Mon, 02.19.1923
United States v. Bhagat Singh Thind orzekł
Bhagat Singh Thind &żona
* Tego dnia w 1923 roku w sprawie Bhagat Singh Thind Stany Zjednoczone orzekły, że Hindusi z Indii nie są biali w Ameryce. Ten epizod zwraca uwagę na krzyżowanie się narodowości nie-białych obywateli w Ameryce.
Sprawa #261 U.S. 204 (1923), była argumentem, w którym Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych jednogłośnie zdecydował, że Bhagat Singh Thind, indyjski Sikh, który identyfikował się jako „wysoki kastowy Hindus, pełnej indyjskiej krwi”, był rasowo niekwalifikujący się do naturalizowanego obywatelstwa w Stanach Zjednoczonych. W 1919 roku Thind złożył petycję o naturalizację na podstawie Ustawy o Naturalizacji z 1906 roku, która zezwalała jedynie „wolnym białym osobom” oraz „cudzoziemcom pochodzenia afrykańskiego i osobom pochodzenia afrykańskiego” na uzyskanie obywatelstwa Stanów Zjednoczonych poprzez naturalizację.
Po pozytywnym rozpatrzeniu petycji, pełnomocnicy rządu wszczęli postępowanie w celu unieważnienia naturalizacji Thinda, a następnie odbył się proces, w którym rząd przedstawił dowody na działalność polityczną Thinda jako członka-założyciela Partii Ghadr, gwałtownego indyjskiego ruchu niepodległościowego z siedzibą w San Francisco. Thind nie kwestionował konstytucyjności ograniczeń rasowych. Zamiast tego starał się, by „hindusi wysokiej kasty” zostali zaklasyfikowani jako „wolni biali” w rozumieniu ustawy o naturalizacji. Thind argumentował, że jego ludzie, Aryjczycy, byli zdobywcami rdzennych mieszkańców Indii. Podkreślając, że jego ludzie byli „podbijający ludzie” został zrobiony, aby scharakteryzować Thind jako biały.
Twierdził, że języki indoaryjskie są rdzenne dla aryjskiej części Indii w ten sam sposób, że języki aryjskie są rdzenne dla Europy. Podkreślanie lingwistycznych powiązań między Indo-Aryjczykami a Europejczykami miało na celu scharakteryzowanie go jako białego człowieka. Ponieważ sprawa sądowa Ozawa przeciwko Stanom Zjednoczonym właśnie zadecydowała, że znaczenie białych ludzi dla celów sądu to ludzie, którzy byli członkami rasy kaukaskiej, Thind argumentował, że był białą osobą argumentując, że był członkiem rasy kaukaskiej.
Twierdził używając „szeregu tekstów antropologicznych”, że ludzie w Pendżabie i innych północno-zachodnich stanach Indii należeli do „rasy aryjskiej” i powoływał się na autorytety naukowe takie jak Johann Friedrich Blumenbach jako klasyfikujące Aryjczyków jako należących do rasy kaukaskiej. Thind argumentował, że chociaż pewne mieszanie się ras rzeczywiście miało miejsce pomiędzy indyjskimi kastami, system kastowy w dużej mierze zdołał zapobiec mieszaniu się ras w Indiach. Argumentował, że będąc „Hindusem wysokiej kasty, pełnej indyjskiej krwi” był „kaukaski” zgodnie z antropologicznymi definicjami jego czasów.
Prawnicy Thinda argumentowali, że miał wstręt do małżeństwa z indyjską kobietą „niższej rasy”, mówiąc: „Hindus wysokiej kasty uważa rdzennego indyjskiego Mongoloida w taki sam sposób, jak Amerykanin uważa Murzyna, mówiąc z matrymonialnego punktu widzenia.” Jego prawnicy argumentowali, że Thind miał wstręt do poślubienia kobiety rasy mongoloidalnej, ponieważ czuli, że wyrażanie „pogardy dla gorszych” charakteryzowałoby Thinda jako białego. Ponadto, mogłoby to określić Thinda jako kogoś, kto byłby przychylny istniejącym w Stanach Zjednoczonych prawom anty-miscegenacyjnym.