Sign Into Your Profile

Pontiac zasługuje na więcej uznania niż często dostaje za to, jak bardzo wpłynął na szał koni mechanicznych przed pojawieniem się GTO w 1964 roku, a ta 1962 Catalina Super Duty jest jednym z powodów. Szef Pontiaca, Semon „Bunkie” Knudsen, chciał zwycięzców, a w 1962 roku główny inżynier układu napędowego firmy, Malcolm McKellar, mocno zaangażował się w program o trafnej nazwie Super Duty. McKellar, który dołączył do firmy w 1941 roku i brał udział w tworzeniu pierwszego silnika V-8, był zatem odpowiedzialny za silnik, który trafił pod maskę tej konkretnej Cataliny w tamtym roku: silnik V-8 o solidnej konstrukcji 421 CI, którego pierwszy wałek rozrządu nosił nazwisko McKellara i był przeznaczony przede wszystkim do wyścigów. Wewnątrz, trwałość obejmowała tłoki z kutego aluminium, pręty z kutej stali i kuty wał korbowy, zwieńczony aluminiowym kolektorem dolotowym, w którym umieszczono podwójne 4-baryłkowe gaźniki Carter 500 CFM. Ten silnik o oznaczeniu kodowym 13U posiadał podwójny układ wydechowy i osiągał moc 405 KM, co wystarczało, aby te maszyny mogły grzmieć zarówno na torze wyścigowym, jak i na drag stripie. Catalinas odniosły sukces, Glenn „Fireball” Roberts wygrał Daytona 500 w tym samym roku, a Mickey Thompson i Arnie Beswick startowali w zawodach NHRA i AHRA. Ten samochód został stworzony do jazdy po prostej i wąskiej drodze, z 4-biegową manualną skrzynią biegów i ciasnym mechanizmem różnicowym Saf-T-Track 4.30:1. Ogólny projekt tego samochodu był bardzo czysty w tym roku modelowym, ze sparowanymi reflektorami podzielonymi przez pionowy podział i skromne użycie chromowanych elementów wykończeniowych. Że zauważyć, skwierczeć był zawsze częścią Pontiac, oczywiście, a ten samochód posiada czerwoną farbę zewnętrzną z dopasowanym czerwonym wnętrzu. Wreszcie, ten samochód jest jednym z zaledwie 45 fabrycznie wyposażonych w opcjonalny aluminiowy kaptur, błotniki, błotniki wewnętrzne i zderzaki. Prywatnie w posiadaniu od 1989 roku, ten Super Duty toczy się na pożądanych 8-ugięte felgi aluminiowe i owinięte w opony Whitewall. Legenda Super Duty zakończyła się zaledwie rok później, gdy wyższa kadra zarządzająca wycofała się z udziału GM w wyścigach. Ten samochód podkreśla szczytowy moment tamtej epoki.