Pomaganie dzieciom w radzeniu sobie z separacją i rozwodem

Jeśli przechodzisz przez rozwód, prawdopodobnie martwisz się o wpływ na swoje dzieci. Może to być dla nich trudny okres. Emocje dzieci mogą przechodzić przez etapy i zmieniać się. Dziecko może czuć się smutne, zdezorientowane, złe, winne lub martwić się o to, co się z nim stanie. How you handle the changes will be important for your child’s well-being.

What should we tell our children about our separation/divorce?

• Plan how you will tell your children. Jeśli to możliwe, najlepiej, aby oboje rodzice zrobili to razem. Pomyśl o odpowiednim miejscu i czasie na rozmowę. Bądź szczery, ale pamiętaj też o wieku swoich dzieci, decydując o tym, jak dużo im powiedzieć. Młodsze dzieci będą potrzebowały mniej szczegółów. Starsze dzieci mogą poprosić o więcej informacji.
• Zapewnij swoje dzieci, że nadal je kochasz i że oboje będziecie się nimi nadal opiekować. Niech wiedzą, że będzie wiele okazji do spędzania czasu z obojgiem rodziców.
• Należy bardzo wyraźnie zaznaczyć, że to nie one są przyczyną separacji. Szczególnie małe dzieci będą się martwić, że to one ponoszą winę za separację lub rozwód. Wyjaśnij, że jest to problem dorosłych i dzieci nie mogły w żaden sposób mu zapobiec. Muszą również wiedzieć, że nie mogą nic zrobić (ani one same, ani inni), aby to zmienić. Pomóż im zrozumieć, że rozwód jest ostateczny.
• Zachęcaj dzieci do otwartego mówienia o swoich uczuciach. Kiedy mówią, słuchaj ich uważnie i staraj się nie przerywać. To normalne, że dzieci mają problemy z wyrażaniem swoich uczuć, więc bądź cierpliwy. Choć może to być trudne, ważne jest, aby pozwolić im szczerze mówić o swoich obawach i niepokojach. Odpowiadaj na wszelkie pytania tak szczerze, jak tylko potrafisz.
• Jeśli dziecko czuje się niekomfortowo rozmawiając z Tobą, pomóż mu znaleźć kogoś, komu może zaufać, np. innego członka rodziny, lekarza, psychologa lub pracownika socjalnego.
• Mów dzieciom tylko to, co muszą wiedzieć. Nie omawiaj decyzji dorosłych ani nie kłóć się przy dzieciach. Dzieci nie powinny brać udziału w spotkaniach z prawnikiem lub innymi osobami zaangażowanymi w separację lub rozwód.

Co możemy zrobić, aby ułatwić im przejście?

• Omówienie ustaleń dotyczących odwiedzin z drugim rodzicem przed zaproponowaniem planu dzieciom.
• Po sfinalizowaniu planów należy otwarcie porozmawiać o tym, jak zmienią się warunki życia. Należy jasno określić, z kim i kiedy dzieci będą mieszkać. Mają one prawo znać decyzje, które są podejmowane w ich imieniu. Pamiętaj, że wraz z wiekiem dzieci może zajść potrzeba zmiany planów. Przedyskutuj warunki mieszkaniowe ze starszym dzieckiem lub nastolatkiem i uszanuj ich zdanie na temat tego, gdzie chcą mieszkać.
• Zachowaj jak najnormalniejsze zwyczaje. Dzieci czują się bezpieczne i pewniejsze siebie, jeśli wiedzą, czego się spodziewać. Jeśli masz więcej niż jedno dziecko, spędzaj z każdym z nich dużo czasu sam na sam.
• Nie mów negatywnie o drugim rodzicu swoim dzieciom, dalszej rodzinie lub przyjaciołom. Jeśli zmagasz się z własnymi uczuciami i emocjami, znajdź wspierającego przyjaciela lub doradcę, z którym możesz porozmawiać. Pomocne może okazać się ustalenie „podstawowych zasad” podczas rozmowy z drugim rodzicem.
• Dzieci mogą mieć poczucie, że są same w tej sytuacji. Jeśli to możliwe, poszukaj innych rodzin z „dwoma domami”, aby dziecko mogło się przekonać, że nie jest jedynym, którego rodzice mieszkają osobno.
• Bądź uprzejmy, kiedy dzieci są odbierane lub odwożone. Jeśli będziesz kochający i uspokajający, może to pomóc im poradzić sobie z tą zmianą.
• Pozwól dziecku rozmawiać z drugim rodzicem, kiedy tylko tego potrzebuje. Staraj się okazywać zainteresowanie czasem, który spędza z drugim rodzicem. Nie sugeruj słowami ani czynami, że dziecko jest nielojalne, jeśli lubi spędzać czas z dala od ciebie.
• Szanuj rozsądne granice wyznaczone przez drugiego rodzica. Nie podważaj autorytetu drugiego rodzica ani nie odwracaj podjętych przez niego decyzji. Omawiaj zasady i dyscyplinę z drugim rodzicem, aby być jak najbardziej spójnym w obu domach.
• Komunikuj się bezpośrednio z drugim rodzicem i nie oczekuj, że dzieci będą działać jako posłańcy. Nie należy oczekiwać od nich, że będą udzielały informacji o zajęciach, przyjaciołach lub dochodach drugiego rodzica.
• Twoje dzieci mogą mieć wrażenie, że ich relacje z dalszą rodziną, np. ciotkami i wujkami, również się zmieniają. Należy rozpoznać te uczucia i zapewnić wiele okazji do podtrzymania tych kontaktów.
• Należy informować innych ważnych dorosłych w życiu dziecka (nauczycieli, opiekunów, trenerów) o tym, co się dzieje, aby mogli oni zauważyć wszelkie sygnały ostrzegawcze, że dziecko ma problemy z radzeniem sobie.
• Należy dzielić się z drugim rodzicem ważnymi informacjami medycznymi i szkolnymi. Staraj się razem uczestniczyć w spotkaniach i wizytach, abyście oboje mogli być poinformowani.

Kiedy powinienem zadzwonić do lekarza?

Potrzeba czasu, aby dziecko dostosowało się do tych zmian. Młodsze dziecko może zacząć zachowywać się w sposób, z którego już wyrosło. Na przykład, może poprosić o smoczek. Starsze dzieci mogą się złościć lub czuć się przytłoczone zmianą. Są to normalne reakcje i z czasem powinny ulec poprawie.

Znaki ostrzegawcze, że dziecko ma poważniejsze problemy, mogą obejmować:

• lęki,
• smutek i depresję,
• zmianę nawyków żywieniowych lub snu,
• kłopoty w szkole lub
• agresywne zachowanie.

Jeśli zachowanie trwa lub pogarsza się, porozmawiaj z lekarzem.

Istnieje wiele źródeł wsparcia, które pomogą tobie i twoim dzieciom przejść przez ten trudny czas. Jeśli potrzebujesz, zwróć się o pomoc do przyjaciół, krewnych, społeczności lub grup wyznaniowych.

Ważne jest również, aby znaleźć czas dla siebie i dać sobie czas na dostosowanie się do zmiany. Musisz być zdrowy i wypoczęty dla swoich dzieci.

Co jeśli istnieje poważniejszy problem?

Niestety zdarzają się sytuacje, kiedy separacja lub rozwód może być wynikiem nadużyć w związku lub w domu. W takim przypadku ważne jest, aby znaleźć bezpieczne miejsce dla siebie i swoich dzieci, w którym moglibyście się zatrzymać. Schronisko może być dostępne w Twojej społeczności i może zaoferować wsparcie, którego potrzebujesz.

Zapoznaj się z lekarzem lub skontaktuj się z lokalną agencją opieki nad dziećmi, jeśli uważasz, że Twoje dziecko jest maltretowane lub zaniedbywane.

.