This rare terracotta portrait bust probably represents Isabella d’Este, Marchioness of Mantua. Izabela d’Este (1474-1539), najsłynniejsza kobieta swoich czasów, prowadziła jeden z najznakomitszych dworów w renesansowych Włoszech. Była namiętnym mecenasem, który zapraszał najbardziej znanych artystów we Włoszech do dekorowania jej prywatnych kwater w Pałacu Książęcym.
Tożsamość figury opiera się częściowo na jej zgodności ze słynnym rysunkiem Leonarda da Vinci przedstawiającym Izabelę d’Este z profilu (Musée du Louvre, Paryż). Można ją również porównać z medalem portretowym Izabeli autorstwa Gian Cristoforo Romano, jednego z czołowych rzeźbiarzy swoich czasów, a także znakomitego dworzanina, śpiewaka, poety i antykwariusza, który doradzał Izabeli. Już w 1491 roku zleciła mu wykonanie jej marmurowego popiersia portretowego, choć nie jest znane żadne jego dzieło. Izabela nie była tak atrakcyjna, jak by sobie tego życzyła i często narzekała, że jej portrety są niepochlebne. W większości renesansowych portretów kobiecych, w tym portretu Izabeli, wierna podobizna była mniej pożądana niż wyidealizowane piękno, które reprezentowało cnoty modelki. Jeśli popiersie Kimbella rzeczywiście przedstawia Izabelę, czyni to w bardzo pochlebny sposób, prezentując idealną, klasycyzującą „podobiznę”, która zadowoliłaby najbardziej wybrednych mecenasów.
Popiersie zostało pierwotnie namalowane. Jak w przypadku prawie wszystkich tego typu terakot, kolory zostały prawdopodobnie usunięte w XIX wieku.
Popiersie było pierwotnie malowane.