Wiecie co jest zabawne-
Ludzie są zabawni.
I to nie w sposób Steve’a Harveya.
Patrz, pytanie „dlaczego”
Zatopiło
Filozofów
Astronomów
Pisarzy
Czytaczy
Myślicieli
Ponderatorów
Wynalazców
Przez wieki.
Heck, to nawet mnie zaskoczyło.
Ale myślę, że mogę teraz bezpiecznie stwierdzić, że ludzkość
Nigdy nie potrzebowała odpowiedzi.
Chciałbym ludzi.
Chciałbym papierowych ludzi.
Byliby to fioletowi papierowi ludzie.
Może wyskakujący fioletowi papierowi ludzie.
Prawidłowi wyskakujący fioletowi papierowi ludzie, aby być pewnym.
Doskonałe na krawędziach, kolorowe w liniach
Te właściwe wyskakujące fioletowe papierowe ludziki rządziłyby światem.
Moglibyśmy zbudować papierową metropolię.
Mały papierowy ty i mały papierowy ja
Pośród milionów miliardów bilionów papierowych piosenek i papierowych krzyków.
Siedzieliśmy w naszych papierowych domach
Przed papierowym telewizorem
Rozmawialiśmy z naszą bezcelową muzą
(wiesz, z kilkoma głupio nonszalanckimi komentarzami wrzuconymi od czasu do czasu)
O tym, jak chora jest rzeczywistość:
Mogą to obejść- tylko kalectwo
Gwałt nie ma problemu- to była tylko jej godność
Oh biedactwo- jest skazana na biedę
Tak- jest tu wiele little bitty ity’s
Jedyne czego nam brakuje to szczerość.
Małe papierowe ty i małe papierowe ja
Pośród milionów miliardów trylionów papierowych piosenek i papierowych krzyków.
Wiesz,
Udawanie jest zabawne.
To łatwe, to też.
Szczególnie, gdy musisz udawać
Że dziewczyna z krawężnika
Nie żebrze o jedzenie.
Że te dzieciaki w głębokim dole
Nie umierają przez całą drogę
Że kiedy mała Suzie nie wraca do domu od dwóch tygodni
Nie brakuje jej – tylko deja vu.
Że te dręczące szepty
Są tylko wiatrem, nie kimś.
Że utrzymujące się poczucie rozpaczy
Nie jest niczym- przynajmniej tobą.
Chciałbym ludzi.
Chciałbym papierowych ludzi.
Ludzie, którzy boją się oddychać
Więc wstrzymują oddech tak długo, jak to tylko możliwe.
Ludzie, którzy boją się widzieć
Więc zaciskają oczy
Ludzie, którzy boją się upaść
Więc przede wszystkim niczego się nie trzymają.
To jest to, co nazywamy papierowym światem
Możesz wymazywać i poprawiać i edytować
I przerabiać i przewijać i wyrywać i niszczyć
I prosić o pomoc nieznajomych na Reddicie
Nic nie jest prawdziwe or permanent or wrong
Sure this is a paper poem
by a paper girl
from a paper town
in a paper world full of paper problems
But the story of these
proper pop-w górę fioletowych papierowych ludzi
nie jest fikcją – jest wspomnieniem.
I może wtedy, jeśli wszyscy postaramy się pamiętać
, będziemy mogli odpowiedzieć na pytanie za milion dolarów
„Dlaczego?”
.