Postępowanie medyczne w przypadku niepożądanych odczynów po szczepieniu przeciwko ospie wietrznej

Szczepionka przeciwko wirusowi Vaccinia (szczepionka przeciwko ospie wietrznej) jest ogólnie bezpieczna i skuteczna, ale u niektórych osób występują efekty uboczne i reakcje niepożądane. Vaccinia immune globulin intravenous (VIGIV) jest zalecana jako pierwsza linia terapii w leczeniu reakcji niepożądanych wynikających z utrzymującej się replikacji wirusa Vaccinia po szczepieniu przy użyciu ACAM2000® lub APSV. Leki przeciwwirusowe mogą być rozważane jako leczenie dodatkowe po konsultacji z CDC. Lekarze klinicyści, którzy potrzebują pomocy w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów z podejrzeniem powikłań po szczepieniu powinni skonsultować się ze swoim stanowym/lokalnym departamentem zdrowia publicznego. CDC również zapewni konsultacje na życzenie. Skontaktuj się z personelem medycznym CDC, dzwoniąc do Centrum Operacji Kryzysowych CDC pod numer 770-488-7100.

Vaccinia Immune Globulin Intravenous (Human) (VIGIV)

VIGIVpdf iconexternal icon był stosowany bezpiecznie i skutecznie u osób zaszczepionych przeciwko ospie wietrznej w celu leczenia działań niepożądanych, które są wtórne do ciągłej replikacji wirusa Vaccinia po szczepieniu. VIGIV jest dopuszczony przez FDA do leczenia następujących powikłań wynikających ze szczepienia przeciwko ospie wietrznej:

• Eczema vaccinatum
• Postępująca vaccinia
• Silne przypadki uogólnionej vaccinii
• Zakażenia szczepionkowe u osób, u których występują takie choroby skóry, jak oparzenia, liszajec, varicella-zoster lub trujący bluszcz; lub u osób, u których występują wypryskowe zmiany skórne ze względu na aktywność lub rozległość takich zmian
• Aberrantne zakażenia wywołane wirusem Vaccinia, które obejmują jego przypadkowe wszczepienie do oczu (z wyjątkiem przypadków izolowanego zapalenia rogówki), jamy ustnej lub innych miejsc, w których zakażenie Vaccinia stanowiłoby szczególne zagrożenie

VIGIV nie jest wskazany w leczeniu izolowanego zapalenia rogówki wywołanego Vaccinia lub poszczepiennego zapalenia mózgu. Nie jest wskazany w leczeniu choroby ospy wietrznej. VIGIV nie jest dostępny w handlu, ale może być udostępniony w ramach Strategic National Stockpile (SNS) do leczenia powikłań po szczepionce przeciwko ospie wietrznej u pacjentów z poważnymi objawami klinicznymi.

Przeciwwirusowe

• Jeśli leczenie samym VIGIV jest nieodpowiednie lub jeśli VIGIV nie jest łatwo dostępny, można rozważyć zastosowanie następujących trzech leków przeciwwirusowych, w oparciu o kliniczne wskazania do leczenia przeciwwirusowego. Żaden z leków przeciwwirusowych nie jest obecnie zatwierdzony przez FDA do leczenia powikłań, które mogą wystąpić po szczepieniu szczepionką, ale niektóre z nich mogą być stosowane w ramach rozszerzonego dostępu do protokołów IND (ang. investigational new drug).

• Tecovirimat: Tecovirimat (określany również jako ST-246 lub jego nazwa handlowa Tpoxx) wykazał aktywność in vitro wobec różnych ortopokswirusów (np. wirusów variola, vaccinia i ospy małpiej) i wykazał skuteczność w badaniach na zwierzętach z użyciem pokrewnych ortopokswirusów. Ten lek przeciwwirusowy jest zatwierdzony przez FDA do leczenia zakażeń wirusem variola (ospa wietrzna) i może być stosowany w ramach protokołu rozszerzonego dostępu do badań nad nowymi lekami (IND) w leczeniu działań niepożądanych wtórnych do ciągłej replikacji wirusa vaccinia po szczepieniu przeciwko ospie wietrznej. Tecovirimat był do tej pory stosowany u niewielkiej liczby osób w leczeniu ciężkich działań niepożądanych wynikających ze szczepienia przeciwko szczepionce, a dane dotyczące skuteczności u ludzi są ograniczone. Wiadomo, że tecovirimat ma mniej działań niepożądanych niż cydofowir.

• Cydofowir i brincidofowir: Oba leki przeciwwirusowe wykazały skuteczność w badaniach na zwierzętach i in vitro; istnieją jednak ograniczone dane dotyczące skuteczności w leczeniu powikłań związanych ze szczepieniami u ludzi. Istnieją również ograniczone dane na temat skuteczności w leczeniu ospy wietrznej. Żaden z nich nie jest zatwierdzony przez FDA do leczenia zakażeń ortopokswirusowych, ale mógłby być stosowany w ramach protokołu IND rozszerzonego dostępu w leczeniu powikłań, które mogą wystąpić po szczepieniu szczepionką.

• • Brincidofovir (lek badany) może mieć mniej działań niepożądanych niż cydofowir (który jest zatwierdzony przez FDA do leczenia cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki u pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności). U pacjentów leczonych cydofowirem wystąpiła poważna toksyczność nerkowa i inne zdarzenia niepożądane, których nie zaobserwowano u pacjentów leczonych brincidofovirem.

Obecnie tecovirimat i cydofowir są magazynowane przez SNS i zostałyby udostępnione w ramach odpowiedniego mechanizmu regulacyjnego. Jednak brincidofovir nie jest dostępny w ramach SNS.

Uzyskanie VIGIV i leków przeciwwirusowych

Klinicy, którzy potrzebują konsultacji klinicznej dla pacjentów doświadczających ciężkiej lub nieoczekiwanej niepożądanej reakcji po szczepieniu szczepionką przeciwgrypową, lub którzy chcieliby zażądać wydania VIGIV lub leków przeciwwirusowych, powinni skontaktować się ze swoim stanowym/lokalnym departamentem zdrowia lub Centrum Operacji Kryzysowych CDC pod numerem 770-488-7100. Jeśli zostanie ustalone, że leczenie niepożądanych reakcji poszczepiennych wymaga podania VIGIV lub leków przeciwwirusowych, zespół CDC ds. konsultacji klinicznych w zakresie niepożądanych reakcji poszczepiennych będzie koordynował wysyłkę ze Strategic National Stockpile.

Zdrowotnicy w wojskowych placówkach medycznych (lub cywilni świadczeniodawcy leczący beneficjentów opieki zdrowotnej Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych) powinni zadzwonić do Centrum Wsparcia Immunizacyjnej Opieki Zdrowotnej Agencji Obrony (Defense Health Agency’s 24/7 Immunization Healthcare Support Center) pod numer 877-GETVACC (877-438-8222) i wybrać opcję nr 1.