Palec foki, znany również jako palec fokarza i spekk-finger (od norweskiego „blubber”), jest zakażeniem, które dotyka palców myśliwych fok i innych osób, które zajmują się fokami, w wyniku ukąszeń lub kontaktu z odsłoniętymi kośćmi fok; został również zakażony przez kontakt z nieprzetworzonymi skórami fok. Sekcja Epidemiologii Stanu Alaska definiuje ją jako „zakażenie palców związane z ukąszeniami, skaleczeniami lub zadrapaniami zanieczyszczonymi ustami, krwią lub tranem niektórych ssaków morskich”.
spekkfinger (norweski); salrota (języki bałtyckie); salen i fingret („w Zatoce Fińskiej”)
choroba zakaźna
kontakt z fokami lub innymi płetwonogimi
duże dawki antybiotyków, w tym tetracykliny; wcześniej amputacja
Może powodować cellulitis, zapalenie stawów i obrzęk szpiku kostnego; nieleczony, przebieg „palca foki” jest powolny i skutkuje często pogrubieniem przykurczonego stawu. Historycznie palec foczy leczony był poprzez amputację dotkniętych nim palców, gdy stały się one już niezdatne do użytku. Po raz pierwszy opisano ją naukowo w 1907 r.
Dokładna natura organizmu odpowiedzialnego za palec foczy jest nieznana, ponieważ oparł się on hodowli, ponieważ większość przypadków jest natychmiast leczona antybiotykami; jednak, ponieważ palec foczy może być leczony tetracykliną lub podobnymi antybiotykami, organizmem sprawczym jest najprawdopodobniej bakteria, lub ewentualnie grzyb; w 1998 r. Baker, Ruoff i Madoff wykazali, że organizm jest najprawdopodobniej gatunkiem Mycoplasma zwanym Mycoplasma phocacerebrale. Mycoplasma ta została wyizolowana w epidemii choroby fok występującej na Morzu Bałtyckim.
.