Nadciśnienie tętnicze w cukrzycy jako związek z nefropatią. Early blood pressure changes

Zmierzyliśmy ciśnienie krwi w standaryzowanych warunkach w trzech grupach pacjentów z cukrzycą typu I (insulinozależną): grupa 1, pacjenci z Albustix-ujemnym moczem i prawidłowym wskaźnikiem wydalania albumin z moczem poniżej 20 mikrogramów/min; grupa 2, pacjenci z Albustix-ujemnym moczem i podwyższonym wskaźnikiem wydalania albumin z moczem od 20 do 200 mikrogramów/min; oraz grupa 3, pacjenci z Albustix-dodatnim moczem w momencie rozpoznania nefropatii cukrzycowej, czyli białkomoczem większym niż 0.5 g/24 godz. na czterech kolejnych wizytach w odstępie dłuższym niż 1 miesiąc. Przeanalizowaliśmy również dane dotyczące ciśnienia krwi w momencie rozpoznania cukrzycy u pacjentów z cukrzycą typu I, którzy później zmarli z ciężką nefropatią (n = 84), oraz u tych, którzy przeżyli chorobę przez ponad 40 lat (n = 256). Pacjenci, u których w późniejszym okresie rozwinęła się nefropatia cukrzycowa, nie mogli być zidentyfikowani na podstawie skurczowego i/lub rozkurczowego ciśnienia tętniczego w ciągu pierwszych 2 do 10 lat trwania cukrzycy. Nasze badanie wykazało również, że ciśnienie krwi w grupie 3 (147/93 mm Hg) było istotnie wyższe niż w grupie 2 (135/86 mm Hg), które ponownie było wyższe niż w grupie 1 (128/79 mm Hg). Stwierdzono, że nadciśnienie tętnicze jest wczesną cechą w rozwoju nefropatii cukrzycowej, z ciśnieniem krwi wzrastającym przed obecnością klinicznego białkomoczu.