Złamania kości gnykowej są niezwykle rzadkie i stanowią 0,002% wszystkich złamań. Ten typ złamań jest częstszy u młodych mężczyzn niż u kobiet i bardzo rzadki u dzieci. Ostatni przegląd literatury wykazał, że ten typ złamań jest coraz częściej wynikiem wypadków drogowych, podczas gdy w przeszłości za najczęstszą przyczynę uznawano uduszenie.
Złamania kości gnykowej są rzadkie ze względu na anatomiczne położenie kości. Ta kość w kształcie litery U jest dobrze chroniona z przodu i z boku przez wysuniętą żuchwę, a z tyłu przez kręgosłup szyjny.
Zależności anatomiczne kości gnykowej sprawiają, że wystąpienie izolowanego złamania jest niezwykle trudne, gdy pacjent znajduje się w pozycji relaksacyjnej. W wyniku relacji z otaczającymi strukturami, złamania kości gnykowej są często związane z urazami żuchwy, kręgosłupa szyjnego, krtani i gardła. Urazy te są zazwyczaj bardziej pilne z medycznego punktu widzenia, dlatego też złamania kości gnykowej mogą nie zostać rozpoznane od razu. Objawy występujące u pacjentów ze złamaniami kości gnykowej mogą się znacznie różnić.
Najczęstsze objawy obejmują ból w przedniej części szyi, nieprawidłowości związane z połykaniem, takie jak dysfagia lub odynofagia i ból przy obrocie głowy. Najczęstszym objawem w badaniu klinicznym jest tkliwość podczas palpacji przedniej części szyi, widoczny obrzęk szyi i niemożność całkowitego obrócenia głowy. Standardowa endoskopia światłowodowa zwykle ujawnia rany gardła, krwiaki, obrzęk i fragmenty kości gnykowej wystające przez błonę śluzową gardła. Opisano kilka technik pozwalających na lepszą wizualizację zatok obocznych nosa i przestrzeni pozagardłowych. Należą do nich: zmodyfikowany manewr Valsalvy, manewr Trumpeta oraz trakcja skóry. Spielmann i wsp. zalecają stosowanie manewru Valsalvy podczas rutynowej nasendoskopii.
Diagnostyka jest zwykle potwierdzana za pomocą tomografii komputerowej. W literaturze nie ma zgodności co do postępowania w przypadku złamań kości gnykowej. Przypadki są zarządzane indywidualnie z decyzjami podjętymi na podstawie towarzyszących urazów, objawów i potencjalnych lub rzeczywistych powikłań. Decyzje dotyczące postępowania mogą być podejmowane w zależności od klasyfikacji złamania.
Zamknięte złamania kości gnykowej są zazwyczaj niepowikłane i leczone zachowawczo, o ile drogi oddechowe są bezpieczne1. Pacjent może zostać przyjęty i poddany obserwacji przez krótki okres czasu, a następnie wypisany do domu. Badanie kontrolne w ciągu następnych dwóch tygodni zwykle wykazuje ustąpienie objawów i wygojenie złamania kości gnykowej. Chociaż w literaturze opisano metodę zamkniętej redukcji, nie jest ona zazwyczaj konieczna.
W przypadku zewnętrznego złamania złożonego, rana szyi musi zostać zbadana i oczyszczona, chociaż samo usunięcie kości gnykowej nie jest konieczne. W złamaniach złożonych z uszkodzeniem gardła, leczenie chirurgiczne obejmuje usunięcie obnażenia i drenaż przestrzeni za-gardłowej i innych przestrzeni tkanek miękkich. Założenie zgłębnika nosowo-żołądkowego może pomóc tym chorym w gojeniu ran gardła i zabezpieczyć przed aspiracją. W mniejszości przypadków złamania kości gnykowej opisywano postępowanie operacyjne.