Jeśli jest jedna rzecz, która łączy nas wszystkich, to jest nią nieuchronność śmierci. Może to zabrzmieć chorobliwie i nie jest to coś, o czym większość z nas myśli, ale nasza śmiertelność jest czymś wspólnym dla każdego człowieka na Ziemi.
Jednakże pomysły i przekonania na temat tego, co oznacza umieranie, są tak różnorodne jak sama ludzkość. Więc kiedy komuś udaje się przybić uniwersalną prawdę o śmierci, zwracamy na to uwagę. A kiedy ktoś robi to w sposób, który porusza nas głęboko, dzielimy się nim jako sposób, aby powiedzieć: „Spójrzcie na ten wspaniały dowód naszego wspólnego ludzkiego doświadczenia.”
Wiersz opublikowany przez Davida Joyce’a na Facebooku trafia w ten znak. Napisany przez współczesnego pisarza Merrit Malloy, „Epitafium” ujmuje, jak nasi bliscy mogą najlepiej utrzymać naszą istotę przy życiu po naszej śmierci – nie tylko poprzez reminiscencje, ale poprzez celowe akty miłości.
Joyce powiedziała, że wiersz jest włączony do reformowanej liturgii żydowskiej jako opcjonalne czytanie przed Kadiszem, modlitwą tradycyjnie odmawianą za zmarłych. Ale jest on również regularnie używany we wszystkich rodzajach pogrzebów i usług pamięci, a post Joyce’a został udostępniony ponad 123 000 razy w ciągu nieco ponad tygodnia.
Przeczytaj, a zobaczysz dlaczego.
Epitafium – By Merrit Malloy
Kiedy umrę
Oddaj to, co po mnie zostanie
Dzieciom
I starcom, którzy czekają na śmierć.
A jeśli musisz płakać,
Płacz za swojego brata
Szedł ulicą obok ciebie.
A kiedy będziesz mnie potrzebował,
Otocz ramionami
kogokolwiek
I daj mu
to, co musisz mi dać.
Chcę ci coś zostawić,
Coś lepszego
niż słowa
lub dźwięki.
Poszukaj mnie
W ludziach, których znałem
Albo kochałem,
A jeśli nie możesz mnie oddać,
Pozwól mi przynajmniej żyć dalej w Twoich oczach
A nie w umyśle.
Możesz mnie kochać najbardziej
Pozwalając
Ręce dotykać rąk,
Pozwalając ciałom dotykać ciał,
I pozwalając odejść
Dzieciom
które potrzebują wolności.
Miłość nie umiera,
Ludzie umierają.
Więc, kiedy wszystko, co po mnie zostanie
to miłość,
Oddaj mnie.
RELATED: Obserwuj, jak 80 nieznajomych tworzy ludzki łańcuch, aby uratować tonącą rodzinę.
Podczas gdy świat szaleje wokół nas, usiądźmy na chwilę w tym pięknie i pamiętajmy, że gdy wszystko jest powiedziane i zrobione, miłość, którą zostawiamy za sobą, jest wszystkim, co pozostanie po nas, gdy odejdziemy.
Dziękuję, pani Malloy, za dar twoich słów.