, że jest inaczej. Świąd często pojawia się przed wystąpieniem zapalenia skóry i dlatego powinien być traktowany jako sygnał ostrzegawczy zbliżającej się reakcji skórnej. Najpoważniejszą formą reakcji skórnej jest uogólnione złuszczające zapalenie skóry, które może prowadzić do łysienia i zrzucania paznokci. Złociste zapalenie skóry może się nasilać pod wpływem ekspozycji na światło słoneczne lub może rozwinąć się wysypka aktynowa.

Reakcje ze strony błon śluzowych: Zapalenie jamy ustnej jest drugim co do częstości występowania działaniem niepożądanym. Płytkie owrzodzenia na błonach policzkowych, na granicach języka, na podniebieniu lub w gardle mogą wystąpić jako jedyne działanie niepożądane lub razem z zapaleniem skóry. Czasami rozwija się rozlane zapalenie szkliwa lub zapalenie dziąseł. Metaliczny smak może poprzedzać te reakcje błony śluzowej jamy ustnej i powinien być traktowany jako sygnał ostrzegawczy.

Zapalenie spojówek jest rzadko występującą reakcją.

Reakcje ze strony układu nerkowego: Złoto może być toksyczne dla nerek i wywoływać zespół nerczycowy lub zapalenie kłębuszków nerkowych z krwiomoczem. Te reakcje nerkowe są zwykle stosunkowo łagodne i ustępują całkowicie, jeśli zostaną wcześnie rozpoznane i leczenie zostanie przerwane. Mogą one być ciężkie i przewlekłe, jeśli leczenie jest kontynuowane po wystąpieniu reakcji. Dlatego ważne jest wykonanie badania moczu przed każdym wstrzyknięciem i natychmiastowe przerwanie leczenia, jeśli wystąpi białkomocz lub krwiomocz.

Reakcje hematologiczne: Dyscrazja krwi spowodowana toksycznością złota występuje rzadko, ale ze względu na potencjalnie poważne konsekwencje musi być stale obserwowana i wcześnie rozpoznawana poprzez częste badania krwi wykonywane w trakcie leczenia. Zgłaszano granulocytopenię; trombocytopenię, z lub bez plamicy; niedokrwistość hipoplastyczną i aplastyczną; oraz eozynofilię. Te zaburzenia hematologiczne mogą występować oddzielnie lub w kombinacjach.

Reakcje nitrynoidowe i alergiczne: Zgłaszano reakcje „typu nitrytoidalnego”, które mogą przypominać efekty anafilaktoidalne. Najczęściej zgłaszane są: zaczerwienienie skóry, omdlenia, zawroty głowy i pocenie się. Inne objawy, które mogą wystąpić to: nudności, wymioty, złe samopoczucie, ból głowy i osłabienie.

Cięższe, ale mniej powszechne działania obejmują: wstrząs anafilaktyczny, omdlenia, bradykardię, zgrubienie języka, trudności w połykaniu i oddychaniu oraz obrzęk naczynioruchowy. Działania te mogą wystąpić niemal natychmiast po wstrzyknięciu lub dopiero po 10 minutach od wstrzyknięcia. Mogą one wystąpić w dowolnym momencie w trakcie leczenia, a w przypadku ich zaobserwowania należy przerwać leczenie tiomalanem sodowym złota.

Różne reakcje: Zgłaszano reakcje żołądkowo-jelitowe, w tym nudności, wymioty, anoreksję, skurcze brzucha i biegunkę. Rzadko zgłaszano wrzodziejące zapalenie jelit, które może być ciężkie lub nawet śmiertelne.

Zgłaszano rzadkie przypadki reakcji dotyczących oka, takich jak zapalenie tęczówki, owrzodzenia rogówki i złogi złota w tkankach oka. Rzadko zgłaszano powikłania ze strony obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Zgłaszano neuropatię obwodową, z lub bez, powięzi, efekty czuciowo-ruchowe (w tym zespół Guillaina-Barrégo) i podwyższone stężenie białka w płynie mózgowo-rdzeniowym. Powikłania ze strony ośrodkowego układu nerwowego obejmowały dezorientację, omamy i napady drgawkowe. Zazwyczaj te oznaki i objawy ustępowały po przerwaniu terapii złotem.

Zgłaszano również zapalenie wątroby, żółtaczkę, z cholestazą lub bez, zapalenie oskrzeli wywołane przez złoto, uszkodzenie płuc objawiające się śródmiąższowym zapaleniem płuc i zwłóknieniem, częściową lub całkowitą utratę włosów i gorączkę.

Niekiedy przez dzień lub dwa po wstrzyknięciu tiomalanu sodowo-złotego występuje ból stawów; reakcja ta ustępuje zwykle po kilku pierwszych wstrzyknięciach.

ZARZĄDZANIE REAKCJAMI NIEPOŻĄDANYMI

W przypadku wystąpienia reakcji toksycznych leczenie tiomalanem sodowo-złotym należy natychmiast przerwać. Niewielkie powikłania, takie jak zlokalizowane zapalenie skóry, łagodne zapalenie jamy ustnej lub niewielki białkomocz, na ogół nie wymagają innego leczenia i ustępują samoistnie po odstawieniu tiomalanu sodowego złota. W przypadku umiarkowanie ciężkich reakcji skórnych i reakcji na błonach śluzowych często korzystne jest stosowanie miejscowych kortykosteroidów, doustnych leków przeciwhistaminowych oraz płynów łagodzących lub znieczulających.

Jeśli zapalenie jamy ustnej lub skóry staje się ciężkie lub bardziej uogólnione, ogólnoustrojowe kortykosteroidy (na ogół prednizon w dawce 10 do 40 mg na dobę w dawkach podzielonych) mogą przynieść ulgę w objawach.

W przypadku poważnych powikłań nerkowych, hematologicznych, płucnych i jelitowych zaleca się stosowanie dużych dawek kortykosteroidów o działaniu ogólnoustrojowym (prednizon 40 do 100 mg na dobę w dawkach podzielonych). Optymalny czas trwania leczenia kortykosteroidami różni się w zależności od odpowiedzi indywidualnego pacjenta. Terapia może być wymagana przez wiele miesięcy, jeśli działania niepożądane są wyjątkowo ciężkie lub postępujące.

U pacjentów, u których powikłania nie ulegają poprawie po zastosowaniu leczenia kortykosteroidami w dużych dawkach lub u których wystąpią istotne działania niepożądane związane ze steroidami, można podać środek chelatujący w celu zwiększenia wydalania złota. Z powodzeniem stosowany jest dimerkaprol (BAL), ale pacjenci muszą być uważnie monitorowani, ponieważ jego stosowanie może wiązać się z licznymi niepożądanymi reakcjami. Kortykosteroidy i środek chelatujący mogą być stosowane jednocześnie.

Tiomalan sodowy złota nie powinien być ponownie podawany po wystąpieniu ciężkich lub idiosynkratycznych reakcji.

Tiomalan sodowy złota może być ponownie podawany po ustąpieniu łagodnych reakcji, przy zastosowaniu zmniejszonego schematu dawkowania. Jeśli początkowa dawka testowa 5 mg tiomalanu sodowego złota jest dobrze tolerowana, można podawać stopniowo większe dawki (co 5 do 10 mg) w odstępach tygodniowych lub miesięcznych, aż do osiągnięcia dawki 25 do 50 mg.

DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA

Tiomalan sodowy złota należy podawać wyłącznie we wstrzyknięciu domięśniowym, najlepiej śródskórnie. Należy go podawać pacjentowi w pozycji leżącej. Powinien on pozostać w pozycji leżącej przez około 10 minut po wstrzyknięciu.

Efekty terapeutyczne po zastosowaniu tiomalanu sodowego złota występują powoli. Wczesna poprawa, często ograniczona do zmniejszenia sztywności porannej, może rozpocząć się po sześciu do ośmiu tygodniach leczenia, ale korzystne efekty mogą być obserwowane dopiero po miesiącach terapii.

Pozajelitowe produkty lecznicze przed podaniem należy poddać kontroli wzrokowej pod kątem obecności cząstek stałych i przebarwień. Nie używać, jeśli materiał ściemniał. Kolor nie powinien przekraczać jasnożółtego.

Dla dorosłych o średniej wielkości sugerowany jest następujący schemat dawkowania:

Cotygodniowe wstrzyknięcia:
1. wstrzyknięcie………………………………………………………………………………………….10 mg
Drugie wstrzyknięcie…………………………………………………………………………………………25 mg

Trzecie i kolejne wstrzyknięcia, 25 do 50 mg, aż do wystąpienia toksyczności lub znaczącej poprawy klinicznej, lub, w przypadku braku któregokolwiek z tych objawów, gdy dawka skumulowana tiomalanu sodowego złota osiągnie jeden gram.

Tiomalan sodowy złota jest kontynuowany do czasu, gdy dawka skumulowana osiągnie jeden gram, chyba że wystąpi toksyczność lub znacząca poprawa kliniczna. Jeśli znaczna poprawa kliniczna wystąpi przed podaniem dawki kumulacyjnej jednego grama, dawkę można zmniejszyć lub zwiększyć odstępy między wstrzyknięciami, tak jak w przypadku leczenia podtrzymującego. Zaleca się stosowanie dawek podtrzymujących od 25 do 50 mg co drugi tydzień przez 2 do 20 tygodni. Jeśli przebieg kliniczny pozostaje stabilny, wstrzyknięcia w dawce 25 do 50 mg można podawać co trzeci, a następnie co czwarty tydzień bezterminowo. Niektórzy pacjenci mogą wymagać leczenia podtrzymującego w odstępach od jednego do trzech tygodni. W przypadku zaostrzenia zapalenia stawów w trakcie terapii podtrzymującej, cotygodniowe wstrzyknięcia mogą zostać tymczasowo wznowione do czasu zahamowania aktywności choroby.

Jeśli u pacjenta nie nastąpi poprawa w trakcie terapii początkowej (dawka kumulacyjna jednego grama), dostępnych jest kilka opcji.

1. pacjent może zostać uznany za niereagującego na leczenie, a podawanie tiomalanu sodowego złota zostaje przerwane.
2. tę samą dawkę (25 do 50 mg) tiomalanu sodowego złota można kontynuować przez około dziesięć dodatkowych tygodni.
3. dawka tiomalanu sodowego złota może być zwiększana o 10 mg co jeden do czterech tygodni, nie przekraczając 100 mg w pojedynczym wstrzyknięciu.

Jeśli wystąpi znaczna poprawa kliniczna przy zastosowaniu opcji 2 lub 3, należy rozpocząć stosowanie schematu podtrzymującego opisanego powyżej. W przypadku braku znaczącej poprawy lub wystąpienia toksyczności, należy przerwać leczenie tiomalanem sodowym złota. Im większa indywidualna dawka tiomalanu sodowego złota, tym większe ryzyko toksyczności złota. Wybór jednej z tych opcji chryzoterapii powinien być oparty na wielu czynnikach, w tym na doświadczeniu lekarza w stosowaniu terapii solami złota, przebiegu choroby pacjenta, wyborze alternatywnych metod leczenia oraz dostępności pacjenta do wymaganego ścisłego nadzoru.

Młodzieżowe reumatoidalne zapalenie stawów

Dawka pediatryczna tiomalanu sodowego złota jest proporcjonalna do dawki dla dorosłych w zależności od masy ciała. Po początkowej dawce testowej wynoszącej 10 mg, zalecana dawka dla dzieci wynosi 1 mg na kilogram masy ciała, nie przekraczając 50 mg w pojedynczym wstrzyknięciu. W pozostałych przypadkach podane powyżej wytyczne dotyczące podawania dorosłym odnoszą się również do dzieci.

Terapia skojarzona z lekami – soli złota nie należy stosować jednocześnie z penicylaminą.

Bezpieczeństwo skojarzonego podawania z lekami cytotoksycznymi nie zostało ustalone. Inne środki, takie jak salicylany, inne niesteroidowe leki przeciwzapalne lub kortykosteroidy ogólnoustrojowe, mogą być kontynuowane po rozpoczęciu stosowania tiomalanu sodowego złota. Po wystąpieniu poprawy, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne można odstawiać powoli, w miarę jak pozwalają na to objawy.

Jak dostarczać

Myochrysine® Injection Gold Sodium Thiomalate jest roztworem o barwie od jasnożółtej do żółtej, w zależności od mocy, który należy chronić przed światłem. Dostarczany jest w następujących postaciach:

NDC 17478-533-01 Gold Sodium Thiomalate , 50 mg na mL, 1 mL w fiolkach 2 mL (częściowo napełnionych ) w opakowaniach po 6 sztuk.

NDC 17478-533-10 Gold Sodium Thiomalate, 50 mg na mL, fiolki 10 mL.

Przechowywanie: Przechowywać w temperaturze 20° do 25°C (68° do 77°F) . Chronić przed światłem. Przechowywać pojemnik w kartonie do czasu zużycia zawartości.

Akorn
Manufactured by: Akorn, Inc.
Lake Forest, IL 60045

MI00N
Rev. 09/08

Tekst głównego panelu wyświetlacza dla etykiety pojemnika:

NDC 17478-533-10

Myochryzyna

Tiomalan sodowy złota

Injection, USP

50 mg/mL

10 mL Multiple dose Vial

Rx only Akorn logo

Mfg. by: Akorn, Inc. MIABL

Lake Forest, IL 60045 Rev. 09/08

Tekst panelu wyświetlacza głównego dla etykiety na kartonie:

NDC 17478-533-10

Myochryzyna

Tiomalan sodowo-złoty

Injection, USP

50 mg/mL

Wyłącznie do wstrzykiwań domięśniowych.

Nie stosować dożylnie.

10 mL Multiple

Dose Vial

Tylko na receptę