Chociaż może być najbardziej znany jako oryginalny „crooner” w muzyce popularnej, Rudy Vallée był również jednym z najbardziej wszechstronnych artystów rozrywkowych w XX-wiecznej Ameryce. Urodzony w Vermont w 1901 roku jako Herbert Prior Vallée (choć dorastał w Maine), Vallée po raz pierwszy zdobył sławę jako frontman swojego własnego zespołu Rudy Vallée and the Connecticut Yankees (nazwa bez wątpienia zainspirowana jego studiami w Yale). Chłopięco przystojny, bardziej balladowiec niż jazzman, Vallée szybko wpadł w ucho i oko zarówno młodym słuchaczkom, jak i wytwórniom płytowym, takim jak Columbia i Victor, które podpisały z nim kontrakt i przyczyniły się do jego awansu na gwiazdę multimedialną: występującego na żywo („The Stein Song” z 1929 roku), gospodarza radiowego (The Fleischmann’s Yeast Hour) i gwiazdę filmową (The Vagabond Lover). Ostatnim wielkim przebojem Vallée był utwór „As Time Goes By” z 1943 roku, rozsławiony w filmie Casablanca, ale występował jeszcze przez cały okres powojenny, pojawiając się w filmach, telewizji (zagrał „Lorda Marmaduke Fogga” w trzech odcinkach kiczowatej wersji Batmana z lat 60.), na scenie (How To Succeed in Business Without Really Trying) i jako muzyk (okazjonalnie otwierając występy Village People pod koniec lat 70.). Vallée zmarł na raka w swoim domu w Kalifornii w 1986 roku i, zawsze wierny swoim korzeniom z Nowej Anglii, został pochowany w Westbrook, Maine.
(by Stephen Haag)