Urodzona 13 lutego 1879 roku w Hajdarabadzie, Sarojini Naidu, zdobyła uznanie dzięki swojej sztuce „Maher Muneer”.
W bardzo młodym wieku napisała swój pierwszy wiersz o nazwie „Pani Jeziora”, który liczył trzynaście setek linijek.
W wieku 16 lat otrzymała stypendium od Nizama z Hyderabadu i poszła do londyńskiego King’s College.
Była wielojęzyczna i zwykła wygłaszać swoje przemówienie w języku angielskim, hindi, bengalskim lub gudżarati. Przemawiając w języku angielskim w londyńskim Assembly, miała zahipnotyzować publiczność present there.
Jej pierwszy tom poezji, Złoty Próg (1905), po którym nastąpił Ptak czasu (1912), a w 1914 roku została wybrana kolegą Royal Society of Literature.
Wystąpiła w wersji hindi Meera 1945, aby wprowadzić MS Subbulakshmi do północnoindyjskiej publiczności.
Sarojini Naidu jest znany jako Słowik Indii lub Bharatiya Kokila.
Była jednym z członków Zgromadzenia Konstytucyjnego, a tym samym przyczyniła się jako filary założycielskie indyjskiej demokracji poprzez pisemną i dobrze przemyślaną Konstytucję.
Naidu była pierwszą kobietą gubernatorem w niepodległych Indiach. Została gubernatorem Uttar Pradesh.
Była częścią konferencji Okrągłego Stołu, która odbyła się w 1930 roku wraz z Mahatmą Gandhim.
W 1925 roku została przewodniczącą Indyjskiego Kongresu Narodowego i uczestniczyła w Salt Satyagraha w 1930 roku.
Jej wysiłki na rzecz uzyskania wolności dla kraju dwukrotnie wylądowały w więzieniu, najpierw podczas ruchu nieposłuszeństwa obywatelskiego, a następnie ponownie podczas ruchu Quit India.
WYSOKOŚĆ – Rząd brytyjski przyznał Naidu Medal Kaisar-i-Hind za jej pracę podczas epidemii dżumy w Indiach. Jednak po masakrze w Jallianwala Bagh zwróciła nagrodę w proteście.
.