Ta czarno-biała fotografia z wydania British Journal of Nursing z 1915 roku przedstawia pielęgniarkę Edith Cavell siedzącą w ogrodzie ze swoimi dwoma psami.
Edith Cavell była brytyjską pielęgniarką i humanitarystką. Rozpoczęła pracę w zawodzie pielęgniarki w wieku 20 lat i została mianowana matroną Instytutu Medycznego Berkendael w Brukseli, w Belgii, w 1907 roku. Podczas swojej krótkiej kariery w Belgii udało jej się zmodernizować standard belgijskiego pielęgniarstwa.
Kiedy Niemcy zajęli Belgię na początku I wojny światowej, Cavell dołączyła do Czerwonego Krzyża, a Instytut Berkendael został następnie przekształcony w szpital dla rannych żołnierzy wszystkich narodowości.1
Cavell przypisuje się pomoc ponad 200 schwytanym żołnierzom alianckim w ucieczce z okupowanej przez Niemców Belgii do neutralnej Holandii podczas wojny. Cytuje się jej wypowiedź: „Nie mogę przestać, póki są życia do uratowania „2. Jej silne anglikańskie przekonania sprawiły, że pomagała wszystkim żołnierzom, którzy potrzebowali pomocy po obu stronach wojny. Za osobistą pomoc w ucieczce tych żołnierzy Cavell została aresztowana 5 sierpnia 1915 roku przez lokalne władze niemieckie, a następnie stracona przez rozstrzelanie.1 Jej egzekucja doprowadziła do ogólnoświatowej przychylnej relacji prasowej – szczególnie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, które jeszcze nie przystąpiły do wojny. Jej śmierć była opłakiwana przez ludność brytyjską i amerykańską i przekonała wielu do wsparcia wysiłku wojennego.
Czarno-biała fotografia Edith Cavell z 1915 roku. Obraz dzięki uprzejmości National Library of Medicine.
Cavell jest znana ze swoich ostatnich słów: „Patriotyzm to za mało. Nie wolno mi żywić do nikogo nienawiści ani goryczy. „3(s297) Została pochowana w katedrze w Norwich, w Wielkiej Brytanii, a upamiętnia ją pomnik w pobliżu Trafalgar Square.