W Biblii jest czterech mężczyzn o imieniu Omri, z których najbardziej znany jest król Omri z Izraela, który został królem po burzliwym biegu do tronu (1 Krl 16:16).
Gdy Asa był królem nad Judą przez dwadzieścia sześć lat, jego nemezis i uzurpator-król Izraela Baaszy kopnął w kalendarz, a jego syn Elah objął tron (1 Krl 16:8). Elah był trochę imprezowiczem i gdy upijał się w domu swego szefa sztabu Arzy w stolicy Tirze, jeden z jego podkomendnych o imieniu Zimri zakradł się i zabił go zaledwie po dwóch latach panowania. Następnie Zimri przejął tron i zaczął zabijać wszystkich członków rodziny Baaszy. Nie spodobało się to armii izraelskiej, która obozowała w Gibbeton, więc „cały Izrael” namaścił swego generała Omriego na króla Izraela i pomaszerował do Tirzah, by obalić Zimriego (1 Krl 16,17). Zimri postanowił nie czekać na ostateczną konfrontację i spalił pałac królewski wokół niego. Cieszył się swoją królewskością przez zaledwie siedem dni krwawej rzezi.
Nagle okazało się, że cały Izrael nie jest już taki cały, a pewien wannabe-król Tibni, syn Ginatha, zdołał odsunąć połowę Izraela od Omriego. Autor Króli nie podaje szczegółów, ale konflikt między Omri i Tibni trwał około czterech lat (od 27 do 31 roku panowania króla judzkiego Asy), w wyniku czego następstwo Omri przeważyło nad następstwem Tibni, a Tibni zdecydowanie wygasło (1 Krl 16,22).
Omri został królem, a jego pierwszym zadaniem było wykupienie od Semera wzgórza Samaria i zbudowanie sobie nowej stolicy (1 Krl 16,24). W niej stał się najbardziej złym królem, jakiego Izrael miał do tej pory, przewyższonym jedynie przez swego jeszcze bardziej niesławnego syna Achaba (1 Krl 16:30). W czasach proroka Micheasza, Omri i Achaba dziedzictwo deprawacji był jeszcze przysłowiowy, a ich inicjatywy przyczyną bliskiej deportacji Izraela do Asyrii (Micheasza 6:16).
Inni mężczyźni o imieniu Omri w Biblii są:
- Syn Bechera i wnuk Beniamina, dwunasty syn (i trzynaste dziecko) Jakuba i drugi z Racheli (1 Kronik 7:8).
- Ojciec Ammihuda, którego syn Uthai był wśród potomków Pereza, którzy powrócili z wygnania babilońskiego (1 Kronik 9:4).
- Syn Michała z Issacharu i wódz jego plemienia w czasach króla Dawida (1 Kronik 27:18).
.